Φλαμανδική σχολή (17ος αιώνας)
Ο ζωγράφος τοποθετείται στον κύκλο του Peter van de Velde (γ. 1634).
Σχέδιο της σύνθεσης με μελάνι και μολύβι βρίσκεται στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Μάλτας (MUŻA). Βλ. στον κατάλογο της έκθεσης: The Schranz family of artists, a journey of rediscovery, Βαλέτα 2018, σ. 114.
Για τον A. Schranz, πρβ. J. Schranz, «Antonio Schranz and the travelling artists’ Grecian ideal», Times of Malta, 28 Μαΐου 2017.
σημείωση τόπου και αριθμός κάτω δεξιά: Khanéa και 11.B.
Ο Lear επισκέφθηκε την Κρήτη τους μήνες Απρίλιο και Μάιο του 1864. Για ένα έργο βασισμένο σε σχέδιο της 15ης Απριλίου από γειτονικό σημείο, βλ. Edward Lear, The Cretan Journal, edited by R. Fowler, Athens & Dedham, 19852, σ. 31.
(μικρές φθορές στη δεύτερη, ομοιόμορφη οξείδωση)
(2)
(συντηρημένες)
(4)
ακουατίνες χαραγμένες από τους R. Smart και H. Pyall με βάση σχέδια του Lee και υπό την εποπτεία του Viscount Ingestre [Shrewsbury], επεξηγηματικά κείμενα στα αγγλικά και γαλλικά
(2)
Βασισμένο σε έργο του Ludovico Lipparini (1800-1856).
Βασισμένο σε έργο του Jean-Charles Langlois (1789-1870).
υπογεγραμμένο κάτω αριστερά: E. Adzitiris / n. P. v. Hess / München
τίτλος στα γερμανικά: T. KANAKARIS NIMMT PATRAS MIT STURM
Βασισμένο σε έργο του Peter von Hess (1792-1871).
υπογεγραμμένο και χρονολογημένο κάτω αριστερά: J. Altamura 1874
(οξείδωση βερνικιού)
υπογεγραμμένο και χρονολογημένο κάτω δεξιά: Β. Σκόπας / έγραψε / 1852
Ο Antoine Pignaud ήταν φιλέλληνας που μετά την Επανάσταση έμεινε στην Ελλάδα. Φρούραρχο Πύλου τον γνώρισε το 1862 ο Emile Gebhart, που περιγράφει τη συνάντησή τους ως εξής: «Ο φρούραρχός τους [των κατοίκων της Πύλου], ο διοικητής Pignaud, ένας γέρος Γάλλος φιλέλληνας που παρέμεινε στην υπηρεσία της Ελλάδος, ήταν το πρόσωπο που πηγαίναμε να επισκεφθούμε εκείνη τη μέρα. Ο διοικητής μας δέχτηκε στο σαλόνι περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του, γυναίκα, γιο, κόρες και εγγόνια. Είχε φορέσει μια πολύχρωμη στολή φαγωμένη από το σκώρο, και στο στήθος του έλαμπε το παράσημο της Λεγεώνος της Τιμής. Καθίσαμε σε κύκλο. Ο διοικητής, ξαναμμένος από χαρά, προσπαθούσε σε μια γλώσσα που ανακάτευε τα ελληνικά, τα ιταλικά και τα γαλλικά, να μας δείξει την ευχαρίστησή του. Μας παρουσίασε τα παιδιά του και μας μίλησε για τον στρατηγό Φαβιέρο, τον Μπότσαρη και τον Καποδίστρια...» (E. Gebhart, Petits mémoires, Παρίσι 1912, σ. 104-5). Ο Pignaud πέθανε στην Αθήνα στις 8(20) Φεβρουαρίου 1864. Το 1860 αναφέρεται ως απόστρατος επίλαρχος. Βλ. A. Tsagkaraki, Les Philhellènes français dans la lutte pour l’Indépendence grecque, Αθήνα 2019, σ. 126.
