μικρό 8ο, 80 σ. Λείπουν τά ἐξώφυλλα. Ἠλιού 1829.24.
4ο, 223 σ. (τρύπα ἀπό ἔντομο στό κάτω περιθώριο τῶν τελευταίων φύλλων, λεκέδες ἀπό νερό). Ἀρχικά χαρτόνια (φθορές, λείπει ἡ ράχη). Ἠλιού 1806.13.
8ο, μς´ + (μς´´ , μς´´ , μς´´ , μς´´ ) + (μζ´ -μη´ ) + 155 σ. Ἔνθετο δίφυλλο μεταξύ τῶν σ. μς´ καί μζ´ . Νεότερη μαύρη ράχη. Γκίνης & Μέξας, 4138. [μαζί:] Βαλαβαράτα, ἤ συντομή τῆς Μαχαβαράτας (Ἑλλην. Συλλογή [...], τ. Β´ ). Ἀθήνα, Ν. Ἀγγελίδης, 1847. 8ο, ξθ´ + 867 σ. (κομμένο τμῆμα ἀπό τήν πάνω ἐξωτερική γωνία ἑνός φύλλου: σ. 675-6, ἐλαφρά ὀξειδωμένο ἀντίτυπο). Νεότερο μπλέ πανί. Γκίνης & Μέξας, 4510. [μαζί:] Γιτά, ἤ θεσπέσιον μέλος (Ἑλλην. Συλλογή […], τ. Γ´ ). Ἀθήνα, Γ. Χαρτοφύλαξ, 1848. 8ο, πβ´ + 126 σ. (ὀξείδωση). Νεότερη μαύρη ράχη. Γκίνης & Μέξας, 4699. [μαζί, δεμένο ὅπως τό προηγούμενο:] Ραγγοῦ-Βάνσα, ἤ γενεαλογία τοῦ Ραγγοῦ (Ἑλλην. Συλλογή [...], τ. Δ´ ). Ἀθήνα, Γ. Χαρτοφύλαξ, 1850. 8ο, πζ´ + 275 σ. (σχισίματα στά δύο τελευταῖα φύλλα). Νεότερο μπλέ πανί. Γκίνης & Μέξας, 5298. [μαζί, δεμένο ὅπως τό προηγούμενο:] Ἰτιχασασαμουτσάϊα, τουτέστιν ἀρχαιολογίας συλλογή, ἤ περί διαλόγων τε καί μύθων φιλοσοφικῶν, νομίμων τε καί ἐθίμων ἰνδικῶν, συλλεχθέντων κατ’ ἐκλογήν ἐκ τῆς Μαχαβαράτας (Ἑλλην. Συλλογή [...], τ. Ε´ ). Ἀθήνα, Γ. Χαρτοφύλαξ, 1851. 8ο, ρλς´ + 288 σ. (λίγο ὀξειδωμένα μερικά φύλλα). Γκίνης & Μέξας, 5456. [μαζί, δεμένο ὅπως τό προηγούμενο:] Χιτοπαδάσσα, ἤ Πάντσα Τάντρα (Πεντάτευχος) καί Ψιττακοῦ Μυθολογίαι Νυκτεριναί (Ἑλλην. Συλλογή [...], τ. ΣΤ´ ). Ἀθήνα, Γ. Χαρτοφύλαξ, 1851. 8ο, νδ´ + 150 + 111 + 77 σ. (ὀξείδωση). Γκίνης & Μέξας, 5607. [μαζί:] Δουργά (Ἑλλην. Συλλογή [...], τ. Ζ´ ). Ἀθήνα, Γ. Χαρτοφύλαξ, 1853. 8ο, 42 + 67 σ. Νεότερη μαύρη ράχη. Γκίνης & Μέξας, 5937. ΠΛΗΡΗΣ ΣΕΙΡΑ (οἱ τόμοι Β´ & Δ´ -ΣΤ´ καί Ζ´ ἀπό ἄλλα ἀντίτυπα). (7)
8ο, ζ´ + 320 σ. (ὀξείδωση). Μέ ξυλογραφίες ἐντός κειμένου, κατάλογος συνδρομητῶν. Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (μικρές φθορές). Γκίνης & Μέξας, 8104.
8ο, ε´ + 176 σ. Ἀρχικά ἐξώφυλλα. Ἠλιού & Πολέμη, 1875.471.
8ο, 136 σ. Ἀντίτυπο μέ ἰδιόχειρη ἀφιέρωση («Τῷ ὡς ἀδελφῷ μοι Κυρίῳ Κωνσταντίνῳ Δουρούτη / ὁ Σ[υγγραφεύς]»). Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (λείπει τμῆμα της, χαλαρωμένες οἱ συνδέσεις, ἔχει διατηρηθεῖ τό πάνω ἐξώφυλλο). Γκίνης & Μέξας, 4642.
8ο, viii + 376 σ. Βινιέτα στόν τίτλο, προμετωπίδα καί 398 εἰκόνες ἐντός κειμένου. Ἀρχικό πανί (μικρές φθορές). Ἠλιού & Πολέμη, 1889.793.
8ο, 46 σ. (λίγο λερωμένα μερικά φύλλα). Μέ ξυλογραφίες ἐντός κειμένου (2 ἐπαναλαμβάνονται στά ἐξώφυλλα). Ἀρχικά ἐξώφυλλα (λερωμένα, λυμένη ἡ ράχη). Ἠλιού & Πολέμη, 1888.385.
8ο, ς´ + 370 σ. (ἐλαφρά λερωμένο ἀντίτυπο). Ξυλόγραφη βινιέτα στόν τίτλο, 13 ξυλογραφίες ἐκτός κειμένου. Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (μικρές φθορές, χαλαρωμένες οἱ συνδέσεις). Ἠλιού & Πολέμη, 1884.637.
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ, πρώτη μορφή. 8ο, VIII + IX + (10-120) σ. (κομμένα τμήματα ἀπό τά περιθώρια μερικῶν φύλλων, σχίσιμο στό τοπογραφικό). Λιθόγραφος τίτλος (μέ μεγάλη βινιέτα μέ 2 τίντες), ἀναδιπλούμενη χρωμολιθόγραφη ἄποψη («Vue générale de l’ usine d’ Ergastiria»), 2 λιθογραφίες μέ 2 τίντες (μιά ἀναδιπλούμενη, ἡ ἄλλη ἐπαναλαμβάνει τό θέμα τοῦ τίτλου), 2 ἀναδιπλούμενες ξυλόγραφες τομές καί ἕνα ἀναδιπλούμενο λιθόγραφο τοπογραφικό, ξυλογραφίες ἐντός κειμένου. Ἀρχικά ἐξώφυλλα (λείπει μέρος ἀπό τό πάνω, φθορές). Contominas 366.
