4ο, 220 x 154 mm., 756 σ. (λεκές ἀπό νερό στό πάνω περιθώριο, λίγο ὀξειδωμένα τά πρῶτα φύλλα). Δέρμα τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (φθορές, χρυσή διακόσμηση στά καλύμματα, στό κέντρο τους τό οἰκόσημο τοῦ Amador de La Porte, 1566-1644, [Olivier 1349], χρυσωμένες οἱ ἀκμές). Brunet, IV, στ. 659, Hoffmann, III, σ. 99.
2 τόμοι, 4ο, 231 x 160 mm., 822 καί 1088 σ. (ὀξειδωμένα μερικά φύλλα). Ἑλληνικό κείμενο καί λατινική μετάφραση σέ 2 στῆλες. Περγαμηνή τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης. Legrand (17ος αἰ., II) 401, Jacono 34. (2)
Περιέχει πραγματεῖες πού κατά τόν Ἀλλάτιο ἀμβλύνουν τίς δογματικές διαφορές μεταξύ Λατίνων καί Ὀρθοδόξων, ἰδίως σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τό περί ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγ. Πνεύματος ζήτημα.
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ. 2 τόμοι, 8ο, 446 καί xxviij + 250 σ. (χωρίς τό συμπλήρωμα). Χαλκόγραφες προμετωπίδες. Δέρμα τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (φθορές). (2)
8ο, 94 σ. (ἐλαφρά ὀξειδωμένο ἀντίτυπο). Χειρόγραφες σημειώσεις στό τελευταῖο (λευκό) φύλλο, στά ἀκρόφυλλα καί σέ ταινία χαρτιοῦ ἐπικολλημένη στή σ. 52. Εὔκαμπτα μαρμαρογραφημένια χαρτόνια τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (μικρές φθορές). Ἠλιού 1804.7.
8ο, η΄ + 416 σ. Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (φθορές). Ἠλιού 1811.8.
8ο, VIII + 56 σ. (ὀξείδωση). Χαλκόγραφη προμετωπίδα (πορτραῖτο τοῦ μητροπολίτη Οὐγγροβλαχίας Ἰγνατίου, σχέδιο καί χάραξη τοῦ Carlo Lasinio). Ἀρχικά ἁπλά ἐξώφυλλα (ἐλεύθερα, ἀξάκριστο ἀντίτυπο). Ἠλιού 1816.45.
Στίς σ. 1-15 ἡ μετάφραση τοῦ Πλανούδη. Προτάσσονται ἀφιερωτική ἐπιστολή στόν Ἰγνάτιο τοῦ S. Ciampi (στά ἑλληνικά, σ. III-V) καί προσφώνηση στούς ἀναγνῶστες τοῦ Δημητρίου Σχινᾶ (σ. VII-VIII).
8ο, ξη΄ + 422 σ. (λείπει ἡ χαλκογραφία, λεκές ἀπό νερό στό ἐξωτερικό περιθώριο τῶν πρώτων φύλλων, λίγο ὀξειδωμένο ἀντίτυπο). Χειρόγραφη σημείωση σέ φύλλο τοῦ βιβλιοδέτη («Ce livre m’ a été donné le / 9 8bre 1853 à Marseille par / Kallinikos Kreatsoulis, pasteur / de l’ église Grecque. / J. M. Guardia»). Λείπει ἡ δερμάτινη ράχη (ἐλεύθερα τά καλύμματα). Ἠλιού 1825.51, Ἑλληνική Βιβλιοθήκη, 1439-40. <ὡς ἔχει>
8ο, 181 + 169 σ. (ὀξειδωμένα μερικά φύλλα). Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (μικρές φθορές στά καλύμματα). Ἠλιού 1824.52, Ἑλληνική Βιβλιοθήκη, 1437-8.
12ο, 63 σ. Ἑλληνικό κείμενο καί γαλλική μετάφραση σέ ἀντικρυστές σελίδες. Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης. Ἠλιού 1826.31. [δεμένα μαζί ἔργα τῶν B.-L. d’ Auriol, Guimond de La Touche, Vincent Daruty καί γαλλική μετάφραση ἔργου τοῦ Goldsmith].
Πρώτη ἔκδοση τῆς μετάφρασης αὐτῆς τοῦ Firmin Didot, πού φαίνεται ὅτι σχεδιάστηκε γιά νά ἐμψυχώσει τούς ἀγωνιζόμενους Ἕλληνες. Προτάσσεται ἡ «Notice sur la vie et les chants de Tyrtée», συνοδευόμενη ἀπό νεοελληνική μετάφραση τοῦ Χρ. Κλονάρη.
2 τόμοι, 8ο, ξ´ [15] + 414 καί 331 σ. (ὁ δεύτερος τόμος ἀπό ἄλλο ἀντίτυπο). Κατάλογος συνδρομητῶν. Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (διαφορετική στό δεύτερο τόμο, μικρές φθορές). Ἠλιού 1807.8-9, Ἑλληνική Βιβλιοθήκη, 1357. (2) <ὡς ἔχει>
folio, 506 x 330 mm. (ὀξείδωση). 4 δισέλιδοι πίνακες (2 στοιχειοθετημένοι, μέ τό κείμενο σέ τυπογραφικό πλαίσιο, καί 2 λιθόγραφοι), χωρίς ἰδιαίτερο φύλλο τίτλου ἤ ἄλλο φύλλο κειμένου (τά στοιχεῖα τῆς ἔκδοσης ἀπό τό πάνω κάλυμμα). Ἀρχικά τυπωμένα χαρτόνια (ἐλαφρά λερωμένα).
