ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ. 2 τόμοι δεμένοι σ’ ἕναν, 4ο, 14 + 317 καί (319-745) σ. (λεκές ἀπό νερό στό ἐξωτερικό περιθώριο μερικῶν φύλλων, κυρίως στόν Α´ τόμο). Ἔκδοση σέ γαλάζιο χαρτί, κείμενο σέ 2 στῆλες, χαλκόγραφη βινιέτα στή σ. 5. Δέρμα τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (λείπει ἡ ράχη, φθορές, χαλαρωμένες οἱ συνδέσεις, κόκκινες οἱ ἀκμές). Λαδᾶς & Χατζηδῆμος, II, 21, Legrand & Pernot, 535 («première et rarissime édition»), Ἑλληνική Βιβλιοθήκη, 1122-4.
8ο, VIII + 211 σ. (ὀξειδωμένο ἀντίτυπο). Κείμενο σέ 2 στῆλες. Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (φθορές). Ἠλιού 1827.75.
8ο, ιδ´ + 422 σ. (ἐλαφρά ὀξειδωμένο ἀντίτυπο, λεκέδες ἀπό μελάνι σέ 5 φύλλα: σ. 391-394 καί 399-404). Δίχρωμος ὁ τίτλος, κτητορική σημείωση στόν τίτλο, ἀφιερώσεις στό πάνω ἀκρόφυλλο καί τή σ. η´ . Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (φθορές, χαλαρωμένες οἱ συνδέσεις). Ἠλιού 1835.63.
4ο, 42 σ. (ὀξείδωση, λερωμένο ἀντίτυπο). Δίχρωμη ἐκτύπωση. Μέ 2 λιθογραφίες ἐκτός κειμένου. Ἀρχικά ἐξώφυλλα (λυμένα, λερωμένα, μικρές φθορές). Γκίνης & Μέξας 7449.
16ο, μζ´ + 879 σ. (λερωμένα μερικά φύλλα, λεκέδες ἀπό νερό, ὀξείδωση, ὁ ψευδότιτλος κολλημένος στό πάνω κάλυμμα). Ξυλογραφία μέ τίντα μεταξύ τῶν σ. ς´ καί ζ´ . Πανί τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (λερωμένο, φθορές). ΑΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΗΤΟ.
16ο, δ´ + 70 σ. (κομμένα μικρά τμήματα ἀπό τά περιθώρια τοῦ τίτλου, σβησμένη σφραγίδα, λερωμένα τά πρῶτα φύλλα). Λείπουν τά ἐξώφυλλα (ἀξάκριστο ἀντίτυπο). Ἠλιού & Πολέμη 1869.140.
16ο, η΄ + 256 σ. (σφραγίδα στόν τίτλο). Βελοῦδο τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (χρυσή διακόσμηση στά καλύμματα, χρυσωμένες οἱ ἀκμές). Ἠλιού & Πολέμη 1888.213.
4ο, 66 σ. Λιθόγραφη παρτιτούρα. Χωρίς ἰδιαίτερα ἐξώφυλλα.
4ο, 304 σ. Λιθόγραφη παρτιτούρα, ὁ τίτλος στά ἑλληνικά καί ἰταλικά, ἀντίτυπο μέ ἰδιόχειρη ἀφιέρωση στόν Γεώργιο Δροσίνη. Ἀρχικά ἐξώφυλλα (λερωμένα, φθορές στή ράχη, ἄκοπο ἀντίτυπο).
4ο, 26 σ. (λερωμένα τό πρῶτο καί τό τελευταῖο φύλλο). Ἐξολοκλήρου λιθόγραφη παρτιτούρα, ἀντίτυπο μέ ἰδιόχειρη ἀφιέρωση. Χωρίς ἰδιαίτερα ἐξώφυλλα.
240 σ. Ἀρχικά ἐξώφυλλα (μικρές φθορές στή ράχη, ἄκοπο ἀντίτυπο).
Μέ διαφημίσεις (πολλές ὁλοσέλιδες). Χωρίς ἰδιαίτερα ἐξώφυλλα. (48)
8ο, XXIII + 545 σ. (λείπει ὁ ἀναδιπλούμενος πίνακας). Ἑλληνικό κείμενο καί λατινική μετάφραση σέ ἀντικρυστές σελίδες, κατάλογος συνδρομητῶν. Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (μικρές φθορές). Ἠλιού 1810.3, Ἑλληνική Βιβλιοθήκη, 1376, Λαγανᾶς 585.
8ο, Ε + 542 σ. (κομμένο μικρό τμῆμα ἀπό τό ἐξωτερικό περιθώριο ἑνός φύλλου: σ. 127-8). Τίτλοι στά λατινικά καί τά ἑλληνικά, λατινικό κείμενο καί ἑλληνική μετάφραση σέ 2 στῆλες, ξυλόγραφο ἔμβλημα στούς τίτλους. Νεότερη δερμάτινη ράχη. Ἠλιού, 1837.62.
8ο, ιβ´ + 773 σ. (λείπει ὁ κατάλογος συνδρομητῶν, ὀξείδωση, σέ λάθος θέση δεμένος ὁ πίνακας περιεχομένων). 4 ἀναδιπλούμενοι χαλκόγραφοι πίνακες στό τέλος. Ἀρχικά χαρτόνια (ἐπενδυμένα μέ μεταγενέστερο χαρτί, φθορές, ξεθωριασμένη ἡ ράχη). Ἠλιού 1812.75.
ιζ´ + 236 σ. (ἐλαφρά λερωμένα μερικά φύλλα). Πανί (ἔχουν διατηρηθεῖ τά ἀρχικά ἐξώφυλλα, λίγο λερωμένα, μικρές φθορές).
132 σ. Μέ 3 ὁλοσέλιδες εἰκόνες, διαφημίσεις στό τέλος. Ἀρχικά ἐξώφυλλα (χαλαρωμένη ἡ ράχη).
8ο, 257 σ. Δερμάτινη ράχη (μικρές φθορές στά καλύμματα). Ἠλιού & Πολέμη, 1892.117.
8ο, 206 σ. (φθορές στήν κάτω ἐσωτερική γωνία τοῦ πρώτου τεύχους). Ξυλογραφίες ἐντός κειμένου. Ἀρχικά ἐξώφυλλα (λερωμένο τό κάτω, μικρές φθορές, ἀξάκριστο). Ἠλιού & Πολέμη, 1899.486 (3 μόνον ἀντίτυπα).
