8ο, 1118 σ. Μέ πολλές ξυλογραφίες ἐντός κειμένου. Δερμάτινη ράχη (μικρές φθορές). Ἠλιού & Πολέμη, 1899.504.
8ο, ις΄ + 334 σ. Ἀντίτυπο τυπωμένο σέ γαλάζιο χαρτί, μέ 26 (ἀπό τούς 27) ἀναδιπλούμενους πίνακες (ὅλοι πλήν τοῦ τελευταίου χαλκόγραφοι), κτητορική σημείωση στόν τίτλο («Ἐκ τῶν τοῦ Κωνσταντινουπόλως Ἀγαθαγγέλου καί τόδε. / νῦν δέ ἐκ τῶν τοῦ Κωνσταντίνου Γεωργιάδου»). Δέρμα τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (ἐκτεταμένες φθορές, λείπει μέρος του ἀπό τό πάνω κάλυμμα). Λαδᾶς & Χατζηδῆμος, II, 119, Legrand & Pernot, 557, Ἑλληνική Βιβλιοθήκη, 1319. <ὡς ἔχει>
8ο, VIII + 24 σ. Τίτλοι στά ἑλληνικά καί λατινικά. Νεότερη πάνινη ράχη. Γκίνης & Μέξας, 2632.
8ο, ς΄ + 338 σ. (ὀξειδωμένα μερικά φύλλα). Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης. Ἠλιού & Πολέμη, 1865.228.
4ο, (25-44) σ. (λίγο λερωμένος ὁ τίτλος, ὀξείδωση). Ἀντίτυπο μέ ἰδιόχειρη ἀφιέρωση («Τῷ Κω Ἀθ. Κόλλᾳ Δικηγῳ / Πος Βας»), σέ ἄρραφα τεύχη. Χωρίς ἰδιαίτερα ἐξώφυλλα. Γκίνης & Μέξας, 4206, Legrand & Pernot, 1476.
Μᾶλλον τμῆμα μεγαλύτερης ἔκδοσης (τά τεύχη ἀριθμοῦνται: [4], 5 & 6).
2 τόμοι δεμένοι σ’ ἕναν, 4ο, 192 καί 198 σ. Κατάλογος συνδρομητῶν. Δέρμα τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (χρυσή διακόσμηση στά καλύμματα, χρυσωμένες οἱ ἀκμές). Ἠλιού 1831.134-5.
3 σελίδες, 277 x 206 mm. (λείπει τμῆμα ἀπό τήν κάτω ἐσωτερική γωνία). Μέ διορθώσεις καί συμπληρώσεις ἀπό διαφορετικό χέρι.
Ἡ παραχώρηση τῶν εἰσοδημάτων τῆς ἐπισκοπῆς Κισάμου στό Ἑλληνικό Κολλέγιο τῆς Ρώμης θεσμοθετήθηκε ἀπό τόν πάπα Γρηγόριο ΙΓ´ , μέ τήν ὑπογραφή στίς 13 Ἰανουαρίου 1576 τῆς βούλας ἵδρυσής του. Ἴσχυε γιά μιά δεκαπενταετία, μέχρι δηλαδή τό 1590. Ἤδη πρίν τήν ἐκπνοή της ἄρχισαν ἐνέργειες γιά τήν παράτασή της, ἡ ὁποία τελικά δόθηκε ἀπό τόν πάπα Κλήμη. Σχετικές ἀποφάσεις τῶν ἐτῶν 1592 καί 1600 ἐντόπισε στά ἀρχεῖα τοῦ Βατικανοῦ ὁ Ζ. Ν. Τσιρπανλῆς, «Ἡ ἐπισκοπή Κισάμου καί ἡ θρησκευτική πολιτική τῆς Βενετίας καί τοῦ Βατικανοῦ (τέλη 16ου - ἀρχές 17ου αἰ.)», Πεπραγμένα τοῦ Γ΄ Διεθνοῦς Κρητολογικοῦ Συνεδρίου, τ. Β´ , Ἀθήνα 1974, σ. 327-8. Τό παρόν ἔγγραφο, πού δέν θά ἔμεινε μᾶλλον στό στάδιο τοῦ προσχεδίου, μαρτυρεῖ μιά ἐνδιάμεση ἀπόφαση, τό 1596. Γιά τό κείμενο τῆς ἀπόφασης τοῦ 1592, βλ. C. Cocquelines, Bullarum, privilegiorum ac diplomatum Romanorum pontificum amplissima collectio, τ. 5, μ. 1, Ρώμη 1751, σ. 333-4.
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 4ο, 207 x 150 mm., [3] σ. Χαρτόνια τοῦ 19ου αἰώνα (μικρές φθορές στή ράχη).
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΟΜΠΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ MOROSINI ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ. Ὁ Morosini πέθανε στίς 6 Ἰανουαρίου 1694 στό Ναύπλιο. Στό ναό τοῦ Ἁγ. Ἀντωνίου Ναυπλίου ἀποτέθηκαν ἡ καρδιά καί τά σπλάχνα του, ἐνῶ στή Βενετία στάλθηκε τό σῶμα του γιά νά ταφεῖ στό ναό τοῦ Ἁγ. Στεφάνου. Καί στίς δύο πόλεις ὀργανώθηκαν μεγαλοπρεπεῖς τελετές.