8ο, 36 σ. Ἀρχικά ἐξώφυλλα (λίγο λερωμένα, λείπει μικρό τμῆμα, ἄκοπο ἀντίτυπο). [μαζί, τοῦ ἰδίου:] Προσλαλιά κατά τήν ΣΤ´ ἐπιστημονικήν ἐκδρομήν τοῦ Πολυτεχνικοῦ Συλλόγου Ἀθηνῶν εἰς Λαύριον, [στό ἐξώφυλλο:] Παράρτημα «Ἀρχιμήδους» τοῦ μηνός Ἰουλίου 1906. Ἀθήνα, Π. Δ. Σακελλάριος, 1906. 7 σ. (λερωμένο ἀντίτυπο, διπλωμένο στά δύο). Κείμενο σέ 2 στῆλες, ὁ τίτλος στήν ἀρχή τοῦ κειμένου (τά στοιχεῖα τῆς ἔκδοσης στό ἐξώφυλλο), μέ ἰδιόχειρη ἀφιέρωση («Τῇ ἀγαπητῇ Ἰωάννᾳ / Α. Κορδέλλας»). Ἀρχικά ἐξώφυλλα. (2)
8ο, 58 σ. Ἀρχικά ἐξώφυλλα (μικρά σχισίματα, ἄκοπο καί ἀξάκριστο ἀντίτυπο). Ἠλιού & Πολέμη, 1870. 106. [μαζί, τοῦ ἰδίου:] Description des produits des mines du Laurium et d’ Oropos, exposés à la troisième période Olympienne. Ἀθήνα, Ἀδελφοί Περρῆ, 1875. 8ο, 47 σ. Ἀρχικά ἐξώφυλλα. (2)
8ο, 53 σ. Μέ 2 ἀναδιπλούμενους στοιχειοθετημένους πίνακες, ἀντίτυπο μέ ἰδιόχειρη ἀφιέρωση στό ἐξώφυλλο («Τῇ ἀγαπητῇ μου Ἑλένῃ / ὁ πατήρ / Α. Κορδέλλας»). Ἀρχικά ἐξώφυλλα (κομμένη μιά γωνία, λεκέδες ἀπό νερό). Ἠλιού & Πολέμη, 1890.596 (1 μόνο ἀντίτυπο).
8ο, 19 σ. Μ’ ἕναν ἀναδιπλούμενο στοιχειοθετημένο πίνακα καί ἕναν δισέλιδο λιθόγραφο («Ἐργοστάσιον ἀναγωγῆς ἀργύρου»), ἀντίτυπο μέ ἰδιόχειρη ἀφιέρωση στό ἐξώφυλλο («Τῇ ἀγαπητῇ Ἑλένῃ / ὁ πατήρ / Α. Κορδέλλας»). Ἀρχικά ἐξώφυλλα (λείπουν μικρά τμήματα, λεκέδες ἀπό νερό). Ἠλιού & Πολέμη, 1890.938.
8ο, 37 σ. Ἀντίτυπο μέ ἰδιόχειρη ἀφιέρωση στό ἐξώφυλλο («Τῇ φιλτάτῃ συζύγῳ Ἰωάννᾳ / ὁ σύζυγος / Α. Κορδέλλας»). Ἀρχικά ἐξώφυλλα (μικρές φθορές, λεκέδες ἀπό νερό). Ἠλιού & Πολέμη, 1890.27. [μαζί, τοῦ ἰδίου:] Exposé sur les avantages et les bénéfices qui peuvent résulter des modifications proposées pour la marche des travaux de la Société des Usines du Laurium. Ἀθήνα, Α. Παπαγεωργίου, 1890. 8ο, 37 σ. Ἀρχικά ἐξώφυλλα (ἐπιδιορθωμένο σχισμένο, λεκέδες ἀπό νερό). (2)
8ο, 31 σ. Τίτλος στά ἑλληνικά καί γαλλικά, ἑλληνικό κείμενο καί γαλλική μετάφραση σέ ἀντικρυστές σελίδες. Ἀπόδετο. Ἠλιού & Πολέμη, 1874.248.
544 σ. (λερωμένα κάποια φύλλα). Μέ εἰκόνες ἐντός κειμένου, διαφημίσεις στήν ἀρχή καί τό τέλος. Ἀρχικά χαρτόνια (μικρές φθορές), πάνινη ράχη.
8ο, μ´ + 134 σ. Ξυλόγραφη βινιέτα στόν τίτλο, κατάλογος συνδρομητῶν. Ἀρχικά ἁπλά ἐξώφυλλα (ἄκοπο καί ἀξάκριστο ἀντίτυπο). Ἠλιού 1836.55.
Χειρόγραφο σέ χαρτί, κείμενο σέ 2 στῆλες ἀπό τό φ. 84 κ.ἑ., 26 στίχοι ἀνά σελίδα καί 28-30 στίχοι ἀνά στήλη, folio, 294 x 215 mm., [1]-[6]6/10 [7]5 [8]10 [9]6 [10]10 [11]5 [12]6 [13]10 [14]5 [15]10 [16]6 [17]10 [18]6 [19]8: 145 φ. (λείπει ἀπροσδιόριστος ἀριθμός φύλλων στήν ἀρχή καί τό τέλος, καθώς καί ἀπό ἕνα φύλλο μετά τά φ. 49, 83 (πιθανῶς λευκό) & 105, τρύπες ἀπό ἔντομο κυρίως στήν κάτω ἐσωτερική γωνία, λεκέδες ἀπό νερό στά περιθώρια). Τό ζ´ κεφ. τοῦ «Περί τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱεραρχίας» τοῦ Ψευδο-Διονυσίου στά φ. 1-8 (λείπουν τά κεφ. α´ -ς´ καί πρό αὐτῶν τό «Περί τῆς οὐρανίου ἱεραρχίας», τοῦ ὁποίου ὑπάρχει ἕνα φύλλο ἀπό τό γ´ κεφάλαιο, τοποθετημένο μεταξύ τῶν φ. 83 & 84), τό «Περί θείων ὀνομάτων» στά φ. 8-63, τό «Περί μυστικῆς θεολογίας» στά φ. 63-66v καί οἱ 10 ἐπιστολές στά φ. 67-83v, οἱ λόγοι α´ -η´ τοῦ Γρηγορίου «Εἰς τούς μακαρισμούς» στά φ. 84-140 καί ὁ λόγος α´ «Εἰς τήν προσευχήν» στά φ. 140v-145v (τελειώνει: «καί πολλά τοιαῦτα σποράδην», λείπει περίπου τό ἕνα τρίτο του, ὅπως καί οἱ λόγοι β´ -ε´ ), βιβλιογραφικό σημείωμα στό φ. 83v («Ἐτελιώθ(η) τό παρόν ἐν μηνί μαρτίω κβ ἡμέρα παρασκευῆ / ἐχρον [sic] αφλβ χ(ριστ)οῦ, διά χειρός ἐμοῦ ἁμαρτωλοῦ ἰω(άννου) / τό ἐπίκλην
βάκλα»), νεότερη ἀφιέρωση στό πάνω περιθώριο τοῦ πρώτου φύλλου («Πανοσιολογ. Πρωτοσύγκελ. κ. Χρυσόστομον Γιαλούρην / προσφέρεται ὡς δεῖγμα ἐκτιμήσεως καί σεβασμοῦ / πρός τόν θεοσεβῆ ἐργάτην καί κήρυκα τῆς / Χριστιανικῆς Σοφίας. / Μυτιλήνη 28/7/64 / [ὑπογραφή] (Ἰω. Ἀθηναῖος)»), χωρίς ἀρίθμηση τευχῶν, ἀρίθμηση φύλλων ἀπό νεότερο χέρι. Ἀπόδετο (χαλαρωμένη ἡ ράχη).
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 14-15 στίχοι ἀνά σελίδα, 8ο, 156 x 103 mm., α5 β-κθ8 λ2: [231] φ. (λείπουν 3 φύλλα στήν ἀρχή, 6 μετά τό λ1 καί ἀπροσδιόριστος ἀριθμός φύλλων στό τέλος, τρύπες ἀπό ἔντομο, μεγαλύτερες στό πάνω περιθώριο τῶν τευχῶν κγ-κε). Ἀρίθμηση τευχῶν ἀπό τό γραφέα, χωρίς ἀρίθμηση φύλλων ἤ σελίδων. Ἀπόδετο.