8ο, 84 σ. (λεκέδες ἀπό νερό στά περιθώρια). Ἀναδιπλούμενος χρωμολιθόγραφος χάρτης στό τέλος. Λείπει ἡ δερμάτινη ράχη (ἐλεύθερο τό πάνω κάλυμμα).
8ο, κβ´ + 584 σ. (λεκές ἀπό νερό στήν πάνω ἀριστερή πλευρά πολλῶν φύλλων, στίγματα ἀπό μελάνι στόν τίτλο). Ξαναφτιαγμένη ἡ ράχη (ἔχουν διατηρηθεῖ ὑπολείμματα παλαιότερης, μαρμαρογραφημένες οἱ ἀκμές). Ἠλιού 1835.162.
8ο, θ´ + 237 σ. Ἀρχικά ἐξώφυλλα (λίγο λερωμένα, μικρές φθορές στή ράχη, ἀξάκριστο καί ἐν μέρει ἄκοπο ἀντίτυπο). Ἠλιού & Πολέμη, 1888.904.
8ο, μ΄ + 134 σ. (μικρή τρύπα στόν τίτλο ἀπό σβήσιμο ἀφιέρωσης, ἐλαφρά ὀξειδωμένα κάποια φύλλα). Ξυλόγραφη βινιέτα στόν τίτλο, κατάλογος συνδρομητῶν. Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης. Ἠλιού 1836.55.
12ο, κγ΄ + 160 σ. (τρύπα ἀπό ἔντομο στό ἐσωτερικό περιθώριο, ἐλαφρά ὀξειδωμένο ἀντίτυπο). Ἀρχικά ἐξώφυλλα (λίγο λερωμένα, λείπουν τμήματα τῆς ράχης, ἐν μέρει ἄκοπο). Ἠλιού 1837.149.
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 33 στίχοι ἀνά σελίδα, 2 μέρη σ’ ἕνα τόμο, folio (277 x 195 mm.), [1] + 41 + [5] + 56 + [9] φ. (τά χ.ἀ. φύλλα λευκά, λεκές ἀπό νερό πρός τό τέλος τοῦ δεύτερου μέρους). Οἱ τίτλοι στήν ἀρχή τοῦ κειμένου, χωρίς ἀρίθμηση τευχῶν, φυλλαρίθμηση ἀπό τό χέρι τοῦ γραφέα, κτητορική σημείωση στό φ. 1, μεγάλο χαλκόγραφο ex-libris μέ τό οἰκόσημο τῶν Herberstein στό ἐσωτερικό τοῦ πάνω καλύμματος. Δέρμα σύγχρονο μέ τή γραφή (φθορές, τό οἰκόσημο τῶν Herberstein στά καλύμματα). $ Ἀνέκδοτη περιγραφή τῆς ἐκστρατείας, πού θά πρέπει νά συντάχθηκε τό 1687 ἤ τό 1688 ἀπό πρόσωπο τοῦ περιβάλλοντος τοῦ Herberstein. Φαίνεται πώς τήν ἔλαβε ὑπόψη του ὁ Francesco Scalletari στό ἔργο του: Condotta navale e vera relatione del viaggio da Carlistot a Malta dell’ Sig. Gioanni Gioseppe d’ Herberstein, Graz 1688. Γιά τόν Herberstein καί τή συμμετοχή τῶν Ἰωαννιτῶν στήν ἐκστρατεία, βλ. Theodor Graff, «Frà Johann Joseph Graf von Herberstein, Generalkapitän der Malteserflotte. Sein Einsatz gegen die Türken in der Levante und in Dalmatien in den Jahren 1686 und 1687», Zeitschrift des Historischen Vereines für Steiermark, 89/90 (1998/1999), σ. 85-127 (ὁ συγγραφέας δέν γνωρίζει τήν ὕπαρξη τοῦ παρόντος χειρογράφου).
1 σελίδα, 375 x 264 mm. Σφραγίδα. $ Ὁ πατριάρχης ἀναφέρει ὅτι τό ζήτημα ἔχει κριθεῖ στήν Κωνσταντινούπολη «νομίμως τε καί κανονικῶς» ὑπέρ τῆς μονῆς, δεδομένου ὅτι τά ἀφιερώματα εἶναι ἀναπαλλοτρίωτα. Ἐπειδή ὅμως τό μοναστήρι εἶναι «σχεδόν ἔρημο ἀπό κάθε τίποτα, καί μάλιστα ἀπό ζῷα», συμφωνήθηκε μέ τόν Nicolae Racovița, στόν ὁποῖο εἶχε στό μεταξύ χαρίσει τό χωριό ὁ Ștefan, νά τό κρατήσει καί νά δώσει στό μοναστήρι σέ ἀντάλλαγμα «διακόσια μελίσσια, διακόσια πρόβατα, τριάντα ἀγελάδια καί εἴκοσι βῴδια». Τό ἔγγραφο δημοσιεύθηκε ἀπό τόν Α. Παπαδόπουλο-Κεραμέα, Documente privitoare la istoria Românilor culese de Eudoxiu de Hurmuzaki, τ. XIII: Texte Grecești privitoare la istoria Românească, Βουκουρέστι 1909, σ. 453-4.
1 σελίδα, 454 x 312 mm. (λεκές ἀπό νερό στήν κάτω πλευρά). Ἐπικεφαλίδα καί ἀρχικά γράμματα μέ κόκκινο μελάνι, πολύχρωμη διακόσμηση μέ τέμπερα, κάτω ἀπό τό κείμενο σύνθεση μέ ἀνθισμένα κλωνάρια καί ἀντικρυστά πουλιά πού περιβάλλουν τήν ὑπογραφή καί τή σφραγίδα τοῦ ἡγεμόνα [Μαζαράκης 1064].