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 7-11 στίχοι ἀνά σελίδα, 4ο, 230 x 170 mm., [1]8 [2]-[10]4 [11]-[25]8 [26]16 [27]-[31]4 [32]8 [33]10 [34]-[37]8 [38]6 [39]8 [40]-[42]4 [43]-[46]8 [47]4 [48]8: [320] φ. (τρύπες ἀπό ἔντομο κυρίως στήν ἀρχή, λεκές ἀπό ὑγρασία στήν πάνω ἐσωτερική γωνία τῶν τελευταίων φύλλων). Ἡ διάστιχη ἑρμηνεία συμπληρώνεται σέ πολλά σημεῖα στά περιθώρια, χωρίς ἀρίθμηση τευχῶν, φύλλων ἤ σελίδων. Δερμάτινη ράχη σύγχρονη μέ τή γραφή (ἐκτεταμένες φθορές, ἐλεύθερα τά καλύμματα).
Τά περιεχόμενα τοῦ χειρογράφου ἔχουν ὡς ἑξῆς: «Ἰλιάδος Ὁμήρου ἡ α΄ ῥαψωδία» (φ. [1]/1-[7]/3r, τά [7]/3v & [7]/4 λευκά), «Ἰλιάδος Ὁμήρου ἡ δ΄ ῥαψωδία, ὁρκίων σύγχυσις καί ἐπιπώλησις» (φ. [8]/1-[13]/6, τά [13]/7 & [13]/8 λευκά), «Ἐκ τῶν τοῦ σοφωτάτου Συνεσίου ἐπισκόπου Πτολεμαΐδος ἐπιστολαί» (φ. [14]/1-[37]/8, χάσμα μετά τό [37]/8, χωρίς ἑρμηνεία τά [19]/5-[20]/3 καί [30]/3), «Τῷ θειοτάτῳ καί εὐσεβεστάτῳ βασιλεῖ ἡμῶν Ἰουστινιανῷ, Ἀγαπητός ἐλάχιστος διάκονος [παραινετικά κεφάλαια 72]» (φ. [38]/1-[40]/4), «Χρηστοήθεια συντεθεῖσα παρά τοῦ τιμιωτάτου καί λογιωτάτου ἀρίστου τε ἔν τε γραμματικῇ καί φιλοσοφίᾳ καί πάσῃ ἄλλῃ παιδείᾳ διδασκάλου τῆς π(ατ)ριαρχικῆς σχολῆς κυρίου κυρίου Ἀντωνίου τοῦ Βυζαντίου» (φ. [41]/1-[47]/4), «Τοῦ ἐν ἁγίοις π(ατ)ρός ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου ἐπισκόπου Ναζιανζοῦ, λόγος πρός τούς καλέσαντας ἐν τῇ ἀρχῇ, καί μή ἀπαντήσαντας τόν πρεσβύτερον ἐν τῷ Πάσχᾳ» (φ. [48]/1-[48]/6r, τά [48]/6v-[48]/8 λευκά).
Χειρόγραφο σέ χαρτί, folio, 291 x 208 mm., [1]26 [2]24 [3]26 [4]24 [5]22 [6]21: [1] + 82 + [60] φ. (τό πρῶτο καί τά τελευταῖα 60 φύλλα λευκά, στήν ἀρχή δεμένο τεῦχος 44 φύλλων, 286 x 100 mm.: «Πίναξ τῶν Νοταρικῶν καί Πριβάτων χαρτίων τοῦ Βασιλάκη», τό πρῶτο καί τά 37 τελευταῖα φύλλα λευκά). Περγαμηνή σύγχρονη μέ τή γραφή (ἐκτεταμένες φθορές).
Ἔχουν ἀντιγραφεῖ ἔγγραφα πού χρονολογοῦνται ἀπό τήν περίοδο 1711-1805.
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 4ο, 217 x 155 mm., [1]8 [2]5: 24 + [2] σ. (οἱ 2 τελευταῖες σελίδες λευκές). Ὁ τίτλος στήν ἀρχή τοῦ κειμένου, συμπληρώσεις ἀπό ἄλλο χέρι στή σ. 23 (σέ 2 ταινίες χαρτιοῦ, ἡ μία ἐν μέρει ἐπικολλημένη), σελιδαρίθμηση ἀπό νεότερο χέρι. Ἄδετο (λυμένα κάποια φύλλα).
Σημαντικό ἀντιρρητικό κείμενο τοῦ Ἀθανασίου Παρίου, τό τελευταῖο πού ἔγραψε ὁ ὑπερσυντηρητικός κληρικός στά πλαίσια τῆς ὀξείας διαμάχης του μέ τόν Ἀδαμάντιο Κοραῆ. Ἀποτελεῖ ἀπάντηση σέ ὅσα ἔγραφε ὁ Κοραῆς στόν Πρόδρομο (1805) καί στόν πρῶτο τόμο τῆς Ἑλληνικῆς Βιβλιοθήκης (1807) στηλιτεύοντας προηγούμενο κείμενό του, τήν Ἀντιφώνησι πρός τόν παράλογον ζῆλον τῶν ἀπό τῆς Εὐρώπης ἐρχομένων φιλοσόφων (1802). Τό Ἐγχειρίδιον ἀπολογητικόν ἔμεινε ἀνέκδοτο στήν ἐποχή του καί μᾶς παραδίδεται ἀπό τό παρόν, μοναδικό
σωζόμενο ἀντίγραφο, πού προέρχεται διαδοχικά ἀπό τίς βιβλιοθῆκες τῶν Α. Μάμουκα, Κ. Θ. Δημαρᾶ καί Φ. Ἠλιού. Τήν ἔκδοσή του ἑτοίμαζε ὁ Δημαρᾶς, χωρίς νά τήν ὁλοκληρώσει. Τελικά δημοσιεύτηκε ἀπό τόν Ἠλιού συνοδευόμενο ἀπό τά (ἡμιτελῆ) προλεγόμενα τοῦ Δημαρᾶ, «Ἀθανάσιος Πάριος καί Κοραῆς: τό ἀνέκδοτο «Ἐγχειρίδιον Ἀπολογητικόν» (1809)», Τά Ἱστορικά, 20 (2003), σ. 312-34. Πρβ. Φ. Ἠλιού, «Ἀθανάσιος Πάριος καί Διαμαντῆς Κοραῆς: μιά ἔκδοση σχεδιασμένη ἀπό τόν Κ. Θ. Δημαρᾶ», ὅ. π., σ. 307-11.