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 21-22 στίχοι ἀνά σελίδα, 4ο, 217 x 162 mm., [1]-[15]4 [16]3 [17]-[36]4: [143] φ. (λεκέδες, ἐντονότεροι στήν ἀρχή). «Προοίμιον τοῦ παρόντος νομοίμου τοῖς ἁπανταχοῦ εὑρισκομένοις χρυστονύμοις λαοῖς, ἱερωμένοις τε καί λαϊκοῖς» στό φ. [1]/1r-v, «Πίναξ σύν θ(ε)ῶ ἁγίῳ» στά φ. [1]/2r-[3]/4v, τό κυρίως κείμενο στά φ. [4]/1-[36]/3v, βιβλιογραφικό σημείωμα στό φ. [36]/4r («Ἀρχυνήθη καί τελειόθη τό παρόν νόμιμον ὑπό χειρός ἐμοῦ / τοῦ ἐλαχήστου καί ἁμαρτολοῦ βαρνάβα ἱερομονάχου / δέομαι ὅλους σύ(ν) Χ(ριστ)ῷ, ὅσοι ἀναχείρας αὐτώ λά- / β[ουν;] τ(ῶν) φσλαμάτων τό πλῆθος συγχω- / ρῆσ[αι;] δέομαι, καί τήν τῶν εὐχῶν χορ<ηγ>ί- / αν μή ὑστερίσ[αι;]/Εἰς τούς 1719 μαρτήω 16 / ἀπόχ(ριστ)ώ»), περίτεχνα πολύχρωμα ἐπίτιτλα στά φ. [1]/1r, [4]/1r καί [32]/2v (βασισμένα σέ ἰταλικά πρότυπα), κτητορικές σημειώσεις στά παράφυλλα («αὐτόν τό βιβλίων εἶναι τοῦ ἱερο- / διακόνου μιτροφανι καί ὅπιος / βουλιθί καί τό κλέψι νά ἔχ[...]» καί «τό παρόν βηβλήον εἶνε τοῦ πα(πᾶ) / <ἰω>αννου / στηλιανη / χαραλαμπι / κυριακος»), χωρίς ἀρίθμηση τευχῶν, φύλλων ἤ σελίδων. Δέρμα σύγχρονο μέ τή γραφή (ἐκτεταμένες φθορές, ἐμπίεστη διακόσμηση στά καλύμματα).
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 20 στίχοι ἀνά σελίδα, folio, 289 x 209 mm., 112: [12] φ. Χωρίς τίτλο (ἀρχίζει: «Ser(enissi)mo Pr(inci)pe. Humiliati sempre tutti gli Arbitrii...», τελειώνει: «... il mio pieno aggradimento»). Νεότερη περγαμηνή στή ράχη.
Οἱ Gerolamo Renier, Domenico Gritti καί Marino Michiel στάλθηκαν τό 1688 στήν Πελοπόννησο μέ ἀποστολή τή διοικητική καί οἰκονομική ὀργάνωση τῆς νέας βενετικῆς κτήσης. Ἡ ἔκθεση τοῦ Gritti ἐκδόθηκε μέ βάση χειρόγραφο τῆς Μαρκιανῆς Βιβλιοθήκης ἀπό τόν P. Topping, «Domenico Gritti’s relation on the organization of Venetian Morea 1688-1691», Μνημόσυνον Σοφίας Ἀντωνιάδη, Βενετία 1974, σ. 310-28. Ἑλληνική μετάφραση δημοσίευσαν ὁ Π. Χιώτης, «Ἀναφορά πρός τήν ἑνετικήν γερουσίαν τῶν Διοικητῶν τῆς Πελοποννήσου», Φιλήστωρ, 2 (1862), 218-30 (μαζί μέ πίνακα πού δέν ἀνήκει ὀργανικά στό ἔγγραφο) καί ὁ Α. Τσελίκας, «Μεταφράσεις βενετικῶν ἐκθέσεων περί Πελοποννήσου», Πελοποννησιακά, 17 (1987-88), σ. 160-71.
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 34-37 στίχοι ἀνά σελίδα, folio, 360 x 223 mm., 198 [200] σ. Χωρίς ἰδιαίτερο φύλλο τίτλου (ὁ τίτλος στήν ἀρχή τοῦ κειμένου), στό τέλος (σ. 197-8): «Extrait des registre des Baptêmes mariage et sepultures de la parroisse de saint Firmin de Beaugency sur Loire Diocese d’ Orleans. L’ an Mil sept cent quarante sept le dix neuf septembre a eté par nous prestre prieur Curé de la Parroisse de st. firmin de Beaugency – soussigné – hinumé dans la Chapelle de Lôtel dieu de cette ville le Corps de maitre françois Michel turpetin agé de soixante sept ans prestre ancien maitre spirituel dudit hotel dieu...». Δερμάτινη ράχη τῶν μέσων τοῦ 19ου αἰώνα (φθορές, χαλαρωμένες οἱ συνδέσεις, ἀξάκριστο). Πρβ. Röhricht 1329.
Ὁ F. M. Turpetin ἦταν ἱερέας στό νοσοκομεῖο γιά ἀπόρους τῆς γενέτειράς του Beaugency (Loiret). Ἀναχώρησε ἀπό τή Μασσαλία τήν 1 Ἰουνίου 1715 καί ἔφθασε στά Ἱεροσόλυμα στίς 21 Ἰουλίου. Ἔμεινε στούς Ἁγίους Τόπους μέχρι τίς 8 Σεπτεμβρίου. Ἡ Κύπρος ἀποτέλεσε σταθμό τοῦ ταξιδιοῦ του τόσο κατά τή μετάβαση (ἀπό 5 μέχρι 9 Ἰουλίου, σ. 21-4) ὅσο καί κατά τήν ἐπιστροφή (ἀπό 12 Σεπτεμβρίου μέχρι 2 Ὀκτωβρίου, σ. 146-7). Τῆς περιγραφῆς τοῦ ταξιδιοῦ φαίνεται πώς ὑπάρχουν δυό τουλάχιστον μορφές. Μιά κάπως συντομευμένη μορφή
δημοσίευσε τό 1889 ὁ A. Couret σέ 82 μόνο ἀντίτυπα (Voyage de Jérusalem par F.-M. Turpetin (de Beaugency), prestre du Diocèse d’ Orléans, publié pour la première fois d’après les manuscrits, avec une introduction et des notes par A. Couret, Orléans, H. Herluison, 1889). Ἡ ἔκδοση βασίστηκε σέ χειρόγραφο γραμμένο ἀπό τόν E. G. Sello τό Νοέμβριο τοῦ 1740 (Narration [...] tirée sur l’ original et écrit en moulé par E. G. Sello). Ὁ ἐπιμελητής τῆς ἔκδοσης πιστεύει ὅτι πρότυπο τοῦ Sello ἦταν χειρόγραφο τῆς Bibliothèque de l’ Arsenal (Ms. 3552), τό ὁποῖο ὑποθέτει ὅτι εἶναι αὐτόγραφο. Σημειώνει ἀκόμα ὅτι στήν κατοχή τῶν ἀπογόνων τοῦ συγγραφέα, βρίσκεται ἕνα χειρόγραφο μέ τό κείμενο «λίγο πιό λεπτομερειακό» («un peu plus détaillé»). Τό κείμενο τῆς ἔκδοσης συγκρινόμενο μέ ἐκεῖνο τοῦ παρόντος χειρογράφου παρουσιάζει μεγάλης κλίμακας ἐπεμβάσεις στήν ὀρθογραφία καί τή διατύπωση, καθώς καί κάποιες συντμήσεις καί παραλείψεις, κυρίως σέ σημεῖα ὅπου ἐκτίθενται σκέψεις ἠθικοδιδακτικοῦ χαρακτήρα. Φαίνεται λοιπόν ὅτι τό παρόν χειρόγραφο ἀντιπροσωπεύει μιά μᾶλλον πρωιμότερη καί λίγο ἐκτενέστερη μορφή. Ἕνα ἄλλο χειρόγραφο, γραμμένο ἀπό δύο χέρια, δημοπρατήθηκε πρό ἐτῶν στό Παρίσι (πρώτη φορά ἀπό τούς Renaud & Giquello, Livres et manuscrits, 8 Φεβρ. 2006, ἀρ. 135). Σύμφωνα μέ σημείωση στό πρῶτο φύλλο του πού ὑπογράφει ὁ ἐγγονός τοῦ συγγραφέα, τό χειρόγραφο αὐτό γράφηκε ἀπό τόν παππού καί τόν πατέρα του, ἐνῶ ἄλλη σημείωση ἀπό διαφορετικό χέρι βεβαιώνει ὅτι ἀντίγραφά του ἔγιναν τό 1773 καί τό 1818.