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 9-10 διπλοί στίχοι ἀνά σελίδα, μικρό 8ο (130 x 92 mm.), 231 [232] φ. (λερωμένα τά φ. 24-201). Βιβλιογραφικό σημείωμα στό φ. 229v: «χεῖρ χριστοδούλου σμυρναίου σκούφου», κτητορικό σέ παράφυλλο τοῦ τέλους: «Βηβλίον μου βιβλίον μου / Σήμερον ἐμοῦ καί αὔριο / ἐτέρου οὐδέν ποτές / τινος, ἐλάχιστος / καί ἁμαρτολός / ἀποστόλης Μου- / λός οὐδέν». Δέρμα σύγχρονο μέ τή γραφή (μικρές φθορές, ἐμπίεστη διακόσμηση στά καλύμματα), ἀρίθμηση τευχῶν στήν πάνω ἐξωτερική γωνία τῆς πρώτης καί τελευταίας γωνίας κάθε τεύχους, νεότερη φυλλαρίθμηση. $ Πρόκειται γιά ἀκέφαλο κώδικα τοῦ 17ου αἰώνα μέ τό ἀναστασιματάριο τοῦ Χρυσάφου τοῦ νέου (φ. 24-201), ἀνακαινισμένο ἀπό τόν Χριστόδουλο Σκοῦφο πού συμπλήρωσε τήν ἀρχή (φ. 1-23), δυό χάσματα (φ. 34 & 195) καί κοινωνικά στό τέλος (φ. 202-232). Τοῦ Χριστόδουλου εἶναι γνωστά τουλάχιστον 6 ἄλλα χειρόγραφα. Βλ. Λ. & Μ. Πολίτη, «Βιβλιογράφοι 17ου-18ου αἰώνα. Συνοπτική καταγραφή», Δελτίο τοῦ Ἱστορικοῦ καί Παλαιογραφικοῦ Ἀρχείου, τ. 6, Ἀθήνα 1994, σ. 640.
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 12 διπλοί στίχοι ἀνά σελίδα, 8ο (171 x 113 mm.), [1]3 α-μγ8 (ς10 ι7 ιβ7 ιε7 λε7 λς7 λη6) [μδ]6, [3] + 372 φ. (τά 3 πρῶτα καί τά 7 τελευταῖα φύλλα λευκά). Ὁ τίτλος στό φ. 1, θαυμάσια ἐπίτιτλα κυρίως πολύχρωμα, δίχρωμο καί μονόχρωμο στά φ. 51 καί 57 ἀντίστοιχα (σύνθεση μέ ἐλάφι καί πουλιά σέ φυλλώματα καί τοπίο μέ κρήνη καί κτίσματα), περίτεχνα ἀρχικά γράμματα μέ κόκκινο μελάνι, ἀρίθμηση τευχῶν ἀπό τό γραφέα, νεότερη φυλλαρίθμηση μέ λάθη. Ρουμανική βιβλιοδεσία σύγχρονη μέ τή γραφή, ξύλινες πινακίδες ἐπενδυμένες μέ δέρμα (μικρές φθορές, χρυσή καί ἐμπίεστη διακόσμηση, χρυσή παράσταση ἁγίου στό πάνω κάλυμμα καί ἐμπίεστη παράσταση Παναγίας βρεφοκρατούσας στό κάτω). $ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ.
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 11 διπλοί στίχοι ἀνά σελίδα, 8ο (150 x 100 mm.), α + 162 φ. (ἐλαφρά ὀξειδωμένο). Ὁ τίτλος στό φ. αv, χωρίς ἀρίθμηση τευχῶν, νεότερη φυλλαρίθμηση. Δέρμα σύγχρονο μέ τή γραφή (λείπει μικρό τμῆμα ἀπό τή βάση τῆς ράχης, σχισμένη ἡ πάνω ἕνωση, χρυσή καί ἐμπίεστη διακόσμηση στά καλύμματα). $ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ. Ἡ ἐξήγηση αὐτή τοῦ Γρηγορίου, ἑνός τῶν τριῶν εἰσηγητῶν τῆς Νέας Μεθόδου, δέν μᾶς παραδίδεται σέ ἄλλα χειρόγραφα (πλήν τοῦ αὐτογράφου τῆς Βιβλιοθήκης Κ. Ψάχου).
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 28-32 στίχοι ἀνά σελίδα, folio (292 x 200 mm.), [1]4 [2]10: 14 φ. (τά φ. 1, 2 & 14v λευκά, ἐλαφρά ὀξειδωμένο). Τό μαρτύριο τοῦ Ἀναστασίου καί ἡ μεταστροφή τοῦ Δανιήλ στά φ. 3-9r, ἡ ὀπτασία τοῦ Δανιήλ στά φ. 9v-14r (μέ τίτλο: «Αποκάληψης του πάτερ δανιήλ του κτίτορος τοῦ μοναστιρίου τῆς Κυρίας μυρτιδιότισας»), ἀρχικά στό κάτω περιθώριο τοῦ φ. 13r («Α. Μ. Π.»), φυλλαρίθμηση καί τίτλος στά γαλλικά ἀπό χέρι τοῦ 19ου αἰώνα (ὁ τίτλος στο φ. 2r: «Relation du martyre du jeune Anastase. / Apocalypse du Père Daniel, fondateur du / monastère de Notre-Dame des Myrtes, / dans l’ île de Cythère (Feuillet 9 verso»). Ἄδετο (λυμένη ἡ ράχη). $ Σημαντικό χειρόγραφο πού περιέχει τήν κερκυραϊκή ἐκδοχή τοῦ μαρτυρίου τοῦ νεομάρτυρα καί τῆς συνυφασμένης μέ αὐτό μεταστροφῆς τοῦ νεαροῦ Τούρκου Ἀχμέτ (μετέπειτα μοναχοῦ Δανιήλ). Ἡ ἀφήγηση τῶν γεγονότων ἀνευρίσκεται σέ 23 συνολικά χειρόγραφα, πού μέ βάση τήν προέλευσή τους δίνουν τρεῖς διαφορετικές ἐκδοχές: τήν ἁγιορείτικη, τή ρουμανική καί τήν κερκυραϊκή. Ἡ κερκυραϊκή ἐκδοχή, πού σώζεται σέ ἄλλα δύο μόνο χειρόγραφα, φαίνεται πώς συντάχθηκε στή Βενετία, τήν περίοδο τῆς ἐκεῖ βάπτισης τοῦ Δανιήλ (1756), καί στηρίχθηκε σέ στοιχεῖα πού παρεῖχε ὁ ἴδιος. Βλ. Σπ. Χ. Καρύδης, «Ὁ νεομάρτυρας Ἀναστάσιος «ὁ ἐκ Παραμυθίας» καί ὁ μοναχός Δανιήλ: τά πρόσωπα καί ἡ γεωγραφία τοῦ μαρτυρίου», ΛΔ΄ Πανελλήνιο Ἱστορικό Συνέδριο (31 Μαΐου – 2 Ἰουνίου 2013). Πρακτικά, Θεσσαλονίκη 2015, σ. 19-32.