1 σελίδα, 258 x 180 mm. (λεκέδες ἀπό νερό). Σφραγίδα («ΣΦΡΑΓΙΣ / ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ / 1821») [Μαζαράκης 5].
«Ὁ καπιτάν Γεωργάκης Δενδρολίβανος μετά τριάκοντα σχεδόν ἀνθρώπων ἀρμάτωσεν ἕν μπρίκι ὀνομαζόμενον Ἅγιος Σπυρίδων δι’ ἀδείας τοῦ ἑλληνικοῦ χριστιανικοῦ Γένους μέ σημαίαν ἐθνικήν πρός διαφύλαξιν τῶν παραλίων καί ὑπεράσπισιν τῶν ὁμογενῶν ἀπό τούς ἐχθρούς Ὀθωμανούς. Παρακαλοῦνται λοιπόν ἅπαντες οἱ καπιτάνιοι τῶν εὐρωπαϊκῶν δυνάμεων ἵνα γνωρίζωσιν αὐτούς ὡς τοιούτους, καί νά μή τούς ἐνοχλῶσιν ὅπου ἤθελε τούς ἀπαντήσωσι...».
1 σελίδα, 153 x 215 mm. (λεκές ἀπό νερό). Σφραγίδα («ΠΑΤΡΙΣ Κ(ΑΙ) ΔΙΚΑΙΩΜΑ / Κ(Α)Λ(Α) Μ(Α)ΤΑ / 1821») [Μαζαράκης 9].
«Στρατηγοί καί στρατιῶται καί δερβενετζῆδες καί ἐπίλοιποι ἀδελφοί τῆς Πελοποννήσου, ὁμοίως καί γενναῖοι καπιταναῖοι τῆς Ῥούμελης καί ἀδελφοί, χαίρετε. Σᾶς εἰδοποιοῦμεν διά τοῦ παρόντος μας, ὅτι αὐτοῦ ὁποῦ ἀπερνᾷ ὁ ἡμέτερος ἀρχιδιάκονος Ἰωακείμ, μετά τοῦ κύρ Θεοδωράκη ψάλτη, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀπεσταλμένοι παρ’ ἡμῶν ἐπίτηδες διά τήν Ἤπειρον, τήν ἰδίαν ὥραν, ὡς φιλογενεῖς, νά τούς ἑτοιμάζετε ζῶα καί νά τούς ἐφοδιάζετε μέ ἀνθρώπους ἀπό στρατόπεδον ἕως στρατόπεδον, καί ἀπό ἀσφαλῆ μέρη νά πηγαίνουν τόσον εἰς τόν πηγεμόν
τους, ὅσον καί εἰς τόν γυρισμόν τους, χωρίς νά τούς χασομερᾶτε, ὅτι στέλλονται διά ὑποθέσεις...».
1 σελίδα, 325 x 217 mm. Σημείωση στό φύλλο μέ τόν παραλήπτη: «Θέλει κάμετε σενιάλο τῶν λοιπῶν καραβίων νά σέ ἀκολουθήσουν καί ἡμεῖς τραβῶμεν διά Λουτρόν...».
«Κύριε Ναύαρχε! Ἐπειδή καί αἱ εὑρισκόμεναι ἐδῶ φαμιλίαι ἐνεκρίθη διά νά μείνωσιν εἰς τήν Κρήτην, ἐπειδή ὅταν αὐταί μισεύσουν θέλει τούς ἀκολουθήσουν καί οἱ ἄνδρες των, καί οὕτως ἀδυνατεῖ τό Σῶμα, καί ἐκ τούτου χάνονται τά ἅρματα, καί ἐπειδή ὁ καιρός εἶναι δυνατός καί ἐνάντιος, διά τοῦτο θέλει διευθυνθῶμεν εἰς Λουτρόν νά σταθῶμεν ἀλά Κάπα [a la cappa] ἕως τό πρωΐ ὁποῦ ἄν καί εὑρίσκονται ἄνανδρες Γυναῖκες νά τάς περιλάβετε, εἰ δέ ὄχι νά σκεφθῶμεν ἔπειτα διά ποῦ θέλει τραβίξωμεν...». Πρβ. Ι. Ν. Τομπάζης, Ἀδελφοί Ἰάκωβος καί Μανώλης Τομπάζης. Συμβολή εἰς τήν ἱστορίαν τῆς ἐθνικῆς παλιγγενεσίας, Ἀθήνα 1902, σ. 130-1.
8 συνολικά σελίδες, ἀπό 144 x 195 ἕως 166 x 212 mm. Σφραγίδες [Μαζαράκης 621, 526, 533, 529, 525, [–], 528 & 244]. (8)
Γραμμένη στίς σ. [1]-[10] τεύχους 6 φύλλων, 327 x 205 mm. (οἱ 2 τελευταῖες σελίδες λευκές, τομές ἀπολύμανσης). Μέ κάποιες διορθώσεις καί συμπληρώσεις.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΝΑΥΜΑΧΙΑΣ ΑΠΟ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΝΑΥΑΡΧΙΔΑΣ.