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 30-33 στίχοι ἀνά σελίδα, 4ο, 275 x 196 mm., [46] + 232 + [23] φ. (λευκά τά 44 πρῶτα καί τά 22 τελευταῖα φύλλα, λείπουν τά φ. 215-7, 219-22 & 224, τρύπες ἀπό ἔντομο). Γραμμένο ἀπό διάφορα χέρια (ἰδίως γιά τά ἔγγραφα μετά τό 1767). Δέρμα σύγχρονο μέ τή γραφή (φθορές, τρύπες ἀπό ἔντομο, σπασμένες οἱ συνδέσεις, λυμένη ἡ ράχη, ὁ τίτλος σέ ἐτικέτα στή ράχη).
Ἔχουν ἀντιγραφεῖ ἀποφάσεις κυρίως τῶν διοικητικῶν ἀρχῶν τῆς Κέρκυρας γιά ζητήματα τῆς Κοινότητας ἀπό τήν περίοδο 1422-1795.
Χειρόγραφος πίνακας γραμμένος σέ φύλλο μεγάλων διαστάσεων, 743 x 517 mm. (ἡ πίσω ὄψη λευκή). Πίνακας σέ 10 στῆλες, ἡ ἔνατη στήλη («Populations») σέ 2 ὑποστῆλες («Turcs» καί «Grecs»).
Περιέχει σημαντικές πληροφορίες γιά τήν ἐθνολογική σύσταση, τίς ὁμιλούμενες γλῶσσες καί τόν πληθυσμό 20 πόλεων τῆς Ἀλβανίας καί τῆς Ἠπείρου. Ὁ πίνακας αὐτός, καθώς καί ὁ ἑπόμενος, ἔγιναν πιθανῶς ἀπό τόν Κεφαλονίτη Νικόλαο Μυλωνά, πού κινήθηκε στήν περιοχή σέ διάφορες ἀποστολές γιά λογαριασμό τῶν Γάλλων.
Χειρόγραφος πίνακας γραμμένος σέ φύλλο μεγάλων διαστάσεων, 750 x 510 mm. (ἡ πίσω ὄψη λευκή). Πίνακας σέ 10 στῆλες, ἡ ἔνατη στήλη («Populations») σέ 2 ὑποστῆλες («Turcs» καί «Grecs»).
Περιέχει σημαντικές πληροφορίες γιά τήν ἐθνολογική σύσταση, τίς ὁμιλούμενες γλῶσσες καί τόν πληθυσμό 24 πόλεων τῆς Μακεδονίας.
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 29-36 στίχοι ἀνά σελίδα, folio, 275 x 190 mm., χ1 [1]-[2]12 [3]11 [4]-[5]13 [6]12 [7]-[10]13: [1] + 124 [125] φ. Ὁ τίτλος στό φ. [1], μικρά σχέδια στά περιθώρια τῶν φ. 10r, 14v καί 16r, δυό μεγαλύτερα σχέδια ἀντιπαπικοῦ χαρακτήρα στά λευκά μέρη τοῦ φ. 110r, κτητορική σημείωση τοῦ Ι. Σκαλτσούνη σέ ἐτικέτα στό ἐσωτερικό τοῦ πάνω καλύμματος («Ἰωάννου Ἱερομονάχου Σκαλτσούνη / Κερκύρᾳ τήν 10 Μαρτίου 1845»), ὁ ἴδιος τοποθέτησε κατά τή βιβλιοδέτηση τόν τίτλο στήν ἀρχή καί συμπλήρωσε τό κείμενο στό τελευταῖο φύλλο καί τό γειτονικό του παράφυλλο. Δερμάτινη ράχη τῶν μέσων τοῦ 19ου αἰώνα (λείπουν τμήματά της, φθορές).
Πρόκειται μᾶλλον γιά σημειώσεις μαθημάτων πού παραδόθηκαν στήν Ἰόνιο Ἀκαδημία.
3 σελίδες, 309 x 210 mm. (λεκέδες ἀπό νερό). Μέ 2 ὑστερόγραφα (τό δεύτερο 28 Ἰουλίου).
«... ελαβα γραματα απο Κοσταντινουπουλη και ιναι μεγαλοτατι ισιχιαν, θανατικο ομως ιναι εκι. αφτες ταις ημερες πρεπι να φθασση ο Μινιστρος Russos και ο σινιορ μιντζακις πιγιενη Κονσολας εις μπουκουρεστι. ο Γαλικος πρεσβις εκαμεν τιν σινιθισμενιτο<υ> βιζιτα με πομπας. η νοβιτες του λεβαντε ιναι οτη αφου ο Καπιταν πασσας εριμοσεν τα ιψαρα εις διαστιγμα 12 ημερον οπου εκι εσταθη, επιρεν ότι του αρεσσεν και αφισεν εκινα οπου δεν ηθελεν και αναχορισεν δια μιτιλινη. τιν δεφτερι ημεραν απερασαν δανκαλακια απο τζεσμε, αλατζατα και απο χιον και εγδιναν τα ιψαρα, διλαδι επερναν κλιδαριες πορτες και λιπα. τοτε αριβαρισαν τα ρομεκα και τους εθανατοσαν. μεταξι εις αφτους ιτονε και λατινι χιοτες και εβρει οπου εκαναν κλεψιες. ιχαση και μια σαλουπα του πασσα της χιου και εως 34 καικια, περαματα και αλες σαλουπες, και αφτα αλλα εβουλισαν και αλα τεπιραν [σβησμένο] εις τους 20 του τρεχοντος εφανικεν η αρμαδα και τα ρομεκα με βια εσικοθισαν, παχας να εχτιπιθισαν, ομως βεβαιοτιτα δεν εχομεν, εως αβριο ομως θενα μαθομεν...». Στό ὑστερόγραφο σημειώνει: «σιμερον λαμβαν[ω] γραματα και μας φανερονουν οτι το λουβλετη εκαμεν εξοριαν το πατριαρχι, εις Καισσαριαν εσταλθη, και εκαμαν νεω πατριαρχι τον δεσποτη τις Σερας. τα ρομεκα καραβια εβρισκοντε εις Καβω κολονας και ο μιαουλης επιγεν με ενα τριχανδιρι εις τιν βουλιν. ο στολως οθομανικος εβρισκιετε εις μιτιλινη και μερικα εις υψαρα και χιω. εχομεν βεβαιοτιτα οτι 70 χιλλιαδες στρατεγμα τουρκικω ιναι απο τα αλατζατα εως το Κουσανδας και φενετε οτι θενα ατακαρουν τιν Σαμο. τελεβγο με βια...».
Μονόφυλλο, 223 x 331 mm. Ἐν μέρει ἔντυπο καί συμπληρωμένο μέ τό χέρι, ἀντίτυπο συμπληρωμένο στήν Αἴγινα στίς 5 Μαΐου 1828 γιά τή γολέτα «Ἀθηνᾶ» ἰδιοκτησίας Δημητρίου Ἀρβανίτη (ὑπογεγραμμένο ἀπό τούς Ι. Καποδίστρια καί Σ. Τρικούπη), σφραγίδα [Μαζαράκης 329].