1 σελίδα, 160 x 157 mm. $ «Ἄδειαν ἐδόσαμεν εἰς τόν ῥήγαν Παλαμήδη, νά ἐπιστατήσῃ καί νά μεταχειρισθῇ εἰς χρῆσιν του τό ὀσπήτιον καί τά ὑπ’ αὐτό ἐργαστήρια τῶν ὀθωμανῶν Ἀμεράκου, ὀμέρ Πασόγλου, καί Σαράτζ χουσεΐνιδων, μηδείς αὐτόν ἐνοχλήσῃ ἕως δευτέρας ἡμῶν καί τοῦ γένους σκέψεως...».
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 27-37 στίχοι ἀνά σελίδα, folio (330 x 220 mm.), [1]11 [2]12 [3]-[4]10 [5]-[13]2 [14]4: [65] φ., 130 σ. Ὁ τίτλος στήν ἀρχή τοῦ κειμένου, μεταγενέστερες συμπληρώσεις στά περιθώρια μερικῶν φύλλων, στήν
ἀρχή ἔχουν τοποθετηθεῖ 3 ἀναδιπλούμενες χαλκογραφίες (οἱ 2 σέ σχέδια τοῦ d’ Espinay, μέ χειρόγραφους τίτλους καί ἀφιερώσεις) καί φύλλα τῶν ἐφημερίδων Gazette de France (18 Ὀκτωβρίου 1827) καί Le Constitutionnel (20 Ὀκτωβρίου 1827). Χαρτόνια σύγχρονα μέ τή γραφή (ἐπενδυμένα μέ κόκκινο χαρτί πού μιμεῖται μακρύκοκκο μαροκινό, μικρές φθορές, βασιλικός θυρεός στά καλύμματα, fleur-de-lys στίς γωνίες, χαλαρωμένη ἡ πάνω σύνδεση). $ Πολύ ἐνδιαφέρον χειρόγραφο σχετικά μέ τίς βλέψεις τῶν Ἰωαννιτῶν ἱπποτῶν κατά τή διάρκεια τῆς Ἐπανάστασης. Τό σχέδιο εἰρήνευσης τῆς Ἀνατολῆς πού πρότεινε ὁ d’ Espinay, περιλάμβανε τήν ἐγκατάσταση τοῦ τάγματος στό Ναύπλιο ἤ ἐναλλακτικά στήν Κρήτη: «[...] si toute fois la Porte Ottomane ne consentait pas à laisser établir un état neutre et un Roi Chrétien en Grèce et dans la presqu’ isle de la Maurée, en y fixant la résidence du Grand Maître de l’ Ordre de Malte & de tous les Chevaliers de la Chrétienneté, dans la ville ou est la plus forte citadelle du Levant, à Napoli de Romani, garnie de plus de 200 pièces de canons, ou il y a le plus beau port et Golfe de Napoli, qui existe dans l’ Europe et le Levant pour y recevoir les Escadres Francaise, Anglaise, Russe, Allemande, Espagnole & Napolitaine, ainsi que leurs batimens marchands pour y faire quarantaine et s’ y ravitailler au Lazaret & port de l’ Ordre de St. Jean de Jérusalem qui y serait placé, ainsi que son grand hopital de St. Jean qui guérirait & traiterait gratuitement d’ après son institution tous les malades de la Chrétienneté...» (σ. 16). Ὁ d’ Espinay ἔγραψε διάφορα ἄρθρα, ἐπιστολές καί ἐκκλήσεις γιά θέματα πολιτικά καί οἰκονομικά. Τό
ὑπόμνημά του αὐτό δέν ἐκδόθηκε, γιατί ὅπως ἐξηγεῖ ὁ ἴδιος: «Si cet ouvrage comme je l’ annonçais n’ a pas été imprimé au moment que je l’ envoyais au congrès c’ est qu’ alors les grecs étoient regardés comme des revoltés au lieu de malheureux chrétiens qui cherchaient à éviter l’ oppression, le massacre et la violation de tous droits, que le fanatisme musulman dirigeait contre eux...» (σ. 78). Τύπωσε ὅμως ἀργότερα μιά δεκαπεντασέλιδη περίληψη μέ τίτλο: Observations sur l’ordre de St-Jean-de-Jérusalem et de Malte, avec l’exposition des motifs qui doivent engager la Sainte-Alliance à rendre à cet ordre, en exécution du congrès de Vienne, sa souveraineté légitime, et à l’établir dans la Grèce ou dans quelqu’une de ses parties, pour terminer la guerre du Levant (Paris, J.-S. Cordier, 1825). Τά περιεχόμενα τοῦ χειρογράφου ἔχουν ὡς ἑξῆς: [σ. 1:] «Mémoire politique sur la situation de l’ Europe, fait par un Colonel dans l’ armée, décoré de différens Ordres Souverains & Militaires qui a residé cinq ans à Malte, Souveraineté qui a toujours été protégée par les Empereurs & Rois de la Chrétienneté. Et Voeux d’ un Chevalier Français, addressés aux Souverains de la Sainte Alliance, à leur Congrès [de Veronne] & au lieutenant de l’ ordre de St. Jean de Jérusalem et de Malte», [σ. 36:] «Nouvelles observations sur le principe de l’ insurrection des Grecs & sur celle du Brésil», [σ. 39:] «Nouvelles observations sur les difficultés que présente la pacification des Grecs», [σ. 79:] «Dernières observations, appuyées d’ importans documens, puisées dans la suite du procès du Général Berton & Rapport du Procureur général près la Cour de Poitiers», [σ. 103:] «Notes d’ observations, sur la lettre de Lord Thomas Erskine au comte de Liverpool, pour soutenir la Liberté des Grecs, contre la Porte Ottomane».