υπογεγραμμένο και χρονολογημένο κάτω αριστερά: DOM. PAPETY 1847
ο τίτλος στο πασπαρτού
υπογεγραμμένο στη βάση: ΛΑΖΑΡΟΣ ΦΥΤΑΛΗΣ / ΤΗΝΙΟΣ ΕΠΟΙΕΙ
Ο γλύπτης απαθανατίζει επεισόδιο που συνέβη μετά τη νικηφόρα για τους Έλληνες μάχη των Δερβενακίων (Ιούλιος 1822). Ο ήρωας εντοπίζει στο πεδίο της μάχης βαριά τραυματισμένο Αλβανό και τον μεταφέρει στην πλάτη του για να του παρασχεθεί ιατρική βοήθεια από τον ιατρό του στρατοπέδου. Καθ’ οδόν ο Αλβανός αντιλαμβάνεται ποιος είναι ο σωτήρας του και συγκινημένος κόβει με κοπίδι μια μπούκλα από τα μαλλιά του, για να την κρατήσει σαν ενθύμιο. Ο καλλιτέχνης απεικονίζει τη στιγμή που ο Νικηταράς αντιδρά λέγοντας: «Εγώ θέλω να σε σώσω και συ προσπαθείς να με σκοτώσεις!». Το σύμπλεγμα έγινε από τους αδελφούς Φυτάλη το 1876 σε φυσικό μέγεθος για να εκτεθεί στο Μόναχο.
χαραγμένο στη βάση: Benedetto Civiletti / Fecit 1898
(μικρές ελλείψεις)
Σμίκρυνση σε πηλό του σε φυσικό μέγεθος γύψινου συμπλέγματος που παριστάνει τον Κανάρη και τον Πιπίνο να κατευθύνονται προς τον τουρκικό στόλο, τη νύκτα της 6ης προς την 7η Ιουνίου 1822. Το πρωτότυπο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1873 στη Διεθνή Έκθεση της Βιέννης και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Το 1875 ο πρίγκιπας Ουμβέρτος παρήγγειλε τη μεταφορά του σε μάρμαρο για να το προσφέρει στην πόλη του Παλέρμου. Κυκλοφόρησε σε μπρούντζο και σε πηλό, σε διάφορα μεγέθη και με μικρές παραλλαγές.
(μικρές φθορές)
Βασισμένο σε μαρμάρινη προτομή του Edward Hodges Baily (1788-1867).
υπογεγραμμένο και χρονολογημένο: Ν. ΠΕΡΑΝΤΙΝΟΣ / 1943
σβησμένη επιγραφή κάτω
στην πίσω όψη παρέα γυναικών
(μικρές φθορές)
Εικονίζεται συνάντηση αγωνιστή με την οικογένειά του.
Στη μια όψη παράσταση κατάληψης τουρκικού πλοίου και στην άλλη συμπλοκή Έλληνα και Τούρκου. Εμπνευσμένες από λιθογραφίες του K. Loeillot («Prise d’ un navire Turc par des Grecs» και «Soldat Grec enlevant un étendard à son ennemi»).
(2)
Σκηνές ενέδρας εμπνευσμένες από λιθογραφίες του K. Loeillot («Vengeance d’une famille grecque» και «Troupes Grecques en embuscade»).
(ράγισμα στο δεύτερο, μικρές απώλειες χρυσού)
Οι παραστάσεις αναπτύσσονται κυκλικά σε όλη την επιφάνεια της κοιλιάς. Κύρια θέματά τους είναι, στο πρώτο βάζο όρκος και στο δεύτερο αποχωρισμός. Eμπνευσμένες από λιθογραφίες του K. Loeillot («Le serment du Grec» και «Le départ du Grec»).
(2)
Στο πρώτο βάζο συμπλοκή Έλληνα και Τούρκου ιππέα και στο δεύτερο Τούρκος ιππέας με τρομπόνι.
(2)
Στο πρώτο βάζο αιχμαλωσία και στο δεύτερο είσοδος έφιππων σε πόλη.
(2)
Στο πρώτο βάζο απεικονίζεται Τούρκος να παζαρεύει την πώληση σκλάβας και στο δεύτερο ζευγάρι κοντά στη θάλασσα. Στις βάσεις παραστάσεις εμπνευσμένες από λιθογραφίες του K. Loeillot («Mort d’un Grec» και «Troupes Grecques en embuscade» αντίστοιχα).