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΠΑΝΙΟ. Δέν εἶναι γνωστό ἄν ἡ ἔκδοση ὁλοκληρώθηκε, ἤ ἄν εἶχε προηγουμένως δημοσιευθεῖ ἡ μέθοδος τοῦ Ἰωαννίδη, ἡ ἔγκριση τῆς ὁποίας ἀπό τή Société grammaticale ἔγινε τό 1831. Βλ. Journal grammaticale, philosophique et littéraire, τ. 6, Παρίσι 1831, σ. 324-7. Ἡ Ρ. Ἀργυροπούλου ἀντλεῖ πληροφορίες γιά τή μέθοδο ἀπό τά γραφόμενα τοῦ Ἰωαννίδη στό περιοδικό Πολύγλωττος. Βλ. Ρ. Ἀργυροπούλου, «Π. καί Γ. Ἰωαννίδης», Ἐρανιστής, 13 (1976), σ. 68-9.
4ο, 343 σ. (λεκέδες ἀπό νερό, σφραγίδες). Ὁ τίτλος σέ τυπογραφικό πλαίσιο καί μέ ξυλόγραφο τυπογραφικό σῆμα, τό κείμενο σέ πλαίσιο ἀπό ἁπλή γραμμή, ἀντίτυπο τοῦ Μαν. Γεδεών (μέ τή σφραγίδα τῆς βιβλιοθήκης του καί ἰδιόχειρη σημείωση: «ἀριθμ. βιβλ. 361 / ἠγοράσθη γρ(ό)σ(ια) 46»). Δέρμα τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (φθορές, σπασμένες οἱ συνδέσεις). Ἠλιού 1804.25, Ἑλληνική Βιβλιοθήκη, 468.
8ο, η΄ + 196 σ. (λεκέδες ἀπό νερό). Ἀρχικά ἐξώφυλλα (φθορές, τό κάτω ἐξώφυλλο ἐλεύθερο καί σέ κομμάτια, λυμένη ἡ ράχη). Ἠλιού & Πολέμη, 1871.519.
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ. 2 μέρη δεμένα σ’ ἕνα τόμο, 8ο, κθ´ + 272 καί ις´ + 366 σ. Κατάλογος συνδρομητῶν. Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (φθορές). Γκίνης & Μέξας, 6272 & 7300, Legrand & Pernot, 1796.
87 σ. Μέ εἰκόνες ἐντός κειμένου. Ἀρχικά εἰκονογραφημένα ἐξώφυλλα. Ματθαίου & Πολέμη, 1311.
12ο, 96 σ. Μεταγενέστερα ἐξώφυλλα. Γκίνης & Μέξας, 3759.
119 x 218 mm., 20 φ. Λιθογραφημένη ἔκδοση, χωρίς ἰδιαίτερο φύλλο τίτλου (τά στοιχεῖα τῆς ἔκδοσης ἀπό τό ἐξώφυλλο). Ἀρχικά εἰκονογραφημένα ἐξώφυλλα (λιθογραφημένα ἀπό τόν Β. Παπαχρυσάνθου, ἐπιδιορθώσεις, στό κάτω ἐξώφυλλο ἡ ἔγκριση τοῦ Ὑπουργείου Ἐκκλησιαστικῶν καί Δημοσίας Ἐκπαιδεύσεως).
ΑΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΗΤΟ.
250 x 190 mm., (27-35) σ. Τό κείμενο λιθογραφημένο, χωρίς ἰδιαίτερο φύλλο τίτλου (ὁ τίτλος στήν ἀρχή τοῦ κειμένου, στό πάνω κάλυμμα: «Ἡ Σταχτομπούτα»), 6 χρωμολιθογραφίες ἐκτός κειμένου. Ἀρχικά εἰκονογραφημένα χαρτόνια (χρωμολιθογραφία στό πάνω).
4ο, 205 x 153 mm., κζ´ + 332 σ. (τρύπα ἀπό ἔντομο ἀπό τήν ἀρχή ἕως τό τεῦχος Ι, μέγιστης διαμέτρου 20 mm. στά τεύχη Β-Γ, ὀξειδωμένα μερικά φύλλα). Ὁ τίτλος σέ τυπογραφικό πλαίσιο, ξυλόγραφο οἰκόσημο τοῦ Κωνσταντίνου Μπασσαράβα στήν πίσω ὄψη τοῦ τίτλου, ξυλόγραφα γεωμετρικά σχήματα στίς σ. 304 καί 305. Δερμάτινη ράχη τῶν μέσων τοῦ 19ου αἰώνα (φθορές). Legrand (18ος αἰ.) 2 («rarissime»), Ἑλληνική Βιβλιοθήκη, 836.
4ο, 196 x 140 mm., 400 σ. (λείπει τό πρῶτο (λευκό) φύλλο, σφραγίδες τῆς Βιβλιοθήκης τοῦ Ὀθωνείου Πανεπιστημίου ἀκυρωμένες μέ τή σφραγίδα «Ἐκ τῶν πολλαπλῶν / ἀντίτυπον» τῆς Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης). Ἡ μορφή μέ ἀφιέρωση στόν Μεγάλο Πέτρο. Ρουμανικό δέρμα τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (μικρές φθορές, ἐμπίεστη διακόσμηση στά καλύμματα). Legrand (18ος αἰ.) 19 («très rare»), Ἑλληνική Βιβλιοθήκη, 981.