2 σελίδες, 303 x 202 mm. Σφραγίδες τοῦ Κολοκοτρώνη καί τῆς Πελοποννησιακῆς Γερουσίας [Μαζαράκης 1113 & 140]. $ «Ἐπειδή ἀπό τήν προσήλωσίν μας εἰς τά ἰδιαίτερα συμφέροντα, καί ἀπό τά δεσποτικά μερικῶν φρονήματα, τά πράγματα τῆς Πατρίδος κατήντησαν εἰς ἐλεεινήν κατάστασιν, καί κατεξεσχίσθη ἡ Πατρίς εἰς
τρόπον, ὁποῦ ἐκ τούτου προφανῶς ἐπαπειλεῖται ταχύς ὁ τέλειος ἀφανισμός τοῦ ἔθνους μας, ἄν δέν τόν προλάβωμεν. Ἐπειδή ἡ ἀδυναμία καί ἀνικανότης μας εἰς τό νά κρατῶμεν ἕνα τοιοῦτον πόλεμον, μᾶς κάμνει νά ἐλπίζομεν ἔλεος, καί ὑπεράσπισιν ἀπό τήν εὐσπλαγχνίαν τῆς Εὐρώπης, τοῦ ὁποίου δέν θέλει ἀξιωθῶμεν, ἄν δέν φανῶμεν καθ’ ἡμᾶς αὐτούς ἄξιοι τούτου. Ἐπειδή ὁ ἐχθρός εἰς τόν ὁποῖον ἀνθιστάμεθα εἶναι δυνατός καί μέ πολλά καί δυνατά μέσα, καί ἡμεῖς νά ἐξισωθῶμεν μέ αὐτόν δέν ἠμποροῦμεν ἀλλέως, εἰ μή μέ τήν δύναμιν τῆς σφικτῆς
ἑνώσεως καί ὁμονοίας μας καί τῆς ἀποφάσεώς μας. Διά ταῦτα συνελθόντες ἡμεῖς οἱ συνιστῶντες τήν Γερουσίαν τῆς Πελοποννήσου, καί ὁ Ἀρχιστράτηγος αὐτῆς Θ. Κολοκοτρώνης, καί συσκεψάμενοι σπουδαίως, περί τοῦ πῶς εἶναι δυνατόν ν’ ἀπαντηθῇ ὁ κίνδυνος καί νά διορθωθοῦν τά πράγματα ἀφ’ ὅ,τι κατήντησαν, ἐκρίναμεν ἀναγκαιότατον ἕνα στενόν ἀδελφικόν ἔνορκον σύνδεσμον ὅλων τῶν ἐχόντων ἐπιῤῥοήν εἰς τήν Πατρίδα. Καί λοιπόν ὅσοι εὑρέθημεν ἐπί τοῦ παρόντος ἀπεφασίσαμεν αὐτοπροαιρέτως καί Ὁρκιζόμεθα ἐπ’ ὀνόματι τῆς ἁγίας τριάδος τοῦ ἑνός ὑψίστου θεοῦ, καί τῆς φιλτάτης ἡμῶν Πατρίδος, καί εἰς τήν συνείδησιν καί τήν τιμήν μας. Αον. Τό πρώτιστον ἀποτέλεσμα τοῦ Ὅρκου καί τοῦ ἀδελφικοῦ καί πατριωτικοῦ δεσμοῦ μας νά σταθῇ τό νά προσπαθήσωμεν νά ἐξομαλίσωμεν μέ τόν πλέον εὔλογον καί σύντομον τρόπον τάς διχονοίας καί τάς ἐσωτερικάς ταραχάς αἱ ὁποῖαι ἤδη κατασπαράσσουν τήν πατρίδα, καί διά τάς ὁποίας κινδυνεύει τό πᾶν τῆς Ἑλλάδος. Βον. Νά συνενωθῶμεν ἥ τε Γερουσία καί ὁ Ἀρχιστράτηγος μετά τῶν ἐπιῤῥοήν ἐχόντων παρ’ αὐτόν στρατιωτικῶν, καί νά συνεργῶμεν ἀκαταπαύστως διά τό γενικόν συμφέρον, ὁδηγούμενοι ἀπό μόνα, τόν Πατριωτισμόν καί τήν Δικαιοσύνην, νά θυσιάσωμεν ὅλα τά μερικά μας συμφέροντα, καί νά μή φρονῶμεν ἄλλο, νά μήν πνέωμεν παρά τά δίκαια τῆς Πατρίδος, ἕκαστος εἰς τό ὁποῖον προσεκλήθη ὑπούργημα. [...] Εον. Ἄν τις ἡμῶν μέχρι τέλους φανῇ ἐπίορκος ἤ ἀπατεών, ἤ ἐνάντιος εἴς τι τῶν ἀνωτέρω κοινωφελῶν, ἐνόρκων, καί ἀμοιβαίων ὑποσχέσεών μας, οἱ λοιποί θέλει τόν κατατρέχωμεν καί εἰς αὐτήν του τήν ζωήν. Ταῦτα πάντα ὁρκιζόμεθα ἀπαραβιάστως, ἀπό μόνην τήν ἀγάπην τῆς πατρίδος κινούμενοι νά φυλάξωμεν ἀπαραβάτως, καί ποτέ νά μή φρονήσωμεν ἤ ἐνεργήσωμεν διαφορετικά, εἰ μή πρός τό συμφέρον τῆς Πατρίδος, ἴσως δυνηθῶμεν μέ τήν βοήθειαν τοῦ θεοῦ, καί τήν καλήν μας πολιτείαν, καί νά τήν σώσωμεν...». Δημοσιεύθηκε ἀπό τόν Ι. Θ. Κολοκοτρώνη στά Ἑλληνικά ὑπομνήματα, ἤτοι ἐπιστολαί καί διάφορα ἔγγραφα ἀφορῶντα τήν ἑλληνικήν ἐπανάστασιν ἀπό 1821 μέχρι 1827, Ἀθήνα 1856, σ. 75-8.