(2)
σε 3 τμήματα, σφραγίδα του κατασκευαστή στο κατώτερο τμήμα
Η σκηνή αναπτύσσεται κυκλικά στα δύο τρίτα της επιφάνειας του μεσαίου τμήματος και απεικονίζει συμπλοκή Ελληνίδας και Τούρκου ιππέα. Είναι εμπνευσμένη από λιθογραφία του K. Loeillot («Jeune Grecque combattant un Pacha»). Ο τίτλος της λιθογραφίας έχει γραφεί στη βάση του μεσαίου τμήματος.
εμπίεστη σφραγίδα: LL & T / Montau
Ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα σκεύη από φιλελληνικό σερβίτσιο φαγητού του Montereau. Οι παραστάσεις είναι: «Κατάληψη τουρκικού πλοίου από Έλληνες», μια χιουμοριστική σκηνή βασισμένη σε λιθογραφία του H. Vernet, «Ο Λόρδος Βύρων» και «Ελληνικό Κομιτάτο με πρόεδρο τον Σατωβριάνδο» (οι δυο τελευταίες στο σκέπασμα).
Για όμοια σουπιέρα, λίγο μικρότερη και με διαφορές στην επιλογή των θεμάτων, βλ. A. Amandry, Η Ελληνική Επανάσταση σε γαλλικά κεραμικά του 19ου αιώνα, Αθήνα 1982, σ. 41, εικ. 90 & 114.
δοχείο με μορφή γυναικείας κεφαλής
Βασισμένη καθώς φαίνεται σε λιθογραφία του Adam Friedel, The Greeks, 6η έκδοση (1830).
ανθρωπόμορφες φιάλες για άρωμα ή λικέρ
ύψος: 32 και 30 cm.
(λείπουν τα πώματα)
(2)
φιλελληνικό πιάτο, εμπίεστη σφραγίδα: CHANTILLY
(μικρές φθορές)
Εξαιρετικά σπάνιο πιάτο από άγνωστη σειρά του Chantilly.
φιλελληνικό πιάτο, εμπίεστη σφραγίδα: VALENTINE
(μικρές φθορές)
Σπάνιο πιάτο από σειρά της Toulouse που δεν έχει καταγραφεί από την A. Amandry.
φιλελληνικά πιάτα, εμπίεστη σφραγίδα στο δεύτερο: VALENTINE / 1,
διάμετρος: 22,1 και 21,8 cm.
(2)
φιλελληνικά πιάτα, εμπίεστη σφραγίδα
(2)
φιλελληνικά πιάτα, εμπίεστη σφραγίδα: LL & T / Montau
(2)
εμπίεστη σφραγίδα: CF / 3, η παράσταση ζωγραφισμένη με το χέρι
ύψος (με το τασάκι): 7,3 cm
(ράγισμα)
οι επενδύσεις του σωλήνα διακοσμημένες με σαβάτι, στις δυο μεγαλύτερες τα αρχικά: Α. Γ. Ι. Λ., μήκος: 64 cm
Στο καπάκι του κυπέλλου πορτραίτο του Υψηλάντη με την επιγραφή: ALEXANDER YPSILANTI.
χαλκόγραφη ετικέτα φιάλης λικέρ
Κάτω από το πλοίο της Μπουμπουλίνας η επιγραφή: Bobelina faisant jurer à ses enfans de venger lamort de leur Père [Η Μπουμπουλίνα βάζει τα παιδιά της να ορκιστούν ότι θα πάρουν εκδίκηση για το θάνατο του πατέρα τους]. Δεξιά και αριστερά του τίτλου, η ναυμαχία της Τενέδου και η πολιορκία του Ναυπλίου αντίστοιχα. Κάτω τα στοιχεία της ποτοποιίας: Fab(ri)que de Liqueurs / de Roche Meunier & Mejasson / de Lyon.
Κάτω η επιγραφή: Un prêtre grec, défendit jusqu’ à / lamort son Calice, sa Croix / et son Drapeaux [Ένας Έλληνας ιερέας υπερασπίστηκε μέχρι θανάτου το δισκοπότηρο, το σταυρό και τη σημαία του].