«(σ. [9]:) ... La bataille de Navarin appartient à l’ histoire et doit y faire époque parce qu’ elle ne peut manquer de contribuer à briser les fers de la Grèce. Elle confirme fortement la génereuse résolution qu’ on a prise de reconnaitre l’ indépendance d’ un peuple qui malgré le long esclavage qu’ il a supporté est susceptible de se policer par la suite et de tenir un rang honorable parmi les nations. Puisse cette indépendance ne pas devenir un pomme de discorde pour les généreux alliés qui viennent de la signer de leur sang et ne pas être cause de la destruction des malheureux francs répandus dans le Levant et dont la garantie de la vie peut bien être un problème dans ce moment. Puisse le grand seigneur ouvrir les yeux sur les destinées futures de l’ Empire Ottoman et s’ empresser d’ accepter une médiation aussi imposante et aussi résolu et reconnaitre surtout cette indépendance contre la quelle il voudrait en vain combattre!!! Nous quittames tous Navarin le 29. Le nombre des batimens turcs qui étaient réuinis pèle-méle dans le fond de la baie s’ élevait à une trentaine sans y comprendre les transports autrichiens. Dans ce nombre on distinguait 6 corvettes, cinq bricks et la fregate le Lion dematée de tous sesmats. Il devenait urgent de quitter cette rade qui est maintenant presque impraticable à cause de la grande quantité d’ ancres, de cables et carcasses qui sont au fond... [...Ἡ ναυμαχία τοῦ Ναβαρίνου ἀνήκει στήν ἱστορία καί θά πρέπει ν’ ἀφήσει ἐποχή, γιατί δέν μπορεῖ παρά νά βοηθήσει στό νά σπάσουν τά δεσμά τῆς Ἑλλάδος. Ἀποτελεῖ ἰσχυρή ἐπιβεβαίωση τῆς γενναίας ἀπόφασης πού ἐλήφθη νά ἀναγνωριστεῖ ἡ ἀνεξαρτησία ἑνός λαοῦ, ὁ ὁποῖος παρά τή μακρόχρονη σκλαβιά πού ἔχει ὑποφέρει, μπορεῖ κατόπιν νά ἐκπολιτιστεῖ καί νά λάβει μιά ἀξιοπρεπή θέση μεταξύ τῶν ἐθνῶν. Ἄς ἐλπίσουμε αὐτή ἡ ἀνεξαρτησία νά μή γίνει τό μῆλον τῆς ἔριδος γιά τούς γενναίους συμμάχους πού μόλις τήν ὑπέγραψαν μέ τό αἷμα τους, καί νά μήν εἶναι ἡ αἰτία ἐξολόθρευσης τῶν δύστυχων φράγκων πού εἶναι διασκορπισμένοι στήν Ἀνατολή καί τῶν ὁποίων ἡ διασφάλιση τῆς ζωῆς μπορεῖ νά εἶναι πρόβλημα αὐτή τή στιγμή. Ἄς ἐλπίσουμε ὁ σουλτάνος νά δεῖ τά μελλούμενα πεπρωμένα τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας καί νά σπεύσει νά ἀποδεχθεῖ μιά μεσολάβηση τόσο σημαντική καί τόσο ἀποφασιστική, καί προπάντων νά ἀναγνωρίσει αὐτή τήν ἀνεξαρτησία, ἐναντίον τῆς ὁποίας θά ἦταν μάταιο νά ἀντιπαλέψει!!! Ἀποχωρήσαμε ὅλοι ἀπό τό Ναβαρίνο στίς 29. Ὁ ἀριθμός τῶν τουρκικῶν πλοίων πού ἦταν συγκεντρωμένα φύρδιν μίγδιν στό βυθό τοῦ ὅρμου ἀνέρχονταν σέ τριάντα, χωρίς νά ὑπολογίζονται σ’ αὐτά τά αὐστριακά πλοῖα μεταφορᾶς. Στόν ἀριθμό αὐτό ξεχώριζαν 6 κορβέτες, πέντε μπρίκια καί ἡ φρεγάτα Le Lion μέ κατεστραμμένα ὅλα της τά κατάρτια. Ἦταν ἐπείγουσα ἀνάγκη νά φύγουμε ἀπό αὐτόν τόν ὅρμο πού εἶναι τώρα σχεδόν ἀδιάβατος ἐξαιτίας τοῦ πλήθους ἀπό ἄγκυρες, παλαμάρια καί κουφάρια πλοίων πού βρίσκονται στό βυθό...]».
Μονόφυλλο, 290 x 424 mm. (μικρές φθορές ἀπό ὑγρασία στό κάτω περιθώριο, λεκέδες). Ἐν μέρει ἔντυπο καί συμπληρωμένο μέ τό χέρι (ἀντίτυπο συμπληρωμένο στόν Πόρο στίς 20 Σεπτεμβρίου 1828 γιά τό τσερνίκι «Ἡ Ταώς» νηολογημένο στόν Μαραθόκαμπο Σάμου, μέ πλοίαρχο τόν Γιάννη Καλαφάτη, κάτοικο Σάμου), ὑπογεγραμμένο ἀπό τούς Ι. Καποδίστρια καί Σ. Τρικούπη, σφραγίδα [Μαζαράκης 329].
Μονόφυλλο, 288 x 238 mm. (μικρή φθορά ἀπό ὑγρασία στό κάτω περιθώριο). Ἐν μέρει ἔντυπο καί συμπληρωμένο μέ τό χέρι (ἀντίτυπο συμπληρωμένο στό Βαθύ Σάμου στίς 8 Ἀπριλίου 1829 γιά τό τσερνίκι «Ἡ Ταώς» μέ πλοίαρχο τόν Γιάννη Καλαφάτη, βλ. τόν προηγούμενο λαχνό), ὑπογεγραμμένο ἀπό τούς δημογέροντες Σάμου, σφραγίδα [Μαζαράκης 813].