2 σελίδες, 227 x 155 mm. $ «Γενναῖε στρατηγέ καί φρούραρχε! σέ ἀσπάζομαι ἀδελφικῶς – τόν γενναῖον τόν εὔχομαι πατρικῶς – τόν κύρ πούκουραν ἀσπάζομαι. Ἀπό Καλαμάταν, ὅπου ἔλαβα τό γράμμα σου μέ τόν ἀπεσταλμένον ὑπό τῶν αὐτοῦ παραστατῶν, σοῦ ἀπεκρίθημεν κοινῶς ὅλοι οἱ ἐκεῖ ἀρχηγοί τῶν ἁρμάτων, σοῦ ἐλέγαμεν νά δεχθῇς μέσα εἰς τό ναύπλιον τά μέλη τῆς περυσινῆς Διοικήσεως, ἡ γενναιότης σου ὅμως νά διοικήσῃς τά τοῦ φρουρίου, καί νά ἐπιμελῆσαι αὐτά – καί συμφώνως ἀπεκρίθην κ’ ἐγώ εἰς τούς κυρίους παραστάτας. Σοῦ ἐπιβεβαιῶ λοιπόν αὐτά, καί σοῦ διεγείρω μέ τό παρόν μου περισσότερον τήν προσοχήν σου, καί ἄγρυπνον ἐπιμέλειαν, εἰς τό νά ἐπαγρυπνῇς εἰς τάς φρουράς, καί εἰς τά λοιπά ἀναγκαῖα – καί φυλάττου μή συγχωρήσῃς ποτέ, καί ἔμβουν μέ μιάν φοράν περισσότεροι ἀπό τέσσαρους ἀνθρώπους εἰς τῇς τάπιαις – κάμε τά μάτια τέσσαρα καί ἐπαγρύπνει εἰς ὅλα – [...] Εἰς τζεφερεμῆνι μοῦ ἦλθε γράμμα ἀπό ζυγοβίστι, μοῦ ἔγραφον ὅτι εἰς δημητζάναν οἱ τελιγιαννέοι ἐκτυπήθησαν μέ τούς ἰδικούς μας, καί ἐθανατώθη ἕνας δημητζανίτης. Ἡ ἀγγελία αὕτη μέ ἐλύπησε κατάκαρδα, ἀλλ’ αἱ ἐνεστῶσαι ἀνάγκαι μέ κάμνουν ὑπομονητικόν, καί κατά τό μᾶλλον φίλον τῆς εἰρήνης καί ἡσυχίας, καί ἀπερνῶ ἐπί τούτῳ εἰς δημητζάνην – μ’ ὅλον τοῦτο ἄν οἱ προτρεπτικοί μου καί παραινετικοί μου λόγοι δέν τελεσφορήσουν, καί δέν ἀγαποῦν οἱ ἐνάντιοι τήν κοινήν ἡσυχίαν καί ἁρμονίαν, βιάζομαι τότε νά κινηθῶ ἐναντίον τους μέ πολλήν δυσαρέσκειαν...».
2 σελίδες, 317 x 218 mm. $ «... Εἰς ἕνα γράμμα σας πρός τόν Στρατηγόν Γ. Τζόγκα εἴδομεν νά παραπονῆσθε ἀπό μέρος μας, καί νά λέγετε ὅτι ἔχομεν ἐναντίον σας πάθος. Δι’ αὐτά πολλά ἐπαραξενεύθημεν ἐπειδή καί ἄν ἐκολούθησε μεταξύ μας μικρή φιλονηκία, ποτέ ἡμεῖς πάθος δέν ἐφυλάξαμεν· ἀλλά τόν πατριωτισμόν σας καί τήν εἰς τούς κινδύνους τριβήν σας καί ἀξιότητα, καθώς διαφημίζεται ἀπό ὅλους, ὁμοίως καί ἡμεῖς διαφημίζομεν, καί ὅτι ἡ ὑπόληψίς σας εἰς τό πολεμικόν εἶναι πασίδηλος, καί ποτέ τό ἡρωϊκόν ὄνομα ὅλων τῶν Σουλιωτῶν, καί ἐξόχως τῶν Μποτζαράδων δέν θέλει ἀμαυρωθῆ· [...] Ὅθεν καί παρακαλοῦμεν νά μή μᾶς ἔχητε εἰς αὐτόν τόν βαθμόν τῆς ἀναισθησίας, καί νά μᾶς στοχάζεσθε παθητικούς, καί μάλιστα εἰς τοιοῦτον καιρόν, ὁποῦ κάθε Πατριώτης εἶναι καιρός ν’ ἀφήσῃ τά πάθη καί νά βοηθήση προθύμως τήν Πατρίδα, τήν ὁποίαν βοήθειαν νομίζομεν ὅτι πρῶτος ἡ γενναιότης σας θέλει τήν κάμετε καί θέλει ὀφελήσετε τήν Πατρίδα περισσότερον ἀπό κάθε ἄλλον, ὡς γεροντότερος καί ἐμπειρότερος, καί μάλιστα ὡς Σουλιώτης καί Μπότζαρης...».
1 σελίδα, 320 x 200 mm. Ἀνάγλυφη σφραγίδα. $ «Διατάσσεσαι νά ἀναχωρήσῃς μέ τήν ὑπό τήν ὁδηγίαν σου Βρικο-Γολέτταν Ἀντίζηλον εἰς Κέρκυραν, διά δημοσίους ὑποθέσεις, καί διά νά φέρῃς Γράμματα εἰς τήν Διοίκησιν τῶν Ἰονικῶν Νήσων...».
Γραμμένα στίς σ. [1]-[2] καί [3] δίφυλλου, 302 x 200 mm. Μέ ἀρ. 143 καί 144 ἀντίστοιχα. $ «... Διά νά εὐοδοῦνται καλήτερα τά τοῦ ἀποκλεισμοῦ, καί διά τήν εὐταξίαν τήν ὁποίαν ἡ Κυβέρνησις καταγίνεται νά εἰσάξῃ εἰς τήν Ναυτικήν δούλευσιν διά συνεχῶν διαταγῶν, οἱ Πλοίαρχοι παραγγέλλονται νά φυλάττουν μέ αὐστηράν ἀκρίβειαν τά ἀκόλουθα. 1ον. Ὅταν πιάσουν οὐδέτερον πλοῖον εἰς τήν Γραμμήν τοῦ ἀποκλεισμοῦ διά νά τό ὁδηγήσουν, θέλουν ἐνθυμηθεῖ πάντοτε νά λάβουν πρῶτον μίαν ἀπόδειξιν ἀπό τάς χεῖρας τοῦ οὐδετέρου Καπιτάν(ου), περιέχουσαν τήν καλήν ἐπίσκεψιν, καί τό πότε, ποίαν ὥραν, εἰς πόσα μίλια ἀπό τήν πολιορκουμένην ξηράν, μέ ποίαν διεύθυνσιν καί καιρόν ἐπιάσθει. Τό τοιοῦτον ζητεῖται ὡς ἀναγκαῖον εἰς τήν κρισολογίαν τῆς λείας. 2ον. Πᾶσα ἀταξία καί ἡ πλέον παραμικρά τῶν ναυτῶν, μάλιστα ἀπό ἐκείνας αἱ ὁποῖαι συνηθισθεῖσαι πρό πολλοῦ ἐπέφεραν κατά δυστυχίαν πολλήν βλάβην καί ἀτι μίαν εἰς τήν Πατρίδα, δέν συγχωρεῖται...» (ἀρ. 143).