Τό 19ο αἰώνα τά πολλαπλά ἀντίτυπα τῶν βιβλίων τῆς Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης τῆς Ἑλλάδος συσσωρεύονταν σέ μιά ἀποθήκη, ἀπ’ ὅπου δίνονταν σέ σχολεῖα ἤ «ἐνδεεῖς μαθητάς», εἴτε ἀνταλλάσσονταν μέ ἄλλα βιβλία. Μόνο στό διάστημα 1848-1861 δόθηκαν σέ ἀνταλλαγές 918 τόμοι πολλαπλῶν, ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ ἔφορος τῆς Βιβλιοθήκης Χαρ. Δ. Μελετόπουλος, Ἡ ἀλήθεια περί τῆς Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης, Ἀθήνα 1881, σ. 23-5 & 113-4.
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ. 4ο, 528 σ. (ὀξείδωση). Μέ 3 ἀναδιπλούμενους χαλκόγραφους πίνακες (πανομοιότυπα ὑπογραφῶν τῶν συμμετασχόντων στή σύνοδο τῶν Ἱεροσολύμων). Δερμάτινη ράχη τῶν ἀρχῶν τοῦ 20οῦ αἰώνα (μικρές φθορές, ἀξάκριστο ἀντίτυπο). Legrand (18ος αἰ.) 50.
Τό ἔργο αὐτό ἀποτελεῖ τήν προτεσταντική ἀπάντηση στήν «Ἀσπίδα Ὀρθοδοξίας» [Ὁμολογία] τοῦ πατριάρχη Ἱεροσολύμων Δοσιθέου. Περιέχει μεταξύ ἄλλων 27 μέχρι τότε ἀνέκδοτες ἐπιστολές τοῦ Κυρίλλου Λουκάρεως γραμμένες στά ἰταλικά ἤ λατινικά, τή λεγόμενη Λουκάρειο Ὁμολογία καί τήν Ὁμολογία τοῦ Δοσιθέου. Ὅλα τά κείμενα συνοδεύονται ἀπό γαλλική μετάφραση καί ἀκολουθοῦνται ἀπό ἐκτενῆ σχόλια τοῦ Aymon.
8ο, 839 σ. (σχίσιμο στό τεῦχος 43, λερωμένα μερικά φύλλα, ὀξείδωση). Νεοελληνική καί ἀλβανική μετάφραση σέ 2 στῆλες. Νεότερη πάνινη ράχη (χαλαρωμένες οἱ συνδέσεις). Ἠλιού 1827.37, Darlow & Moule, 1540, Legrand & Gûys, 165, Legrand & Pernot, 1103.
Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ Κ. ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΣΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ. Ἔγινε γιά λογαριασμό τῆς Ionian Bible Society μέ πρωτοβουλία τοῦ R. Pinkerton. Τήν ἀλβανική μετάφραση (στήν τοσκική διάλεκτο) ἀνέλαβε ὁ Εὐάγγελος Μέξικος, ἐνῶ γιά τό ἑλληνικό κείμενο χρησιμοποιήθηκε ἡ μετάφραση τοῦ Μάξιμου Καλλιουπολίτη. Κυκλοφόρησε καί σέ δύο τόμους.
8ο, 45 σ. (λερωμένο ἀντίτυπο). Πάνινη ράχη (φθορές, χαλαρωμένες οἱ συνδέσεις). Παπαδόπουλος (Προσθῆκες) 168, πρβ. Ἠλιού & Πολέμη (1 ἀντίτυπο).
ΠΟΛΥ ΣΠΑΝΙΟ.
8ο, ζ´ + 399 + γ´ σ. (τρύπα στό χάρτη, λεκέδες ἀπό νερό, ὀξείδωση). Μ’ ἕναν ἀναδιπλούμενο λιθόγραφο χάρτη στό τέλος («Χάρτης γεωγραφικός τῆς ἐπαγγελθείσης γῆς»). Μεταγενέστερη δερμάτινη ράχη (λείπει τό πάνω ἀκρόφυλλο). Γκίνης & Μέξας, 9433, Legrand & Pernot, 2291.
8ο, 48 σ. (σχίσιμο στόν τίτλο). Ἀρχικά ἐξώφυλλα. Ἠλιού & Πολέμη, 1876.493.
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ. 4ο, 260 σ. (λερωμένο ἀντίτυπο). Κατάλογος συνδρομητῶν. Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (φθορές στά καλύμματα, χαλαρωμένες οἱ συνδέσεις, λείπουν τά ἀκρόφυλλα). Ἠλιού 1820.86, Χατζηθεοδώρου 1. <ὡς ἔχει>
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΝΤΥΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ. Μέ τήν εἰσαγωγή τό 1814 τῆς νέας μουσικῆς σημειογραφίας ἀπό τούς Γρηγόριο Πρωτοψάλτη, Χουρμούζιο Χαρτοφύλακα καί Χρύσανθο Προύσης, κατέστη δυνατή ἡ ἐκτύπωση μουσικῶν βιβλίων μέ κινητά στοιχεῖα. Τό Νέον Ἀναστασιματάριον τυπώθηκε μέ τήν ἐπιμέλεια τοῦ Πέτρου Μανουήλ τοῦ Ἐφέσιου, πού ἔμαθε τή νέα μέθοδο στήν Κωνσταντινούπολη καί δίδαξε στό Ἡγεμονικό Μουσικό Σχολεῖο τοῦ Βουκουρεστίου τήν περίοδο 1816-1840. Τή χάραξη τῶν μουσικῶν στοιχείων πραγματοποίησε ὁ χρυσοχόος Σεραφείμ Χριστοδούλου μέ βάση τήν καλλιγραφική γραφή τῶν μουσικῶν χειρογράφων. Ἀκολούθησε ἡ ἔκδοση τοῦ Συντόμου Δοξασταρίου, μέ στοιχεῖα χαραγμένα ἀπό τούς Στέφανο Δ. ἀπό τό Λινοτόπι καί Χατζη-Θεοδόσιο Στεργίου ἀπό τή Νάουσα, ἀλλά τό ἐκδοτικό πρόγραμμα τοῦ Πέτρου
διακόπηκε τελικά, μᾶλλον ἐξαιτίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης.