1 σελίδα, 199 x 212 mm., ἔντυπη ἐπικεφαλίδα («Ἀρ. ... ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ / Η ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ»), ὁ ἀριθμός συμπληρωμένος μέ τό χέρι («7»), σφραγίδα [Μαζαράκης 354].
1 σελίδα, 310 x 213 mm.
«... Ἔμαθον μέ λύπην μου ὅτι οἱ Συριανοί ἠθέλησαν νά βλάψουν μέ τά πεισματικά των κινήματα, ὄχι μόνον τόν ἑαυτόν τους, ἀλλά νά περιπλέξουν εἰς τόν σκοπόν τους καί ἐσέ ὀνομάζοντά σε πολιτάρχην. Ἐπειδή καί θέλω τό καλόν σου σέ συμβουλεύω ὡς συγγενής καί φίλος νά κάμῃς ἀποχήν ἀπό τήν δούλεψίν τους, νά καταγίνεσαι εἰς τήν δουλίαν σου, καί νά μήν φαντασθῇς ποτέ ὅτι δύνασαι ἐσύ ἤ καί ὅσοι ἄλλοι ἐφαντάσθησαν τόν ἑαυτόν τους δυνατόν νά πολεμήσουν ἕν ἔθνος ἤ μίαν κυβέρνησιν ἀγαπωμένην παρ’ αὐτοῦ. Ἐγώ εἶμαι γέροντας καί δόκιμος ἀπό πολλά πράγματα, διά τοῦτο σέ λέγω ὅτι τά πράγματα τῆς Ὕδρας εἶναι σάπια διόλου, καί μήν πιστεύετε εἰς τάς ψεύτικας φωνάς ὁποῦ βγάζουν διά τά τέλη τους. Καμμία δύναμις ἐξωτερική δέν θέλει ταραχήν εἰς τήν Ἑλλάδα, ἐξ ἐναντίας καταγίνονται ὅλον ἕνα νά τήν ἀποκαταστήσουν εὐτυχήν...».
2 σελίδες, 288 x 201 mm. Ἐπικυρωμένο ἀπό τήν Ἐπαρχιακή Δημογεροντία Βοστίτσης, σφραγίδα [Μαζαράκης 751].
«... Χρηστάς τρέφοντες οἱ πολῖται οὗτοι ἐλπίδας μετά τήν ἀναφοράν μας ὅτι θέλομεν ἐπιτύχη τῶν δικαίων αἰτήσεών μας, λυπούμεθα τά μέγιστα θεωροῦντες ὅτι μεταξύ εἰς ἕξ ἤ ἑπτά ἤδη ἡμέρας παρῆλθον σταυροειδῶς καταλύοντες καί τρεφόμενοι, Ῥάγκος, Χρῆστος Ζέρβας, Κατζικοστάθης, ὁ ταγματάρχης Φωτάκης Ἀγγελίδης, καί χθές ὁ στρατηγός Γαρδικιώτης, ὅλοι μέ τά σώματά των [...]. Οἱ κάτοικοι μή δυνάμενοι πλέον νά ἀνθέξωσι, διεσκορπίσθησαν τῇδε κακεῖσε...».
1 σελίδα, 109 x 156 mm.
«Ὁ Κύριος Π. Θεοδοσιάδης φοιτητής τοῦ Β(ασιλικοῦ) Ὀθωνείου Πανεπιστημίου ἠκολούθησε τακτικῶς μετά τῆς προσηκούσης ἐπιμελείας τά τῆς χειμερινῆς ἑξαμηνίας μαθήματα τῆς Φιλοσοφίας...».
2 σελίδες, 243 x 207 mm. (μικρό ἐπιδιορθωμένο σχίσιμο στή δεξιά πλευρά).
«Monsieur le Président, J’ ai l’ honneur de soumettre à l’ indulgence et à l’ approbation de Messieurs les membres de la Société des amis des arts un petit tableau que je serais désireux de voir acquérir par cette Société – il représente la tour des chevaliers, à Rhodes; c’est un des souvenirs que j’ ai rapportés de mes longs voyages en Orient. J’ ose espérer qu’ il réunira les suffrages de Messieurs les membres appelés à le juger, et aux quels je me recommande. Je désirerais en obtenir la somme de 400 f. qui me semble ne pas devoir dépasser celle dont la Société pourra disposer en ma faveur... [Κύριε Πρόεδρε, Ἔχω τήν τιμή νά ὑποβάλω στήν ἐπιείκια καί τήν ἔγκριση τῶν Κυρίων μελῶν τῆς Ἑταιρείας Φίλων τῶν Τεχνῶν ἕναν μικρό πίνακα πού θά ἐπιθυμοῦσα νά ἀγοραστεῖ ἀπό τήν Ἑταιρεία - ἀπεικονίζει τόν πύργο τῶν ἱπποτῶν στή Ρόδο. Εἶναι ἕνα ἀπό τά ἐνθυμήματα πού ἔφερα ἀπό τά μακρά ταξίδια μου στήν Ἀνατολή. Ἐλπίζω πώς θά συγκεντρώσει τήν ἐπιδοκιμασία τῶν Κυρίων μελῶν πού θά κληθοῦν νά τό κρίνουν, καί στῶν ὁποίων τήν καλοσύνη ἐπαφίεμαι. Θά ἤθελα νά λάβω γι’ αὐτό τό ποσόν τῶν 400 φ., τό ὁποῖο μοῦ φαίνεται πώς δέν ὑπερβαίνει αὐτό πού ἡ Ἑταιρεία μπορεῖ νά διαθέσει γιά χάρη μου...]».