1 σελίδα, 313 x 211 mm. Λιθόγραφη ἐπι κεφαλίδα («ΟΘΩΝ / ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ / ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ»), προσυπογράφει ὁ ὑπουργός Ναυτικῶν Ἀθανάσιος Α. Μιαούλης. Σέ κορνίζα. $ «Ὑπ’ ὄψιν ἔχοντες τά παρά τῶν Βουλῶν ψηφισθέντα πρός ναυπήγησιν πλοίων ποσά, ἐπί τῇ προτάσει τοῦ Ἡμετέρου ἐπί τῶν Ναυτικῶν Ὑπουργοῦ, ἀπεφασίσαμεν καί διατάττομεν. Ἐπιτρέπομεν εἰς τόν εἰρημένον Ὑπουργόν νά παραγγείλῃ εἰς Ἀγγλίαν τήν κατασκευήν Ἀτμοδρόμωνος ἑλικοφόρου ξυλίνου, δυνάμεως 200 ἕως 300 ἵππων...». Ἀφορᾶ τόν ἀτμοδρόμωνα
«Ἀμαλία» [II] πού κατασκευάστηκε στά ναυπηγεῖα Pitcher (1859-1861).
1 σελίδα, 340 x 220 mm. Σημείωση τοῦ Κωνσταντίνου μέ μολύβι: «Εἰς Αὐλαρχεῖον διά νά εὐχαριστήσῃ / Κ», σχέδιο ἀπάντησης τοῦ αὐλάρχη στήν πίσω ὄψη. $ «...Μεγαλειότατε, Τά μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τά εὐτυχήσαντα διά τῆς μετά Σοῦ συνεργασίας ἐπί δώδεκα ἔτη νά ἴδωσιν ἐκ τοῦ πλησίον οἷος προωρίζετο ἐν Σοί ὑπέρ τῆς Ἑλλάδος Βασιλεύς, διά δευτέραν ταύτην φοράν ὑποβάλλουσιν εὐλαβέστατα εἰς τούς πόδας τοῦ θρόνου Σου μετά σύμπαντος τοῦ Ἔθνους τήν ἔκφρασιν τῆς χαρᾶς αὑτῶν ἐπί τῇ ὡς ἐκ θαύματος διασώσει κατά τήν καταστρεπτικήν πυρακαϊάν τοῦ Τατόη, ἀναπέμποντα ἅμα τάς εὐχαριστίας αὑτῶν εἰς τόν Ὕψιστον τόν δίς ἤδη εὐδοκήσαντα ν’ ἀπομακρύνῃ ἀπό Σοῦ πᾶν κακόν ἐπ’ εὐτυχίᾳ τοῦ λατρεύοντός Σε Πανελληνίου...».
Γραμμένο στίς σ. [1] & [3] δίφυλλου, 323 x 203 mm. (οἱ [2] & [4] λευκές). Ἀνάγλυφη σφραγίδα («MARÉCHALAT DE LA COUR ROYALE»), μαζί σχέδιο τοῦ πρακτικοῦ, τοποθετημένα σέ προγενέστερο δίφυλλο χωρίς κείμενο ἀλλά μέ τίς ὑπογραφές τῶν Π. Κουντουριώτη καί Δ. Ράλλη (μέ μαῦρο πλαίσιο, ἐπικεφαλίδα: «ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κάτω ἀπό βασιλικό θυρεό καί τίς σημειώσεις: «4 Νβρίου 1920 / ὥραν 5ην μ. μ.» καί «παραλαβή ὑπό Ράλλη καί / παραίτησις ἀντιβασιλέως»). (2)
15 συνολικά σελίδες, διάφορα μεγέθη. Ἡ πρώτη καί οἱ δύο τελευταῖες μέ ἔντυπες ἐπικεφαλίδες (στήν πρώτη φίρμα ξενοδοχείου, στίς δύο τελευταῖες: «Ὁ Ὑπουργός τῶν Στρατιωτικῶν» καί «Ο / ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ / ΟΔΟΣ ΑΛΩΠΕΚΗΣ 42 / ΑΘΗΝΑΙ»). (6)
1 σελίδα, 322 x 207 mm. Χρυσό ἔμβλημα, προσυπογράφει ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν Eduardo Hay, μαζί ὁ φάκελος.
2 σελίδες, 280 x 217 mm. (οἱ πίσω ὄψεις λευκές). Ἔντυπη ἐπικεφαλίδα («† / ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑ ΚΑΪΡΟΥ/ PATRIARCAT GREC ORTHODOXE / VICARIAT DU CAIRE»). $ «...Κατά τήν Ἰταλικήν κατοχήν ἐπί δύο καί ἥμισυ ἔτη ἠγωνίσθην ὑπέρ τῆς διασώσεως τῆς ἐθνικῆς ἀξιοπρεπείας ἐν μέσῳ τυραννικῶν ἐνεργειῶν τοῦ κατακτητοῦ, ηὐλόγησα τό ἔργον τῶν ἀνταρτῶν τῆς νήσου ὡς ἀπελευθερωτικήν προσπάθειαν τοῦ Ἔθνους καί ὡς διαμαρτυρίαν κατά τῆς τυραννίας, κατά τῆς ξένης κυριαρχίας. Τό ἔργον τῶν ἀνταρτῶν εἶχεν εὕρη βαθεῖαν ἀπήχησιν εἰς τήν ψυχήν τοῦ λαοῦ. [...] Οὕτω ἐσκέφθημεν καί ἐγώ καί οἱ ἀντιπρόσωποι τῶν ἀνταρτῶν εἰς τήν νῆσον μας καί ἐστάθημεν ὡς εἰρηνοποιοί καί συμφιλιωταί καί ἀνεγνωρίσαμεν τήν ἐν Καΐρῳ Ἑλληνικήν Κυβέρνησιν. Τοῦτο δέ ἐθεωρήθη παρ’ ὅλων, ἀνεξαρτήτως πολιτικῶν ἀποχρώσεων, ὡς πολιτική ἐθνική πρᾶξις ὑψίστης σπουδαιότητος. Ἕνεκα τῆς κατ’ ἐπιτακτικήν ἀνάγκην ἀναμίξεώς μου εἰς τήν πολιτικήν ζωήν τῆς νήσου καί τῆς εὐλογίας τοῦ ἀνταρτικοῦ ἀγῶνος, ἔγινα δημιουργός γεγονότων, τά ὁποῖα μέ εἶχον ἐκθέσει ἐπικινδύνως. Ὅταν συναντηθῶμεν μετά τινας μῆνας, ὡς ἐλπίζομεν, θά μάθετε τάς λεπτομερείας, αἱ ὁποῖαι δικαιολογοῦν πλήρως τάς
διαταγάς, τάς ὁποίας μοῦ ἔδωκαν καί αἱ Ἀγγλικαί καί αἱ ἐπίσημοι Ἑλληνικαί Ἀρχαί νά ἐγκαταλείψω τήν νῆσον. Τόν ἄγριον καί καταστρεπτικόν βομβαρδισμόν ὑπέστην μετά τῶν Χριστιανῶν μου ἐν τῇ νήσῳ, καί ἡ σωτηρία μου ὑπῆρξεν ἔργον θείας Προνοίας...».