1 σελίδα, 303 x 211 mm. Σφραγίδα [Μαζαράκης 754]. [μαζί:] Ἐπικυρωμένο ἀντίγραφο τῶν ἀποτελεσμάτων τῆς ἐκλογῆς. Πύργος, 15 Ὀκτωβρίου 1831. 2 σελίδες, 303 x 211 mm. Σφραγίδα [Μαζαράκης 754]. (2)
[20] σελίδες, 318 x 205 mm. (5 δίφυλλα τοποθετημένα τό ἕνα μέσα στό ἄλλο, συγκρατοῦνται ἀπό μεταξωτή ταινία). Ἔντυπη ἐπικεφαλίδα («MINISTÈRE / des Affaires Etrangères / Direction Politique»). «... En d’ autres termes, notre seule politique par rapport à la Grèce, c’ est sa propre politique nationale; le seul intérêt que nous ayons dans ses affaires, c’ est qu’ elle prospère et se fortifie. Et l’ instinct public en Grèce, a si bien compris et admis ce fait que, chez ce peuple divisé en partis qui ont pris la déplorable habitude de se désigner par le nom des nations étrangères pour lesquelles ils éprouvent le plus de sympathie, le parti le plus nombreux, celui qui a paru particulièrement animé de l’ intelligence et de la passion des intérêts nationaux, s’ est constamment appelé lui-même et a été constamment appelé le parti Français. Comme la confiance que ce parti nous avait dès l’origine accordée n’a jamais été déçue, il nous est permis d’ espérer que les hommes influents qui le dirigent, que le gouvernerment même, au sein duquel ils occupent une place si éminente, écouteront dans les circonstances graves où ils se trouvent placés, les conseils que le gouvernement du Roi leur fera parvenir par votre intermédiaire. [...] Il faut que la Grèce ait enfin une administration active et efficace. Il faut qu’ elle mette de l’ ordre dans son systême financier, qu’elle exploite ses ressources trop longtemps négligées, et qu’ une sévère économie restreigne dans des limites raisonnables des dépenses vraiment exagérées. Il faut qu’ un contrôle effectif, établi dans les formes qui s’accorderont le mieux avec l’esprit du pays et les convenances du pouvoir, oppose désormais au retour des anciens abus une barrière difficile à franchir... [... Μέ ἄλλα λόγια, ἡ μόνη μας πολιτική ὡς πρός τήν Ἑλλάδα, εἶναι ἡ ἴδια ἡ ἐθνική της πολιτική· τό μόνο συμφέρον πού ἔχουμε στίς ὑποθέσεις της εἶναι νά εὐημερεῖ καί νά ἰσχυροποιεῖται. Καί τό κοινό ἔνστικτο στήν Ἑλλάδα, ἔχει τόσο καλά ἀντιληφθεῖ καί ἀποδεχθεῖ τό γεγονός αὐτό, ὥστε στό λαό της τόν διαιρεμένο σέ κόμματα πού ἔχουν τή θλιβερή συνήθεια νά προσδιορίζονται μέ τό ὄνομα ξένων ἐθνῶν γιά τά ὁποῖα αἰσθάνονται περισσότερη συμπάθεια, τό πολυπληθέστερο κόμμα, ἐκεῖνο πού φαίνεται πώς ἰδιαίτερα ἐμψυχώνεται ἀπό τή σύνεση καί τό πάθος γιά τό ἐθνικό συμφέρον, σταθερά αὐτοαποκαλεῖται καί σταθερά τό ἀποκαλοῦν Γαλλικό κόμμα. Καθώς ἡ ἐμπιστοσύνη πού ἀπό τήν ἀρχή μᾶς ἔδειξε αὐτό τό κόμμα δέν ἔχει ποτέ διαψευστεῖ, μᾶς ἐπιτρέπεται νά ἐλπίζουμε ὅτι οἱ ἄνθρωποι μέ ἐπιρροή πού τό διευθύνουν, ὅτι ἡ ἴδια ἡ κυβέρνηση στούς κόλπους τῆς ὁποίας καταλαμβάνουν μιά τόσο σημαντική θέση, θά ἀκούσουν μέσα στίς δύσκολες περιστάσεις στίς ὁποῖες βρίσκονται, τίς συμβουλές πού ἡ κυβέρνηση τοῦ Βασιλέως θά τούς ἀποστείλει μέσω ὑμῶν. Πρέπει ἐπιτέλους ἡ Ἑλλάδα νά ἀποκτήσει μιά διοίκηση δραστήρια καί ἀποτελεσματική. Πρέπει νά βάλει τάξη στό δημοσιονομικό της σύστημα, νά ἐκμεταλλευτεῖ τούς ἐδῶ καί πολύ καιρό παραμελημένους πόρους της, καί μέ αὐστηρή οἰκονομία νά περιορίσει σέ λογικά ὅρια τίς πραγματικά ὑπερβολικές δαπάνες. Πρέπει ἕνας ἀποτελεσματικός ἔλεγχος, σέ μορφή πού θά ταιριάζει καλύτερα στή νοοτροπία τῶν κατοίκων καί θά εἶναι πρέπων γιά τήν ἐξουσία, νά ἀντιτάξει στό ἑξῆς στήν ἐπιστροφή τῶν παλαιῶν καταχρήσεων, ἕνα φραγμό πού θά εἶναι δύσκολο νά ξεπεραστεῖ...]».
Γραμμένο μέ μελάνι σέ τεῦχος 86 φύλλων, 155 x 127 mm. (λείπουν 2 φύλλα μετά τόν τίτλο, ὀξείδωση), [2] + (7-173 [174]) + [2] σ. (λευκές ἡ σ. [2] τῆς ἀρχῆς καί οἱ [1]-[2] τοῦ τέλους). Ὁ τίτλος στή σ. [1], σχέδια μέ μελάνι ἐντός κειμένου. Δερμάτινη ράχη σύγχρονη μέ τή γραφή (φθορές).
Περιέχει: [Συστήματα χρονολόγησης] (σ. 7-13, λείπει ἡ ἀρχή), «Ἐκλείψεις τοῦ Ἡλίου καί τῆς Σελήνης διά τό εὐτυχές ἔτος 1849» (σ. 14-20), «Γενικαί καί μερικαί προρρήσεις δι’ ἕκαστον μῆνα τοῦ ἐνιαυτοῦ» (σ. 21-42), «Ὡροσκόπιον ἐξαχθέν ἐκ τῶν ἀστερισμῶν τοῦ Ζωδιακοῦ» (σ. 43-58), «Ἡ ὀνειρομαντία, ἤ ἐξήγησις τῶν ὀνείρων» (σ. 59-66), «Ὑπνοβασία (σοναμπουλισμός) καί μαγνητισμός» (σ. 67-78), «Περί τῆς ἀλχημίας» (σ. 79-88), «Προφῆται ἐπί τῶν ἡμετέρων χρόνων» (σ. 89-101), «Διηγήματα. Ἕν διαζύγιον εἰς τόν οὐρανόν» (σ. 102-158) καί «Ἡ μάγισσα τῆς Τρουβίλλης» (σ. 159-173). Πιθανῶς μεταφράσεις κειμένων ἀπό τό Almanach astrologique, magique, prophétique, satirique et des sciences occultes, μέ ἀντιγραφή τῆς ἀντίστοιχης εἰκονογράφησης. Τό διήγημα «Ἕν διαζύγιον εἰς τόν οὐρανόν» εἶναι τό «La Pêche au lion» τοῦ Joseph Méry.
