Πληροφορίες

Χειρόγραφο σέ περγαμηνή, 25-31 στίχοι ἀνά σελίδα, 4^ο, 257 x 176 mm., [14] φ. (τά 2 τελευταῖα λευκά, κομμένο καί συμπληρωμένο τμῆμα ἀπό τήν κάτω πλευρά τοῦ πρώτου φύλλου, πιθανῶς μέ κάποια μικρογραφία). Κείμενο στά λατινικά, θαυμάσια ἀναγεννησιακή διακόσμηση στό πρῶτο φύλλο, ὁλοσέλιδη ἀρχιτεκτονική μπορντούρα πού συνδυάζει ἀντικρυστά πουλιά, παιδιά μέ ταμποῦρλο, τόν λέοντα τοῦ Ἁγ. Μάρκου καί τό οἰκόσημο τοῦ Malipiero, περίτεχνο ἀρχικό «N» δουλεμένο ὅπως καί ἡ μπορντούρα μέ τέμπερες καί χρυσό, ἡ εἰσαγωγική φράση μέ κεφαλαῖα («NOS AUGUSTINUS BARBADICO DEI GRATIA DUX VENETIARUM ET.C. COMMITTIMUS TIBI NOBILI VIRO TROILO MARIPETRO DILECTO CIVI ET FIDELI NOSTRO»), μονόχρωμα ἀρχικά γράμματα διαφόρων χρωμάτων στήν ἀρχή τῶν παραγράφων, στό φ. [12v]: «Dat(um) in n(ost)ro ducali palatio die xxi m(ensi)s febr(uar)ij / indict(ione) iij^a MccccLxxxxviiij^no». Νεότερη περγαμηνή.
Κατά τήν περίοδο διοίκησης τοῦ Malipiero, ἡ Κύπρος ὑπέφερε ἀπό τή δράση τουρκικῶν πειρατικῶν πλοίων, τά ὁποῖα περιέπλεαν τό νησί καί χωρίς νά περιορίζονται σέ ἐπιθέσεις κατά τῶν πλοίων πού συναντοῦσαν, ἔκαναν ἐπιδρομές σέ παραλιακές θέσεις σκοτώνοντας καί αἰχμαλωτίζοντας τούς κατοίκους. Βλ. N. Coureas & A. G. Orphanides, «Piracy in Cyprus and the Eastern Mediterranean during the later Lusignan and Venetian periods (15th - 16th centuries)», Ἐπετηρίς τοῦ Κέντρου Ἐπιστημονικῶν Ἐρευνῶν, τ. XXXIII, Λευκωσία 2007, σ. 151-2. Τό 1501 ὁ Malipiero κατηγορήθηκε γιά ἀπείθεια καί ἄλλα παραπτώματα, ὁδηγήθηκε στή Βενετία καί καταδικάστηκε σέ πενταετή ἐξορία. Στίς ἐντολές διοίκησης πρός τούς Βενετούς ἀξιωματούχους καταγράφονταν οἱ ὑποχρεώσεις καί τά δικαιώματά τους, δίνονταν οἱ κατευθυντήριες γραμμές πού θά ἔπρεπε νά ἀκολουθήσουν, ἀλλά  καί ἀναλυτικές ὁδηγίες γιά τήν ἀντιμετώπιση συγκεκριμένων ζητημάτων. Σέ συνδυασμό μέ τίς ἐκθέσεις πεπραγμένων πού οἱ ἀξιωματοῦχοι ὄφειλαν νά ὑποβάλουν μετά τή λήξη τῆς θητείας τους, ἀποτελοῦν σημαντικότατη πηγή γιά τήν πολιτική, οἰκονομική καί κοινωνική ἱστορία τῶν βενετικῶν κτήσεων τῆς Ἀνατολῆς. Ἄς σημειωθεῖ ὅτι οἱ ἐντολές διοίκησης εἶναι δυσκολότερα προσιτές στήν ἔρευνα ἀπό τίς ἐκθέσεις πεπραγμένων, καθώς φαίνεται πώς δίνονταν στούς ἐντολοδόχους συχνά χωρίς νά καταχωρεῖται ἀντίγραφό τους στά κρατικά ἀρχεῖα. Βλ. Γ. Δ. Παγκράτης, Οἱ ἐκθέσεις τῶν Βενετῶν βαΐλων καί προνοητῶν τῆς Κέρκυρας (16ος αἰώνας), Ἀθήνα 2008, σ. 11-2.