1 σελίδα, 284 x 218 mm. Ἔντυπη ἐπικεφαλίδα («ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΙΤΙΟΥ/ [...] / ΛΕΜΕΣΟΣ - ΚΥΠΡΟΥ»). $ «... Μέ ἰδιαιτέραν συγκίνησιν ἀνέγνωσα τό περιεχόμενον τῆς πρός ἐμέ ἐπιστολῆς σου. Εἶναι ἀληθές ὅτι μετά τήν ἀπέλασιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου καί τήν ἀνάληψιν ὑπ’ ἐμοῦ τῆς προσωρινῆς ἡγεσίας τῆς Ἐθνικῆς μας ὑποθέσεως, αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκην τῆς ἠθικῆς συμπαραστάσεως ὅλων τῶν φίλων μου καί συμπατριωτῶν μου. [...] Μετά τήν ἀπέλασιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡ ἐδῶ κατάστασις ὁλοέν καί ὀξύνεται, τεράστια δέ προβλήματα ἐδημιουργήθησαν καί θά δημιουργηθοῦν τόσον ἐδῶ ὅσον καί εἰς τό ἐξωτερικόν. Ἡ Μέση Παιδεία εὑρίσκεται ὑπό διωγμόν, οἱ Καθηγηταί πεινοῦν, ὁ δέ Κυβερνήτης τῆς Κύπρου φαίνεται ὅτι εἶναι ἀποφασισμένος νά χρησιμοποιήση ὅλα τά δυναμικά μέσα πού ἔχει εἰς τήν διάθεσίν του προκειμένου νά καταστείλη τό κίνημα τῆς ἐδῶ ἀντιστάσεως καί ἐπιβάλει τάς θελήσεις τῆς Κυβερνήσεώς του...».
1 σελίδα, 251 x 161 mm. (ἐλαφρά ὀξειδωμένο κατά τόπους). Ὑπογεγραμμένο: «Κ. Π. Καβάφης».
Γραμμένη στίς σ. [1]-[2] ἑνός φύλλου, 247 x 161 mm. (κολλημένη μέ στέλεχος στήν ἀριστερή της πλευρά σέ λίγο πλατύτερο φύλλο μπέζ χρώματος). $ «... Φίλε κ. Παπανικολάου, Ἔλαβα τό γράμμα σας τῆς 6ης Μαρτίου. [...] Σᾶς εὐχαριστῶ θερμῶς γιά τά ὅσα γράψατε στήν «Νέα Τέχνη» περί τῆς ποιήσεώς μου· εἶναι εὐτύχημά μου ποῦ τήν ἐγκρίνετε. [...] Φωτογραφίαν δέν ἔκαμα ἐπί πολλά ἔτη. Ἔχω τό ἄριστον σκίτσο τοῦ Μαλέα, ποῦ ἐφάνηκε στήν «Νέα Τέχνη». Θέλετε νά σᾶς στείλω ἕνα ἀντίτυπόν του;...».
Γραμμένο σέ 3 λυτά φύλλα ἀριθμημένα 1-2 & 4, 228 x 180 mm. (οἱ πίσω ὄψεις λευκές, λείπει τό 3ο φύλλο). $ Δημοσιεύτηκε στό Le Figaro, τ. 9 Ἰουλίου 1971. Πρβ. Δασκαλόπουλος Α144.
Γραμμένο στίς σ. [1]-[4] δίφυλλου, 202 x 165 mm. (ὀριζόντιο σχίσιμο). Ὑπογεγραμμένο: «Γιῶργος Σεφέρης». $ Πρωτοδημοσιεύτηκε στή Νέα Ἑστία, τ. 137 (1 Σεπτεμβρίου 1932), σ. 902-3.
Γραμμένη στίς σ. [1]-[3] δίφυλλου, 182 x 114 mm. (λίγο λερωμένη τριγωνική ἐπιφάνεια στή σ. [2]). $ «... Μέ χαράν ἐπῆρα τό γραμματάκι σας ἀπό τό νησί πού ἤρθατε νά ξεκαλοκαιριάσετε ἤ – ποιός ξέρει – καί νά μείνετε μακρυά ἀπό τήν πολυθόρυβη χώρα μας περισσότερο ἀπ’ ὅτι θά ἠμπορούσαμε νά ὑπομείνουμε. Θέλω νά εἰπῶ πώς ἡ παρουσία σας πάντα μᾶς εἶναι ἐπιθυμητή καί ἀπαραίτητη, ἔστω γιά νά δίνῃ καί στιγμῆς ἀκόμα πνοή ζωῆς. [...] Μέ τήν ἐλπίδα πώς δέν θ’ ἀργήσουμε νά σᾶς ξαναϊδοῦμε καί πώς δέν θά εἶναι μονάκριβη ἡ κάρτα σας ἀπό τή Μιτυλήνη τῶν ἐρωτόπαθων – μιά φορά κ’ ἕναν καιρό – ποιητῶν καί ποιητριῶν, σᾶς στέλνω μέ τά φιλικώτατα αἰσθήματά μου χαιρετισμούς ἐγκάρδιους. Ἡ κυρία Παλαμᾶ σᾶς ἀνταποδίδει τά εὐγενικά σας χαιρετίσματα...».
Γραμμένο σέ φύλλο διαστάσεων 212 x 135 mm. (ἡ πίσω ὄψη λευκή, λίγο λερωμένο). Ὑπογεγραμμένο: «Κωστῆς Παλαμᾶς».
Γραμμένο σέ φύλλο διαστάσεων 330 x 211 mm. (ἡ πίσω ὄψη λευκή, μικρά σχισίματα στά περιθώρια). Χρονολογημένο: «23. 4. 25» καί ὑπογεγραμμένο: «Κωστῆς Παλαμᾶς», τίτλος πάνω: «Τό τραγούδι τοῦ δυστυχισμένου / Priez pour le pauvre Gaspard... / Verlaine».