Χειρόγραφο σέ χαρτί (μέ ὑδατόσημο τοῦ 1814), 10 διπλοί στίχοι ἀνά σελίδα, 8ο, 187 x 120 mm., [98] φ. (λερωμένα μερικά φύλλα). Ὁ τροχός τοῦ Κουκουζέλη μέ κόκκινο καί μαῦρο μελάνι στό φ. [4]. Δερμάτινη ράχη σύγχρονη μέ τή γραφή (φθορές, λείπουν τμήματα ἀπό τήν ἐπένδυση τῶν καλυμμάτων, χαλαρωμένες οἱ συνδέσεις).
Μέλη σέ ἐξηγητική πρό τῆς Νέας Μεθόδου σημειογραφία.
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 15 διπλοί στίχοι ἀνά σελίδα, 4ο, 227 x 160 mm., π2 Α-ΜΘ4 50-614: [2] + 244 φ. (τά φ. 242 καί 243 κολλημένα μεταξύ τους, ἡ πίσω ὄψη τοῦ 243 χρωματισμένη κόκκινη, τό 244 λευκό, στά 241v-242r χερουβικό ἀπό ἄλλο χέρι, μικροί λεκέδες ἀπό νερό στά περιθώρια μερικῶν φύλλων). Κείμενα στά ἑλληνικά, ἐκτενής τίτλος στά ρουμανικά στό φ. π1 (σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο τό χειρόγραφο γράφηκε τόν Ἰούνιο τοῦ 1831, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ αὐτοκράτορα πασῶν τῶν Ρωσιῶν, Βεσσαραβίας, Μολδαβίας καί Βλαχίας Νικολάου Παύλοβιτς καί τοῦ μητροπολίτη Μολδαβίας Βενιαμίν Κωστάκη), πίνακας περιεχομένων στά ρουμανικά στά φ. π1v-π2v, ὁ τίτλος σέ δίχρωμο διακοσμητικό πλαίσιο, δίχρωμα ἐπίτιτλα στά φ. 1, 49v & 209, δίχρωμα καί μονόχρωμα ἀρχικά γράμματα, ἀρίθμηση τευχῶν καί φυλλαρίθμηση μέ ἀριθμούς τῆς παλαιᾶς ἐκκλησ. σλαβονικῆς μέχρι τό τεῦχος 13 καί μέ ἀραβικούς ἀριθμούς στή συνέχεια, κτητορική σημείωση στά ρουμανικά στό φ. 244v (τοῦ George Costinescu πού ἀγόρασε τό χειρόγραφο τό 1855 ἀντί 37 lei), ρουμανική σφραγίδα στό φ. 1, νεότερες ἀφιερώσεις μέ στιλό στά ἑλληνικά (μία χρονολογημένη 6/11/78). Δέρμα σύγχρονο μέ τή γραφή (μικρές φθορές, ἐμπίεστη μπορντούρα στά καλύμματα, χρυσωμένες καί γκοφραρισμένες οἱ ἀκμές).
Εὐχαριστοῦμε τόν κ. Florin Marinescu γιά τή βοήθεια του στήν καταλογογράφηση αὐτοῦ τοῦ λαχνοῦ.
2 μέρη δεμένα σ’ ἕνα τόμο, 8ο, κδ´ + 308 καί 75 σ. (ἐλαφρά ὀξειδωμένα μερικά φύλλα). Κατάλογος συνδρομητῶν στό Β´ μέρος (λείπει ὁ κατάλογος συνδρομητῶν τοῦ Α´ ). Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (φθορές). Ἠλιού & Πολέμη, 1872.436 & 1873.430, Χατζηθεοδώρου 302-3, Salaville & Dalleggio, 178.
4ο, λστ´ + 64 σ. (ἐλαφρά λερωμένος ὁ τίτλος). Κείμενο σέ 2 στῆλες, λιθόγραφες οἱ σ. 1-64 (μέ 62 παρτιτοῦρες). Πανί.
199 σ. (λεκέδες στά 2 τελευταῖα φύλλα). Πανί (λερωμένο).
8ο, ιβ´ + 773 σ. (λείπουν 2 φύλλα: σ. 611-4, λεκέδες ἀπό νερό, ὀξείδωση, σέ λάθος θέση δεμένος ὁ πίνακας περιεχομένων). Μέ 2 (ἀπό τούς 4) χαλκόγραφους πίνακες, κατάλογος συνδρομητῶν. Λείπει ἡ δερμάτινη ράχη (χαλαρωμένες οἱ συνδέσεις). Ἠλιού 1812.75. <ὡς ἔχει>
59 σ. Ἀρχικά ἐξώφυλλα (μικρές φθορές ἀπό ὑγρασία).
2 τόμοι δεμένοι σ’ ἕναν, 4ο, 192 καί 198 σ. (λερωμένα μερικά φύλλα τοῦ δεύτερου τόμου). Κατάλογος συνδρομητῶν. Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (φθορές, ἐλεύθερα τά καλύμματα). Ἠλιού 1831.134-5.
8ο, 20 σ. (λίγο λερωμένο ἀντίτυπο). Ἀρχικά ἐξώφυλλα (μέ χρονολογία 1889, λερωμένα). Πρβ. Ἠλιού & Πολέμη (προσθήκη ὑπό ἔκδοση).