7 συνολικά σελίδες, ἀπό 209 x 133 ἕως 210 x 150 mm. (7)
4 συνολικά σελίδες, 204 x 162 (ἡ πρώτη) καί 220 x 175 mm (οἱ ὑπόλοιπες). (4)
«Κύριε Γραμματεῦ – Σᾶς προσκαλῶ νά ἐλθῆτε εἰς Ἐμέ διά νά σᾶς ὁμιλήσω, καί τοῦτο ἄνευ ἀναβολῆς...» (3 Σεπτεμβρίου 1843).
4 συνολικά σελίδες, ἀπό 209 x 132 ἕως 296 x 208 mm. Ἡ δεύτερη ἐπιστολή μέ αὐτόγραφη συμπλήρωση καί διόρθωση. [μαζί:] ἕνας φάκελος μέ σφραγίδα σέ βουλοκέρι (τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν). (5)
«Κύριε Ὑπουργέ, θεωρῶν ὅτι ἡ εὐταξία εἰς τήν Λακωνίαν ἐπαπειλεῖται καθ’ ἑκάστην διά τοῦ ἐρεθισμοῦ τῶν πνευμάτων, καί ὅτι ὁ ἐρεθισμός οὗτος δέν θέλει παύσει πρίν τοῦ τέλους τῶν ἐκλογῶν, Σᾶς προσκαλῶ νά διατάξητε τόν Διοικητήν τῆς Λακωνίας σήμερον νά μεταχειρισθῇ ὅλα τά νόμιμα καταναγκαστικά μέτρα, καί χρείας τυχούσης τήν παῦσιν τῶν Δημάρχων, οἵτινες εἶναι οἱ αἴτιοι τῆς ἀργοπορίας τῶν περί ὧν πρόκειται ἐκλογῶν. Ἄν ἀμφιβάλλετε ὅτι δύνανται νά ληφθῶσιν κατά τήν προκειμένην περίπτωσιν τοιαῦτα μέτρα, Σᾶς προσκαλῶ νά ἐλθῆτε εἰς Ἐμέ πρίν τήν 4 ὥραν μ.μ. Συγχρόνως Σᾶς ἐπιστρέφω δύο ἔγγραφα τοῦ Διοικητοῦ...» (24 Ἰουλίου 1844).
5 σελίδες, 320 x 203 mm. (σέ τεῦχος 4 φύλλων, ἡ ἕκτη καί ἡ ἕβδομη σελίδα λευκές, στήν τελευταία σημείωση στά ἀγγλικά). Τά δίφυλλα τοῦ τεύχους συγκρατοῦνται μέ κιτρινόμαυρη ταινία (τά χρώματα τῆς αὐστριακῆς σημαίας).
«... En considérant cependant les relations d’ amitié qui existent heureusement entre les deux Cours et le traitement dont jouit maintenant le pavillon Autrichien dans les ports des Iles Ioniennes, Sa Majesté Imp(éria)le et Roy(a)le Ap(ostoli)que s’ est néanmoins décidée à satisfaire au désir itérativement énoncé par le Gouv(ernemen)t Britannique en faveur du pavillon Ionien. Le Soussigné a donc la satisfaction de pouvoir annoncer à Son Excellence, Monsieur le Vicomte Ponsonby, Ambassadeur extraordinaire et plénipotentiaire de Sa Majesté Britannique, que par une résolution de S. M. l’ Empereur, en date du 17 Novembre de l’ année courante, les vaisseaux Ioniens ont été exemptés du paiement des droits differentiels susmentionnés et que les ordres analogues ont déjà été expediés à tous les ports de la Monarchie Autrichienne... [... Θεωρώντας ἐν τούτοις τίς φιλικές σχέσεις πού κατ’εὐτυχίαν ὑπάρχουν μεταξύ τῶν δύο Αὐλῶν, καί τή μεταχείριση πού τώρα ἀπολαμβάνει ἡ Αὐστριακή σημαία στά λιμάνια τῶν Ἰονίων Νήσων, ἡ Αὐτοῦ Αὐτοκρατορική καί Βασιλική - Ἀποστολική Μεγαλειότης [ὁ Κάιζερ Φερδινάνδος Α΄] ἀπεφάσισε νά ἱκανοποιήσει τήν ἐπιθυμία πού κατ’ ἐπανάληψιν ἔχει ἐκφράσει ἡ Βρετανική Κυβέρνησις ὑπέρ τῆς Ἰονίου σημαίας. Ὁ ὑπογράφων ἔχει ἑπομένως τήν εὐχαρίστηση νά μπορεῖ νά ἀναγγείλει στήν Αὐτοῦ Ἐξοχότητα τόν Κύριο Ὑποκόμη Ponsonby, ἔκτακτο καί πληρεξούσιο Πρεσβευτή τῆς Αὐτῆς Βρετανικῆς Μεγαλειότητος, ὅτι μέ ἀπόφαση τῆς Α. Μ. τοῦ Αὐτοκράτορος μέ ἡμερομηνία 17 Νοεμβρίου τρέχοντος ἔτους, τά πλοῖα τῶν Ἰονίων Νήσων ἔχουν ἀπαλλαχθεῖ τῆς πληρωμῆς τῶν ὡς ἄνω διαφορικῶν τελῶν καί οἱ ἀνάλογες διαταγές ἔχουν ἤδη ἀποσταλεῖ πρός ὅλα τά λιμάνια τῆς Αὐστριακῆς Μοναρχίας...]».
3 σελίδες, 211 x 134 mm.