54 συνολικά σελίδες, διάφορα μεγέθη (λείπει ἡ ἀρχή μιᾶς ἐπιστολῆς, κομμένο τό μονόγραμμα κάποιας ἄλλης). Ἕξι ἐπιστολές σέ ἐπιστολόχαρτα μέ βασιλικό μονόγραμμα (σύμπλεγμα τοῦ «O» μέ τά ὑπόλοιπα γράμματα τοῦ «Olga»), μία σέ μαῦρο πλαίσιο (1/13 Αὐγούστου 1880), δύο μέ τούς φακέλους τους. [μαζί:] THYRA, 1853-1933, πριγκίπισσα τοῦ Ἀνόβερου καί δούκισσα τοῦ Cumberland. Αὐτόγραφη ἐπιστολή μέ τήν ὑπογραφή της («Thyra») πρός τήν Ἑλένη Θεοχάρη. Bernsdorff, 5/17 Σεπτεμβρίου 1876. 4 σελίδες, 181 x 113 mm. Σέ ἐπιστολόχαρτο μέ μονόγραμμα, ὑστερόγραφο. (16)
Γραμμένος σέ τεῦχος 18 φύλλων, 197 x 144 mm., [2] + 32 + [2] σ. (λευκές ἡ σ. [2] τῆς ἀρχῆς & οἱ [1]-[2] τοῦ τέλους). Ὁ τίτλος στή σ. [1], στήν ἀρχή τοῦ κειμένου: «Νικολάου Μιχαήλ Μαλλούχου, Παρέδρου μέλους, ὁμιλία περί Θεοδώρου Κολοκοτρώνου. Ἐξεφωνήθη 20 Ὀκτωμβρίου 1874», στό τέλος: «Ἔγραφον ἐν Τριπόλει εἰς τάς 12 8βρίου 1874. Νικ. Μ. Μαλλοῦχος».
1 σελίδα, 278 x 205 mm. (μικρές ἐπιδιορθώσεις μέ σελοτέιπ). Ἔντυπη ἐπικεφαλίδα («ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑ / ΥΠΕΡ / ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΝΑΥΑΡΧΙΔΟΣ / ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ»), προσυπογράφει ὁ Γεν. Γραμματεύς Μιχ. Δ. Βολονάκης.
Γραμμένη μέ κόκκινο καί μαῦρο μελάνι στίς σ. [1]-[11] τεύχους 8 φύλλων, 332 x 210 mm. (οἱ σ. [2], [4] & [12]-[16] λευκές). Γραφή πού μιμεῖται τυπογραφικά στοιχεῖα, κείμενο σέ 2 στῆλες, ὁ τίτλος στή σ. [1] (μέ μικρή βινιέτα: «Ὁ Μυροῤῥόας Δημήτριος»), ἀφιέρωση στή σ. [3] («Τῇ Αὐτοῦ Μεγαλειότητι τῷ Θεοφρουρήτῳ καί Θεοσεβάστῳ Βασιλεῖ ἡμῶν Κωνσταντίνῳ τῷ ΙΒ´ , ἀπείρου ἀφοσιώσεως καί ἀμερίστου σεβασμοῦ ἕνεκεν εὐλαβῶς ἀφιεροῖ, Ὁ πονήσας, Εὐγένιος Πετούλης, ἀρχιμανδρίτης»), τό κυρίως κείμενο στίς σ. [5]-[11]. [μαζί:] Συνοδευτική ἐπιστολή πρός τόν Κωνσταντίνο. Μόρια Μυτιλήνης, 21 Ὀκτωβρίου 1915. 2 σελίδες, 331 x 210 mm. (2)
Στή συνοδευτική ἐπιστολή γράφει: «... Ὁ βαθυσεβάστως ὑποσημειούμενος, πρόσφυξ ἱερεύς καί ἀρχιερατικός ἐπίτροπος Ζεϊτινλῆ, τῆς ὑποδιοικήσεως Ἀδραμυττίου, μόλις τήν ζωήν μου σώσας ἐκ τῆς βαρβάρου τῶν Τουρκικῶν ὀρδῶν χειρός, τῇ ἐπικλήσει τοῦ σεπτοῦ ὀνόματος τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, προσέφυγον εἰς Μυτιλήνην, ἔνθα διαμένω, ὑπό τήν φιλόξενον σκέπην τῆς Μεγάλης ἡμῶν Μητρός, καί ἀποζῶ ἐκ τοῦ ἐπιδόματος, ὅπερ ἡ Σεβαστή Κυβέρνησις τῆς Ὑμετέρας Σεπτοτάτης μοι Μεγαλειότητος μοί παρέχει...».
[4] + 70 φ. (οἱ πίσω ὄψεις λευκές). Ὑπογεγραμμένη στό τέλος: «ὁ ταπεινός Μητροπολίτης / (ὑπογρ.) †ὁ Σμύρνης Χρυσόστομος», ὁ τίτλος στό φ. [2] (τό [1] λευκό): «Ἀπόρρητα προωρισμένα διά τούς ἐκλεκτούς, ἤτοι αἱ ὁράσεις τοῦ Δανιήλ καί ἡ Ἀποκάλυψις τοῦ Ἰωάννου, ἑρμηνευόμεναι ἐν σχέσει πρός τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἤ τόν ἀναιδῆ προσώπῳ βασιλέα, ἤ τό κέρας τό μικρόν ἀλλά κακεντρεχέστατον, ἤ τό κόκκινον θηρίον, ἤ τήν Βαβυλῶνα τήν Μεγάλην, τήν μητέρα τῶν πορνῶν καί βδελυγμάτων τῆς γῆς, τά ὁποῖα ὅλα λαλοῦσι περί ἑνός καί τοῦ αὐτοῦ ζητήματος, ἤτοι τῆς δεινῆς πάλης τοῦ Ἰσλάμ κατά τῶν ἁγίων καί μαρτύρων τοῦ Ἰησοῦ, ἤ κατά τοῦ ἀρνίου, πάλης ἥτις διαρκεῖ ἐπί δεκατρεῖς τώρα αἰῶνας, ὁπότε τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως αἵρεται καί οἱ ἅγιοι λαμβάνουσι καί πάλιν τήν βασιλείαν. Τό παρόν ἑρμηνευτικόν ὑπόμνημα, προωρισμένον διά τούς ἐκλεκτούς ἐκ τοῦ ἐκλεκτοῦ καί περιουσίου λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ νέου Ἰσραήλ, ἀπεστάλη καθηκόντως ἐν πρώτοις πρός τόν κατ’ ἐξοχήν ἐκλεκτόν τοῦ Θεοῦ τόν Βασιλέα Κωνσταντῖνον, ὅν ἤγειρε Κύριος Κέρας σωτηρίας ἡμῶν», ἐπιστολή πρός τόν Κωνσταντίνο μέ ἡμερομηνία 1 Ἰανουαρίου 1915 στά φ. [3]-[4], τό κυρίως κείμενο στά φ. 1-70, αὐτόγραφες διορθώσεις σέ κάποια φύλλα. Ἀντί ἐξωφύλλων ἕνα λευκό φύλλο στήν ἀρχή, ἕνα στό τέλος καί ταινία χαρτιοῦ στή ράχη. [μαζί:] Δακτυλόγραφη συνοδευτική ἐπιστολή μέ τήν ὑπογραφή του («†ὁ Σμύρνης Χρυσόστομος») πρός τόν Κωνσταντίνο. Κωνσταντινούπολη, 13 Νοεμβρίου 1915. Σέ τεῦχος 4 φύλλων, 382 x 242 mm. (2 δίφυλλα τοποθετημένα τό ἕνα μέσα στό ἄλλο, ἐλαφρά λερωμένο τό πρῶτο καί τό τελευταῖο φύλλο). (2)