132 σ. (ἐλαφρά λερωμένο ἀντίτυπο). Μέ 3 ὁλοσέλιδες εἰκόνες, διαφημίσεις στό τέλος. Ἀρχικά ἐξώφυλλα (λερωμένα, λυμένη ἡ ράχη).
3 σελίδες, 277 x 206 mm. (κομμένο τμῆμα ἀπό τήν κάτω ἐσωτερική γωνία). Μέ διορθώσεις καί συμπληρώσεις ἀπό διαφορετικό χέρι.
Ἡ παραχώρηση τῶν εἰσοδημάτων τῆς ἐπισκοπῆς Κισάμου στό Ἑλληνικό Κολλέγιο τῆς Ρώμης θεσμοθετήθηκε ἀπό τόν πάπα Γρηγόριο ΙΓ´ , μέ τήν ὑπογραφή στίς 13 Ἰανουαρίου 1576 τῆς βούλας ἵδρυσής του. Ἴσχυε γιά μιά δεκαπενταετία, μέχρι δηλαδή τό 1590. Ἤδη πρίν τήν ἐκπνοή της ἄρχισαν ἐνέργειες γιά τήν παράτασή της, ἡ ὁποία τελικά δόθηκε ἀπό τόν πάπα Κλήμη. Σχετικές ἀποφάσεις τῶν ἐτῶν 1592 καί 1600 ἐντόπισε στά ἀρχεῖα τοῦ Βατικανοῦ ὁ Ζ. Ν. Τσιρπανλῆς, «Ἡ ἐπισκοπή Κισάμου καί ἡ θρησκευτική πολιτική τῆς Βενετίας καί τοῦ Βατικανοῦ (τέλη 16ου - ἀρχές 17ου αἰ.)», Πεπραγμένα τοῦ Γ΄ Διεθνοῦς Κρητολογικοῦ Συνεδρίου, τ. Β´ , Ἀθήνα 1974, σ. 327-8. Τό παρόν ἔγγραφο, πού δέν θά ἔμεινε μᾶλλον στό στάδιο τοῦ προσχεδίου, μαρτυρεῖ μιά ἐνδιάμεση ἀπόφαση, τοῦ 1596. Γιά τό κείμενο τῆς ἀπόφασης τοῦ 1592, βλ. C. Cocquelines, Bullarum, privilegiorum ac diplomatum Romanorum pontificum amplissima collectio, τ. 5, μ. 1, Ρώμη 1751, σ. 333-4.
1 σελίδα, 197 x 142 mm. (τρύπα ἀπό ἔντομο στήν κάτω δεξιά γωνία).
Ἀπό τήν ἐπιστολή αὐτή φαίνεται ὅτι στιχουργός τῆς καντάτας ἦταν ὁ πατέρας τοῦ ποιητῆ Γεράσιμου Μαρκορᾶ, Γεώργιος.
1 σελίδα, 309 x 212 mm. Σφραγίδα [Μαζαράκης 30].
Προτείνουν νά ὁριστεῖ ἕδρα τῆς Διοικήσεως τό Καστρί ἤ τό Κρανίδι. Σέ ὑστερόγραφο γράφουν: «Ὁ στόλος ὁ συγκροτούμενος ἐκ τῶν τριῶν Νήσων εἶναι πάντη ἕτοιμος μέ ἱκανά μπουρλόττα˙ γίνεται ἐδῶ ἡ καταγραφή τῶν Συντροφοναυτῶν, καί ἕως τήν Κυριακήν ἐκπλέουσι τά πλοῖα ὅλα κατά τοῦ ἐχθροῦ».
1 σελίδα, 290 x 195 mm.
«... Τά ἐνταῦθα, δηλαδή τῆς Ἀνατολικῆς Χέρσου Ἑλλάδος, ἕως τῆς ὥρας ταύτης τρέχουσι καλῶς τῇ θείᾳ συνάρσει, οὐκ οἶδα ὅμως τοῦ λοιποῦ. Ὁ Γενναιότατος στρατηγός κύριος Ἰωάννης Γκούρας μεταβάς εἰς τά μέρη τῆς Βοιωτίας, πολεμήσας μέ ἕνα σῶμα ἐχθρῶν ἐξελθόν ἐκ τῆς Εὐβοίας πρός βοήθειαν τοῦ ἀντάρτου Ὀδυσσέως, ἐνίκησε τούτους καί ἐζώγρησε τόν κακόφρονα πολύμητιν Ὀδυσσέα. Πρός τό παρόν δέν ἀκούονται ἔτι ἐχθροί νά κατέλθωσιν ἐκ τῆς Θετταλίας, καί εἴθε νά ἀποσκορακισθῶσι...».
1 σελίδα, 280 x 222 mm. Σφραγίδα («ΠΛΗΡΕΞ : ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ»).
«... Ἐξοχώτατε! ἡ παροῦσα ἐποχή τῶν Ἑλληνικῶν ἐν γένει πραγμάτων, εἶν’ ἐκείνη ἥτις ἐνδόξως θ’ ἀπαθανατίσῃ εἰς τά Τεμένη τῆς ἀθανασίας τά σεβαστά ὀνόματα ἐκείνων, οἵτινες γνωρίζοντες τά ἀληθῆ καί χριστιανικά των πρός τήν ἀνθρωπότητα χρέη, πάσχουσι μυριοτρόπως νά τήν διασώσωσιν, ἔνθα ἡ βάρβαρος ἀπανθρωπία ἀπεφάσισε τήν ἐξόντωσίν της. Μία τοιαύτη εἶναι καί ἡ τῆς περικλεοῦς Κρήτης, ἥτις ἐπικαλουμένη τήν ἀντίληψιν τῶν φιλελλήνων καί φιλοκρήτων, ὑπόσχεται τά αὐτά εἰς τά ἰδιαίτερα χρονικά της μετά τῶν ἀμοιβαίων εὐγνωμοσυνῶν...».