«... Ὁ Νέος Βαρόνος Σίνας μοί ἔπεμψε ἕν ποσόν ἀπό L.S. 6500 διά νά τά θέσω ὑπό τάς Διαταγάς τοῦ Βασιλέως καί τῆς Βασιλίσσης, διά νά κάμουν μέ αὐτά ὅ,τι συμφέρον γνωρίσουν διά τούς Ἕλληνας. Προτίθεται νά ἀνεγείρῃ δι’ ἐξόδων του Ἀκαδημίαν, καί ὡς πρός τήν διατήρησίν της, ὁ τόκος ὅπου ἐτησίως θέλει προσφέρει νά προσδιορίσῃ τά κεφάλαια τά ὁποῖα θέλουν μένει αἰώνια. Πανταχόθεν ὁ στρατός κυνηγᾶ τούς ληστάς. Ἕν ἀπόσπασμα ἐπέτυχεν αὐτούς εἰς τό δάσος τῶν Μεγάρων. Ἐπληγώθησαν ἐκ τῶν ληστῶν καί κατέφυγον εἰς τόν Κιθαιρῶνα. Ἡ εἴδησις αὕτη ἔφθασεν πρό μιᾶς ὥρας...».
3 σελίδες, 214 x 134 mm. Ἀνάγλυφος θυρεός.
«... Κύριε Πρωθυπουργέ. Προκειμένου νά ἐνεργηθοῦν Στρατ. Προβιβασμοί, φρονῶ ὅτι αἱ κρίσιμοι περιστάσεις ἅς διέρχεται τό Ἔθνος, ἐπιβάλλουσι σήμερον τήν ἀναβολήν αὐτῶν, μέχρι τῆς προσεχοῦς ἐπιψηφίσεως ὑπό τῆς Βουλῆς τῶν περί τροποποιήσεων τοῦ Στρατ. Ὀργανισμοῦ Νομοθετημάτων. Περί τῆς τοιαύτης ἄλλως τε ἀναβολῆς συνεφωνήσατε καί Ὑμεῖς εἰς προηγουμένην ἡμῶν συνεργασίαν. Οὐχ ἧττον ἐάν ἡ Κυβέρνησις φρονῇ ὅτι αἱ ἀνάγκαι τοῦ Στρατεύματος ἐπιβάλλουσι τήν ἄμεσον ἐνέργειαν Στρατ. Προβιβασμῶν, ἐπιθυμητή εἶναι ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει ἡ ὑποβολή δικαιολογητικῆς ἐκθέσεως μετά πίνακος τῶν κενωθεισῶν θέσεων ἀπό 1ης Αὐγούστου ἐ.ἔ., ἵνα ἐπί τῇ βάσει τούτων γίνῃ ἡ δέουσα συμπλήρωσις τῶν κενῶν...».
1 σελίδα, 247 x 159 mm. Ὑπογεγραμμένο: «Κ. Π. Καβάφης», αὐτόγραφη διόρθωση μιᾶς λέξης στόν τέταρτο στίχο. Σέ κορνίζα.
1 σελίδα, 246 x 175 mm. [δεμένο μεταξύ τῆς προμετωπίδας καί τοῦ τίτλου τοῦ:] Ποιήματα, καλλιτεχνική ἐργασία Τάκη Καλμούχου, φιλολογική ἐπιμέλεια Ρίκας Σεγκοπούλου. Ἀλεξάνδρεια, Ἀλεξανδρινή Τέχνη, 1935. ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ, σέ 2030 ἀριθμημένα ἀντίτυπα. 191 σ. Προμετωπίδα (πορτραῖτο τοῦ ποιητῆ). Δέρμα στή ράχη καί τίς γωνίες (ξεθωριασμένη ἡ ράχη, μικρές φθορές, ἔχουν διατηρηθεῖ τά ἀρχικά ἐξώφυλλα, ex-libris Χ. Α. Νομικοῦ).
8ο, ΔΔΙ [21] + 277 σ. (ὀξείδωση). Μέ 4 ξυλόγραφους πίνακες. Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (μικρές φθορές). Γκίνης & Μέξας, 3619.
8ο, 148 σ. Ἀντίτυπο μέ ἰδιόχειρη ἀφιέρωση («Τῷ σεβασμιωτάτῳ Κυρίῳ Ν. Καλογερᾷ / πρώην ἀρχιεπισκόπῳ Πατρῶν / εὐσεβάστως / ὁ γράψας»). Ἀρχικά τυπωμένα ἐξώφυλλα (μικρές φθορές, χαλαρωμένη ἡ ράχη). Ἠλιού & Πολέμη, 1874.606.
8ο, ις΄ + 244 σ. (λίγο λερωμένα μερικά φύλλα). Νεότερη δερμάτινη ράχη. Ἠλιού & Πολέμη, 1877.293.
8ο, XXI + 285 σ. (ὀξείδωση). Ἀντίτυπο μέ ἰδιόχειρη ἀφιέρωση τοῦ μεταφραστῆ («Πρός τόν Κύριον Στέφ. Βλαστόν / ἐνθυμήσεως τεκμήριον / ὁ μεταφράσας / St Hilaire»). Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (ξεθωριασμένη, ex-libris Σ. Βλαστοῦ).
8ο, XVI + ιγ΄ + 258 σ. Μέ 5 εἰκόνες ἐκτός κειμένου τυπωμένες σέ χαρτί μικρότερων διαστάσεων (μιά χαλκογραφία καί 4 ξυλογραφίες, ὀξειδωμένες), ξυλόγραφος χάρτης στό τέλος. Λείπει ἡ δερμάτινη ράχη (χαλαρωμένες οἱ συνδέσεις). Γκίνης & Μέξας, 6873.
8ο, β΄ + 666 σ. (λεκές ἀπό νερό στήν κάτω ἐσωτερική γωνία, ὀξείδωση, σφραγίδα στόν τίτλο). Νεότερη δερμάτινη ράχη. Ἠλιού & Πολέμη, 1869.549.