Μέσα ἀπό ἀνάλυση καί ἑρμηνεία τῶν προφητειῶν τοῦ Δανιήλ καί τῆς Ἀποκάλυψης τοῦ Ἰωάννη, ὁ μαρτυρικός ἱεράρχης καταλήγει στό συμπέρασμα ὅτι πλησιάζει τό τέλος τῆς ἰσλαμικῆς Τουρκίας καί καλεῖ τό βασιλιά Κωνσταντίνο νά ἀναλάβει δράση γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Στή συνοδευτική ἐπιστολή διεκτραγωδεῖ τίς δοκιμασίες τοῦ ἐκεῖ ἑλληνισμοῦ (σ. [4]): «... Βασιλεῦ εὐσεβέστατε καί κραταιότατε, λάβε κατά νοῦν ὅτι οὐδεμία ἄλλη φυλή ὑπό τόν οὐρανόν ἐδοκίμασε καί δοκιμάζει ὅσα ὑπέστη ἡ ἡμετέρα φυλή. Καί αὐτοί τοῦ Ἱερεμίου οἱ θρῆνοι, καί μάλιστα οἱ περιπαθέστατοι ἐκεῖνοι, ὅσοι περιέχονται ἐν τῷ Ε´ καί τελευταίῳ κεφαλαίῳ, ὠχριῶσι πρό τῶν θρήνων καί ὀλοφυρμῶν τοῦ λαοῦ Σου. Καί ἡμεῖς, ὡς καί οἱ παρά τῷ Ἱερεμίᾳ κακοδαίμονες ὁμοεθνεῖς του, ἐξεβλήθημεν τῶν γενεθλίων τόπων μας, καί τόπον ἐκ τόπου διαμείβοντες ἀποθνήσκομεν δίκην κυνῶν ἐν μέσῳ τῶν δρόμων γυμνοί, πειναλέοι, ἄστεγοι καί πλάνητες· οἱ δέ ζῶντες εἴμεθα ἀθλιώτεροι τῶν ἐν μέσῳ φρικαλέων κακώσεων ἀποθνησκόντων. Αἱ περιουσίαι ἡμῶν περιῆλθον εἰς χεῖρας τῶν διωκτῶν μας· οἱ οἶκοί μας κατελήφθησαν ὑπό τῶν ἀλλοφύλων· ὅσα γενεαί γενεῶν συνεσώρευσαν πλούτη καί ἀγαθά διηρπάγησαν καί ἐλωποδυτήθησαν κατά τρόπον ἀναισχυντότατον ὑπό λῃστρικῆς Κυβερνήσεως. Τά τέκνα μας ἔμειναν ὀρφανά· αἱ μητέρες μας ἔγειναν χῆραι· πατέρας δέν ἔχομεν πλέον· αἱ παρθένοι μας ἠτιμάσθησαν ἐντός αὐτῶν τῶν ἱερῶν ἀδύτων τῶν Ἐκκλησιῶν μας, ὅπου ἐζήτησαν ἄσυλον· οἱ νεανίσκοι μας ἐξισλαμίσθησαν βιαίως. Σύρομεν ἀθλίαν ὕπαρξιν διωκόμενοι καί φερόμενοι πρός τό ἄγνωστον εἰς τά ἐνδότερα τῆς Ἀνατολῆς καί εἰς τάς ἐσχατιάς τῆς Ἀσίας. Ἐκτείνομεν χεῖρα ἐπαίτου πρός τούς διώκτας μας καί γονυκλινεῖς ζητοῦμεν τεμάχιον ἀθλίου ἄρτου, ἵνα μή ἀποθάνωμεν ἐκ τῆς πείνης...».
Γραμμένη μέ μολύβι στίς σ. [1] & [3] δίφυλλου, 305 x 202 mm. (φθορές στό ἐσωτερικό περιθώριο, συντηρημένη). Σημείωση ἀπό ἄλλο χέρι ἐγκάρσια στό ἐσωτερικό περιθώριο τῆς πρώτης σελίδας: «Προκήρυξις ὑπ[ογρα]φεῖσα ὑπό λοχγ. Ν. Γρηγορι- / άδου τήν 17 Αὐγ. 1916 (π. ἡ.) ἐπαναστάντος τοῦ λόχου Σκαρ- / λάτου καί ἀποσπασμάτων σιδηρ. γραμμῆς 29 Σ/τος πεζικοῦ / φρούραρχος Ἐδέσσης, ἡγούμενος τοπικῆς ἐπαναστάσεως Ἐδέσσης». «Ἄμυνα Μακεδονίας. Ἀδελφοί Μακεδόνες, Ἡμέρες τώρα ὁ βούλγαρος πατεῖ ἐπάνω ’ς τό ἁγιασμένο χῶμα τῆς Πατρίδος· ἡμέρες τώρα λερώνει τούς ἱερούς τάφους τῶν παληκαριῶν μας, ποῦ ἔπεσαν γιά νά μεγαλώσουν τήν Ἑλλάδα μας. Καί ὅμως ὅλη ἡ φοβέρα του, ὅλη ἡ ὁρμή του ἔσπασε, ἐτσακίσθηκε ἐπάνω ’ς τά στήθη τῶν ἀνδρείων, ποῦ ὑπερασπίζουν τήν δική μας Πατρίδα. Οἱ Σέρβοι, ἄλλοτε ἀδελφοί μας ’ς τά ὅπλα, οἱ Σέρβοι, ποῦ ὁ ἐχθρός διαλαλοῦσε ’ς τήν Οἰκουμένη πῶς εἶχε ἐξαφανίσῃ ἀπό τή γῆ, οἱ Σέρβοι, ἡρωϊκοί πάντα, τόν ἐκράτησαν καί τόν διώχνουν. Ἕλληνες, ποία κατάρα μᾶς ἔκανε νά βλέπουμε τούς ἄλλους νά σκεπάζουνται μέ δόξα πολεμώντας γιά ἐμᾶς; [...] Μακεδόνες, σεῖς οἱ τόσον φυσικά ἔξυπνοι, εἰπέτε σέ ὅλον τόν κόσμο, ὅτι χῶραι τῆς Ἑλλάδος, ποῦ πέρνονται ’πίσω μέ ξένο αἷμα, κινδυνεύουν ποτέ πλέον νά μήν εἶνε ἑλληνικαί...».
55 συνολικά σελίδες, διάφορα μεγέθη. [μαζί:] ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ, Ναπολέων, 1888-1944, ποιητής. Αὐτόγραφο μετάφρασής του ἀπό τά γαλλικά («Διδασκαλία ἐπί τοῦ συνδέσμου τῶν στρατευμάτων πάντων τῶν ὅπλων»). Γραμμένο σέ 17 λυτά δίφυλλα ἀριθμημένα 1-17 καί 2 φύλλα χ.ἀ., 302 x 200 mm. Στήν ἀρχή φύλλο μέ τίτλο ἀπό ἄλλο χέρι. (42)
Ἡ μετράφραση ἀνατέθηκε προφανῶς στόν Ναπολέοντα ἀπό τόν πατέρα του.
Γραμμένος στίς σ. [3]-[20] τεύχους 14 φύλλων, 265 x 210 mm. (οἱ σ. [1]-[2] & [21]-[28] λευκές). Καταγραφή 425 ὀνομάτων μέ σημείωση γιά καθένα τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἀτόμων τῆς οἰκογένειάς του [συνολικός ἀριθμός κατοίκων: 1577], σφραγίδα («ΔΗΜΟΓΕΡΟΝΤΙΑ ΕΛΛΗΝ. ΟΡΘΟΔ. ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΠΕΡΑΜΟΥ 1919»).
1 σελίδα, 246 x 159 mm. Ὑπογεγραμμένο: «Κ. Π. Καβάφης».