3 σελίδες, 250 x 203 mm. Ταχυδρομικές σφραγίδες. [μαζί:] Κριτική ἐπιθεώρησις τῶν λογαριασμῶν τούς ὁποίους οἱ Γραικοί Ἐπίτροποι Ὀρλάνδος καί Λουριώτης ἔπεμψαν εἰς τήν προσωρινήν τῆς Ἑλλάδος Διοίκησιν. [1826]. 4 σελίδες, 337 x 216 mm. (2)
«... Σᾶς εὐχαριστοῦμεν διά τήν ὁποίαν μᾶς κάμνετε ἐκτεταμένην ἔκθεσιν τῶν συνομιλιῶν <ἅς> ἐλάβατε μετά τῶν αὐτόσε φίλων, ὡσαύτως καί διά τήν περιγραφήν τῆς καταστάσεως τῶν φρεγάτων, ἥτις μᾶς ἐλύπησεν ὄχι ὀλίγον. Τά μεγάλα καθ’ἡμῶν παράπονα τῶν αὐτόσε φίλων, καί μάλιστα τοῦ Στρατηγοῦ Λαλλεμάνδ, μᾶς ἐπροξένησαν ἀπορίαν καί λύπην ἄκραν. Ἡμεῖς εἴχομεν αἰτίας μεγάλας νά παραπονεθῶμεν κατά τοῦ Στρατηγοῦ, διότι δέν μᾶς ἔδωσεν ἐν καιρῷ τάς ἀναγκαίας πληροφορίας περί τοῦ κόστους τῶν φρεγάτων, μήτε περί τοῦ μεγέθους αὐτῶν, τό ὁποῖον, ὡς ἀτζέντες μας, ἦτον εἰς χρέος νά κάμῃ. Ὅμως τώρα δέν εἶναι καιρός διά τά τοιαῦτα, ἐπειδή ἡ ἀνάγκη μᾶς ὑπαγορεύει νά παραβλέψωμεν, καί νά τούς πολιτευθῶμεν ὅλους μέ εὔμορφον τρόπον, ὡς καί ἡ ἐντιμότης σας ἐφέρθητε πρός αὐτούς καί ὡς, δέν ἀμφιβάλλομεν, θέλετε φερθεῖ καί εἰς τό ἑξῆς μέ τήν ἰδίαν φρόνησιν, γιά νά δοθῇ ἕν αἴσιον τέλος εἰς τήν ὑπόθεσιν τῶν φρεγάτων, ὥστε νά λάβῃ ἡ Πατρίς τό ὀγληγορώτερον αὐτήν τήν ἀναγκαιοτάτην καί σημαντικήν βοήθειαν...». Ἡ «Κριτική ἐπιθεώρησις τῶν λογαριασμῶν» τελειώνει μέ τή σημείωση: «Ἀντίγραφον τῆς ἐπιθεωρήσεως ταύτης τῶν λογαριασμῶν, ἐπέφθη μετά τῶν προστεθέντων καί περί πλέον ἐκτανθέντων παρατηρήσεων εἰς τήν Διοίκησιν τῆς Ἑλλάδος ἀπ’ ἕνα τῶν Ἐπιτρόπων, Κυρίου Σπανιολάκη, ὅστις ὅμως δέν ἔλαβε κᾀνένα μέρος εἰς τήν Ἐπιτροπείαν τοῦ Κεφαλαίου τῶν Δανείων, διότι αὐτός ἔφθασεν εἰς Λόνδραν εἰς μίαν ἐποχήν, εἰς τήν ὁποίαν αὐτός ἐγνώρισε μέν καλά τό κακόν, τό ὁποῖον συνέβη, δέν ἦτον ὅμως πλέον εἰς καιρόν νά τό βοηθήσῃ. — Λόνδρα τῇ 24 Μαΐου 1826. Σημείωσις τοῦ πέμποντος».
1 σελίδα, 226 x 187 mm. (ἐπιδιορθωμένο σχίσιμο).
«... Καί πρό πολλῶν χρόνων πρέπει νά Σᾶς ἦτον γνωστή ἡ πρός τό ἑλληνικόν ἔθνος κλίσις μου, καί ἡ ἐπιθυμία τοῦ νά ἰδῶ μίαν ἡμέραν ἐλεύθερον τό ἔδαφος τῆς Περικλεοῦς Πατρίδος Σας· ἀλλ’ ἐξεκαύθη ἔτι μᾶλλον ἡ καρδία μου ἀπό τόν ὑπέρ τῆς ἑλληνικῆς ἐλευθερίας ἔρωτα, ὅταν εἶδα ὅτι οἱ Ἕλληνες ἀγωνίζονται ἀξίως τῶν Προγόνων των, διά νά ἀνακτήσωσι τήν παλαιάν τους εὐγένειαν καί λαμπρότητα, καί ἀπεφάσισα νά ἔλθω καί ἐγώ εἰς τήν Ἑλλάδα διά νά συμμεθέξω εἰς τούς ἀγῶνας Σας, καί νά συνεργήσω εἰς τήν ἀποπεράτωσιν τοῦ εὐγενοῦς τούτου ἐπιχειρήματος ἀγωνιζόμενος ὅλαις δυνάμεσιν. Ἡ ἐθνική συνέλευσις μέ ἐπεφόρτισε τό βαρύ φορτίον τοῦ νά διοικῶ ὅλα τά κατά ξηράν στρατεύματα τῆς Ἑλλάδος, καθώς τόν Ἐκλαμπρότατον λόρδ Κόχραν νά διοικῇ ὅλας τάς Ναυτικάς δυνάμεις ὡς πρῶτος στόλαρχος, καί ἀρχόμεθα κατ’ αὐτάς τῶν κατά γῆν καί θάλασσαν πολεμικῶν
ἐπιχειρήσεων...».