8ο, ο΄ + 561 σ. Νεότερη δερμάτινη ράχη (ἔχει διατηρηθεῖ τό πάνω ἐξώφυλλο, λερωμένο). Ἠλιού & Πολέμη, 1872.85.
8ο, δ΄ + 54 (λεκέδες ἀπό νερό στά πρῶτα φύλλα). Νεότερη δερμάτινη ράχη (ἔχει διατηρηθεῖ τό πάνω ἐξώφυλλο). Γκίνης & Μέξας, 7456, Legrand & Pernot, 1974.
2 μέρη, 8ο, XXIV + 447 καί (449-959) σ. (ὀξείδωση). Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (ξεθωριασμένη, μικρές φθορές, χαλαρωμένες οἱ συνδέσεις). (2)
2 τόμοι, μικρό 8ο, 314 καί 352 σ. (ὀξείδωση). Μέ 2 χαλκογραφίες ἐκτός κειμένου, κατάλογος συνδρομητῶν. Δέρμα τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (μικρές φθορές). Droulia 1450-1. (2)
8ο, 888 σ. Κατάλογος συνδρομητῶν. Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (φθορές). Ἠλιού & Πολέμη, 1873.281.
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ. 4 τόμοι δεμένοι σέ 2, 8ο, η΄ + 404, ζ΄ + 407, ζ΄ + 404 καί η΄ + 411 σ. Κατάλογος συνδρομητῶν στό τέλος τοῦ τέταρτου τόμου. Βιβλιοδεσία τοῦ Ἀνέστη Κωνσταντινίδη (βελοῦδο μέ χρυσή καί ἐμπίεστη διακόσμηση, τίτλος μέ χρυσά γράμματα στό πάνω κάλυμμα, χρυσωμένες οἱ ἀκμές). Γκίνης & Μέξας, 6107, 6331, 7062 & 7374. (2)
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ. 4 τόμοι, 8ο, μζ΄ + 416, λς΄ + 420, νς΄ + 480 καί λβ΄ + 534 σ. (κομμένα καί συμπληρωμένα τμήματα ἀπό τά τελευταῖα φύλλα τοῦ τέταρτου τόμου, τρύπες ἀπό ἔντομο καί λεκέδες ἀπό νερό στά πρῶτα φύλλα του, σέ λάθος θέση δεμένο τό τεῦχος 13 τοῦ δεύτερου τόμου). Κατάλογος συνδρομητῶν. Μεταγενέστερη δερμάτινη ράχη (μικρές φθορές στίς ἑνώσεις). Γκίνης & Μέξας, 7833, 8153 & 8591. (4)
8ο, ια΄ + 520 σ. (μικρό σχίσιμο στόν τίτλο). Νεότερο πανί (λίγο λερωμένο). Ἠλιού & Πολέμη, 1877.471.
8ο, 123 σ. (ἐλαφρά ὀξειδωμένα μερικά φύλλα). Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (φθορές). Γκίνης & Μέξας, 8237.
8ο, IV + 100 σ. (σχίσιμο στήν πάνω ἐσωτερική γωνία τῶν δύο πρώτων φύλλων, ὀξείδωση, ἐντονότερη στήν ἀρχή καί τό τέλος, δεμένο στό τέλος τό πρῶτο φύλλο ἄλλου ἔργου: Le Soulèvement des nations chrétiennes dans la Turquie Européenne). Νεότερα ἐξώφυλλα (λείπει τό πάνω). Droulia 400.
Πρώτη ἔκδοση στά γαλλικά, 8ο, 31 σ. (λεκές ἀπό νερό στό ἐξωτερικό περιθώριο, ὀξείδωση). Στό τελευταῖο (λευκό) φύλλο σχέδιο μέ μελάνι (ἱστιοφόρο) καί κτητορική σημείωση μέ μολύβι («Ἀνδρέᾳ Ι. Μέξῃ ἀνήκει ἡ βίβλος / αὕτη περιῆλθε δέ τῷ Κ. Ν. Μωριάτῃ»). Ἀπόδετο (νεότερα ἐξώφυλλα). Droulia 446.
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ. 8ο, xii + 307 σ. (λείπει ὁ ψευδότιτλος, λίγο λερωμένα κάποια φύλλα). Μέ 2 ἀναδιπλούμενα πανομοιότυπα (ἐπιστολῆς καί ἐγγράφου, σχίσιμο στό δεύτερο). Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (μικρές φθορές, χαλαρωμένη ἡ πάνω σύνδεση). Blackmer 646, Droulia 823, Wise, II, σ. 87.
398 σ. Μέ 7 εἰκόνες ἐκτός κειμένου. Δερμάτινη ράχη (φθορές, χαλαρωμένες οἱ συνδέσεις).
8ο, κα΄ + 610 σ. (ὀξείδωση). Κατάλογος συνδρομητῶν. Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (μικρές φθορές, ἐτικέτα τοῦ Π. Σαμψωνίδη στό ἐσωτερικό τοῦ πάνω καλύμματος). Γκίνης & Μέξας, 7787.
2 τόμοι. Ἔκδοση τῆς Ἱστορικῆς καί Ἐθνολογικῆς Ἑταιρείας τῆς Ἑλλάδος περιορισμένη σέ 500 ἀντίτυπα, 230 μονοφύλλα σέ φωτολιθογραφική ἀνατύπωση, στήν ἀρχή τοῦ πρώτου τόμου τεῦχος μέ πρόλογο τοῦ Ι. Α. Μελετόπουλου καί εἰσαγωγικό κείμενο τοῦ Ι. Κ. Μαζαράκη-Αἰνιᾶνος (48 σ.), ἀντίτυπο μέ ἄδετο τό τεῦχος κειμένου καί λυτά τά μονόφυλλα (ὅπως κυκλοφόρησε). Ἀρχικά portfolios. (2)