1 σελίδα, 285 x 195 mm. (ἴχνη σελοτέιπ). Ὑπογεγραμμένο μέ ἀρχικά: «Ν. Λ.», μέ πολλές αὐτόγραφες διορθώσεις (καί στόν τίτλο, ἡ πρώτη μορφή τοῦ ὁποίου ἦταν: «Δέηση στήν Αὐγή...»). Σέ κορνίζα.
Γραμμένο στήν πίσω ὄψη ἔντυπου μονόφυλλου τοῦ Ὑπουργείου Στρατιωτικῶν (3 Μαρτίου 1900), 288 x 202 mm. Μέ αὐτόγραφες διορθώσεις. Σέ κορνίζα.
1 σελίδα, 295 x 200 mm. (ἴχνη σελοτέιπ). Αὐτόγραφη διόρθωση σ’ ἕνα στίχο. Σέ κορνίζα.
Ἴσως πρώιμη μορφή τοῦ «Ἀδώνια», μέ τό ὁποῖο ἔχει κοινές κάποιες στροφές.
1 σελίδα, 280 x 190 mm. Ὑπογεγραμμένο μέ ἀρχικά: «Ν. Λ.», μέ αὐτόγραφες διορθώσεις. Σέ κορνίζα.
Δημοσιεύτηκε στό Μπουκέτο, 50 (5 Ἀπρ. 1925), σ.
Γραμμένη στά φ. 2-6, 9-13, 18-27 & 47-54 εὑρετηρίου 93 φύλλων, 198 x 145 mm. (μέ τά γράμματα τοῦ ἀλφαβήτου στήν ἐξωτερική του πλευρά). Κείμενο στά ἑλληνικά (μέ ἑλληνικούς καί λατινικούς χαρακτῆρες), στά ἀγγλικά καί στά γαλλικά, 11 εἰκόνες φιλοτεχνημένες μέ τέμπερα καί μελάνι (μία λυτή, 195 x 197 mm., 4 ὁλοσέλιδες στά φ. 2, 5, 9 & 52v καί 6 πάνω ἀπό τό κείμενο τῶν φ. 22-27) καί 3 ὁλοσέλιδες εἰκόνες μέ μαῦρο καί κόκκινο μελάνι (στά φ. 18v, 19 & 20). Πανί (μικρές φθορές). [μαζί:] [CONSTANT, Alphonse Louis]. Éliphas Lévi. Μεγάλαι καί μικραί κλεῖδες τοῦ Σολομῶντος, μεταφρασθεῖσαι ἐκ τῆς 2ας γαλ. ἐκδ. ὑπό Πέτ. Γκράβιγγερ. Ἐν Ἀθήναις 1929 (Μάρτιος). Γραμμένο σέ τεῦχος 82 φύλλων (54 ἀπό τά ὁποῖα ἡμιδιαφανῆ), 201 x 137 mm. Μέ σχέδια στά ἡμιδιαφανῆ κυρίως φύλλα ἀλλά καί ἐντός κειμένου (3 σέ ἡμιδιαφανές χαρτί καί ἐπικολλημένα). Ἐξώφυλλα (μεταγενέστερες ταινίες στή ράχη). (2)
Γραμμένο σέ 2 τεύχη 259 καί 290 φύλλων, 174 x 119 καί 179 x 123 mm., ιδ´ + 60 + 439 καί 555 σ. Μέ 5 ἐπικολλημένα σχέδια καί 7 ἐπικολλημένες εἰκόνες ἀπό ἔντυπα (ἀπό τίς 11, λείπουν 4). Πάνινη ράχη (τ. Α´ ) καί μεταγενέστερα ἐξώφυλλα (τ. Β´ ). [μαζί:] Ἐγκυκλοπαιδική ἀνθολογία, ἤτοι σειρά ἄρθρων καί διατριβῶν δημοσιευθεισῶν εἰς παλαιά ἑλληνικά περιοδικά, συλλεγέντων ὑπό Π. Γράβιγγερ. Ἀθῆναι – 1923 – Αὔγουστος. Γραμμένο σέ τεῦχος 89 φύλλων, 196 x 143 mm., 177 σ. Μεταγενέστερα ἐξώφυλλα. (3)
64 φ. (οἱ πίσω ὄψεις λευκές). Ὁ τίτλος γραμμένος μέ τό χέρι (ἀφοῦ προηγουμένως καλύφθηκε μέ κομμάτι χαρτιοῦ ὁ ἀρχικός τίτλος: «Τρία ἐπεισόδια τῆς ζωῆς τοῦ Γιάννη Μάζη, δρᾶμα σέ πράξεις τρεῖς»), αὐτόγραφες διορθώσεις καί συμπληρώσεις, σφραγίδα («ΕΘΝΙΚΟΝ ΘΕΑΤΡΟΝ / ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ / ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. [67] / ΗΜΕΡΟΜ. ΥΠΟΒΟΛΗΣ [1 Ἰουνίου 1933]»). Πορτοκαλί ἐξώφυλλα.
Ἀπορρίφθηκε ἀπό τό Ἐθνικό Θέατρο λόγω τῶν «τολμηρῶν ἀριστερῶν του ἰδεῶν» (εἰσηγητές Ι. Δαμβέργης καί Ἀχ. Κύρου). Βλ. Ἀγγ. Καστρινάκη & Εἰρ. Γεργατσούλη, Γαλάτεια Καζαντζάκη. Ἐργογραφία – Βιβλιογραφία, [διαδ. ἔκδοση], Ρέθυμνο 2012, σ. 37-8, 51 («τό κείμενο σήμερα λανθάνει») & 67.
Ἀντίγραφο μέ καρμπόν σέ ἡμιδιαφανές χαρτί (onion paper), 286 x 214 mm. (ἡ πίσω ὄψη λευκή, τρύπες ἀπό διατρητική μηχανή). Ὑπογεγραμμένο: «Γιῶργος Σεφέρης», αὐτόγραφη συμπλήρωση μιᾶς λέξης στόν τελευταῖο στίχο: «τύραννος».
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΣΕΦΕΡΗ.
Γραμμένο μέ μαρκαδόρο σέ φύλλο διαστάσεων 207 x 208 mm. (ἡ πίσω ὄψη λευκή). Ὑπογεγραμμένο: «Β. Κ. Τσιτσάνης».
8ο, 120 σ. (τρύπες ἀπό ἔντομο στά περιθώρια μερικῶν φύλλων, λεκές ἀπό νερό, ὀξείδωση). Ξυλόγραφη βινιέτα στόν τίτλο. Ἀρχικά καλύμματα ἀπό λεπτό χαρτόνι ἐπενδυμένο μέ πανί (χαλαρωμένη ἡ ράχη). Ἠλιού 1839.102.
8ο, 102 σ. (κομμένο καί συμπληρωμένο τό πάνω περιθώριο τοῦ τίτλου καί ὀρθογώνιο τμῆμα του διαστάσεων 33 x 58 mm.). Νεότερη δερμάτινη ράχη. Legrand (17ος αἰ., V), 212 («rarissime»). [δεμένο μαζί, τοῦ ἰδίου:] La resa di Modone, racconto poetico, dedicato all’ Illustriss. ed Eccellentiss. Sig. Girolamo Morosini. Βενετία, P. A. Brigonci, 1687. 8ο, 25 σ. (λεκέδες ἀπό νερό στά περιθώρια). Legrand (17ος αἰ.,V), 213 («rarissime»).
Νεανικά ἔργα τοῦ κρητικῆς καταγωγῆς λογίου Ἀποστόλου Ζήνου (1668-1750), ἐμπνευσμένα ἀπό τίς ἐπιτυχίες τῶν Βενετῶν στίς πολεμικές ἐπιχειρήσεις τους κατά τῶν Τούρκων.