Χειρόγραφο γραμμένο στίς σ. [1]-[4] ἑνός δίφυλλου, 214 x 203 mm.
2 σελίδες, 318 x 200 mm. Ἑλληνικό κείμενο καί γαλλική μετάφραση σέ 2 στῆλες, σφραγίδα [Μαζαράκης 330], προσυπογράφει ὁ ἐπί τῶν Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων Γραμματεύς Σπ. Τρικούπης.
«... Ἀποκατεστήσαμεν πληρεξούσιόν μας τόν Ἱππέα κύριον Ἐϋνάρδον διά νά πραγματευθῇ καί τελειώσῃ ἐν ὀνόματι καί ἐκ μέρους τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως τό δάνειον τῶν ἑξήκοντα μιλιουνίων φράγκων, τό καλοκἀγάθως ἐγγυούμενον ἀπό τούς Μεγαλειοτάτους τόν Αὐτοκράτορα τῆς Ῥωσίας καί τόν Βασιλέα τῆς Γαλλίας. […] Σᾶς παρακαλοῦμεν ἐπίσης, κύριε Κόμη, νά θεωρήσετε τόν Ἱππέα κύριον Ἐϋνάρδον ὡς τόν πιστόν διερμηνέα τῶν εὐγνωμόνων αἰσθημάτων τῆς Ἑλλάδος, διά τε τάς ἀπείρους ἀγαθοεργίας τάς ὁποίας μέχρι τοῦδε ἀπήλαυσεν ἀπό τόν Σεβαστόν Ἄνακτά σας, καί διά τήν νέαν ταύτην τῆς ὁποίας θέλει εἶναι ἐπίσης ὀφειλέτις...».
3, 1, 2 καί 2 σελίδες, 202 x 125, 228 x 185, 227 x 180 καί 179 x 115 mm. (4)
2 σελίδες, 268 x 213 mm. Σφραγίδα.
«... Ἡ Φιλεκπαιδευτική Μακεδονική Ἀδελφότης σκοποῦσα τήν καθίδρυσιν Ἑλληνικοῦ Γυμνασίου μετά πολυτεχνίου ἐν τῇ Δυτικῇ Μακεδονίᾳ καί τήν διά παντός δυνατοῦ καί ἀγαθοῦ μέσου διάδοσιν τῶν γραμμάτων ἐν αὐτῇ, προτιθεμένη κατ’ αὐτάς νά ἀνεγείρῃ τό ἀπαιτούμενον διά τάς σχολάς οἰκοδόμημα καί στερουμένη πόρων, ἔγνω νά ἀποτανθῇ πρός τούς ἐν Εὐρώπῃ παρεπιδημοῦντας φιλομούσους καί φιλογενεῖς Μακεδόνας τε καί λοιπούς ὁμογενεῖς [...] πέποιθεν ὅτι παντός ἄλλου αἱ ὑμέτεραι συστατικαί ἐπιστολαί δύνανται τά μάλιστα νά ὦσι συντελεστικαί πρός τόν ἱερόν ἡμῶν σκοπόν, καθικετεύει θερμῶς ὑμᾶς, Σεβασμιώτατε, ἵνα εὐαρεστηθέντες λάβητε ὑπό τήν πατρικήν ὑμῶν προστασίαν αὐτήν καί κινήσητε τόν νευρώδη ὑμῶν κάλαμον ὑπέρ τῆς Μακεδονικῆς νεολαίας, ἥτις εὐγνωμονοῦσα θέλει θεωρεῖ ὑμᾶς ἕνα τῶν μεγίστων αὐτῆς εὐεργετῶν...».
Γραμμένα σέ 7 λυτά φύλλα καί ἕνα δίφυλλο, 210 x 135 mm. (λευκές οἱ πίσω ὄψεις 5 φύλλων καί τοῦ δίφυλλου). Ὅλα χρονολογημένα καί ὑπογεγραμμένα («Ψυχάρης»). [μαζί, τοῦ ἰδίου:] Χειρόγραφο (ἀπό ἄλλο χέρι) τοῦ «Οι αγάπες οι παλιές». 22 Ἀπριλίου 1924. Γραμμένο σέ 4 λυτά φύλλα ἀριθμημένα 1-4, 210 x 135 mm. (οἱ πίσω ὄψεις λευκές). Ὑπογεγραμμένο («Ψυχάρης») καί μέ αὐτόγραφες διορθώσεις. (9)
Ἡἑνότητα περιλαμβάνει: «Τό σκυλλάκι» (27 Ἀπριλίου 1924, [2] σ.), «Το παιδί τού δρόμου» (18 Μαΐου 1924, [2] σ.), «Γκαρσόνι» (18 Μαΐου 1924, [1] σ.), «Οι δασκάλοι μου» (18 Μαΐου 1924, [1] σ.), «Μια παράξενη συμπονιά...» (15 Μαΐου 1924, στίς σ. [1] καί [3] δίφυλλου), «Η ματιά σου», «Κατόπι» καί «Μια μελωδία» (18 Δεκεμβρίου 1924, 29 Ὀκτωβρίου 1924 & 5 Μαΐου 1925 ἀντίστοιχα, σέ 3 φύλλα ἀριθμημένα 1-3, πάνω ἀπό τόν τίτλο τοῦ πρώτου: «Από τα πεζά μου τα τραγούδια»). Δέ συγκαταλέγονται στά δημοσιευμένα «πεζά τραγούδια» πού κατέγραψε ὁ Γ.
Βαλέτας, «Ψυχαρική βιβλιογραφία (1886-1979)», Ν. Ἑστία, τχ. 1260-1 (1-15. 1. 1980), σ. 106-29.
4 σελίδες, 331 x 212 mm. Μαζί δακτυλογραφημένο ἀντίγραφό της μέ τήν ἔνδειξη: «ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟΣ - ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ». (2)
«Ἀγαπητέ Ἀνδρέα, Σοῦ γράφω τά ἀκόλουθα τά ὁποῖα νά φέρῃς εἰς γνῶσιν τοῦ κ. Προέδρου τῆς Κυβερνήσεως. Καταβάλλομεν προσπάθειαν ἀπομακρύνσεως Κληρίδη, Γιωρκάτζη καί Τάσου Παπαδοπούλου. Πρός τοῦτο ὁ Βουλευτής Παυλάκης ἀκολουθούμενος ἀπό τέσσαρας ἀκόμη Βουλευτάς ἐζήτησε νά συγκληθῇ τό Πατριωτικόν Μέτωπον ἵνα λάβῃ ἀποφάσεις ἐπί τῆς συζητήσεως εἰς τήν Βουλήν. Σκοπός, νά ἀποπεμφθῆ ὁ Λέλος Δημητριάδης ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριωτικοῦ Μετώπου καί νά ἐξαναγκασθῆ ὁ Κληρίδης εἰς παραίτησιν. Σήμερον εἶχα σύσκεψιν μέ τόν Παυλάκην μέ τόν ὁποῖον συνεζητήσαμεν τόν τρόπον διεξαγωγῆς τῆς συζητήσεως. [...] Πρός τοῦτο θά ἠθέλαμεν καί τήν ἐνίσχυσιν τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως ἡ ὁποία δύναται νά ἐκδηλωθῆ ὡς ἀκολούθως: α) Διά μιᾶς συστάσεως πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον νά ἐκκαθαρίσῃ τό περιβάλλον του διότι ἄλλως δέν δύναται νά προχωρήσῃ τό Κυπριακόν, β) Δι’ ἐκπομπῆς τοῦ Ε.Ι.Ρ. τοιαύτης ὥστε νά ἐνθαρρυνθοῦν οἱ βουλευταί, ἱκανούς τῶν ὁποίων ὁπωσδήποτε θά ἐπηρεάσῃ καί θά προσχωρήσουν πρός ἀπόψεις Παυλάκη καί λοιπῶν. [...] Ἡ ὅλη κίνησις θά παρουσιασθῆ ὡς προσπάθεια ἐνισχύσεως τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί ἐκκαθαρίσεως τοῦ περιβάλλοντός του. Πρός τοῦτο σήμερα ἔκαμα τάς ἑξῆς ἐνεργείας. Εἶδον τόν Μητροπολίτην Ἄνθιμον μέ τόν ὁποῖον ὡμίλησα ἐκτενῶς. Εἶναι σύμφωνος μέ τάς ἀπόψεις μας. Εἶχε ἴδει τόν Μακάριον τήν περασμένην Κυριακήν κατόπιν ἰδικῆς μου προτάσεως καί ὅπως μοῦ εἶπε τοῦ τά εἶπε ὠμά καί ἔξω ἀπό τά δόντια. Τοῦ εἶπε ὅτι ἐάν προχωρήση εἰς τήν ἐκκαθάρισιν τοῦ περιβάλλοντός του, θά ἔχη τήν συμπαράστασίν μου καί ὅτι τόν βλέπει κατόπιν καί ἰδικῆς μου συγκαταθέσεως. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος συνεφώνησε ὅτι πρέπει νά συνεργασθῇ μέ τήν Ἑλλ. Κυβέρνησιν ἄνευ τῆς ὁποίας δέν μπορεῖ νά προχωρήσῃ τό Κυπριακόν, καθώς ἐπίσης ὅτι ἔχει ἀνάγκην καί τῆς ὑποστηρίξεώς μου...».
8ο, 696 + ρβ´ σ. (λίγο ὀξειδωμένα μερικά φύλλα). Μεταγενέστερη δερμάτινη ράχη (ἐλαφρά ξεθωριασμένη, μικρές φθορές, χρυσωμένη ἡ πάνω ἀκμή, ἔχουν διατηρηθεῖ τά ἀρχικά ἐξώφυλλα). Γκίνης & Μέξας, 7148, Legrand & Pernot, 1904.
Δεύτερη ἔκδοση, 4 μέρη, 8ο, XV + 454, (455-885), 504 καί xlvij + 582 σ. (ἐλαφρά ὀξειδωμένα κάποια φύλλα). Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (ἀξάκριστο ἀντίτυπο). [δεμένο στό τέλος τοῦ τέταρτου μέρους:] Bibliothèque des Croisades, table générale des chroniques et des pièces analysées dans la Bibliothèque des Croisades. Παρίσι, A. J. Ducollet, 1829. 8ο, 55 σ. (4)
88 σ. Ἀντίτυπο μέ ἰδιόχειρη ἀφιέρωση («Τοῦ ποιητή / καί φίλου Βάρναλη / ἀπό συντροφική ἐχτίμηση / Γ. Κορδάτος»). Ἀρχικά ἐξώφυλλα (ἐλαφρά λερωμένα, σχίσιμο στό κάτω, ἐν μέρει ἄκοπο ἀντίτυπο).